شریف سعیدی با انتشار گینۀ شعری « جانماز چینی» چنان مینماید که گویی یک باره از آن همه منظومه سرایی و شعرهای بلند به دنیای کوتاهه سرایی رو کرده است. جانمازچینی گزینۀ « سهگانی» های اوست. تازه ترین فرم کوتاهه سرایی در پارسی دری. سعیدی در این گزینه 138 سهگزانی خود را که سرودههای سالهای پسین اوست به نشر رسانده است.
البته در شعر پساطالبانی ما به گونۀ چشمگیری شاهد گرایش به کوتاهه سرایی در کشور هستیم. چنان که در این سالهای گزینههای شعرهای کوتاه از چند شاعر جوان در شهرکابل انتشار یافته است؛ اما این شعرها عمدتاً یا گزینههای ترانهها و رباعیها بوده اند، یا گزینههای شعرهای کوتاه در شکل نیمایی و سپید، یاهم هایکو وارههایی. این نکته راه هم باید یادکرد که شعر معاصر افغانستان در ادبیات پساطالبانی گرایشچشمگیر و گسترهیی به کوتاههسرایی داشته است. حتا میشود گفت که کوتاهه سرایی یکی از مشخصههایی شعر پساطالبانی است. بدون تردید شماری هم با موفقیت این راه را پیشگرفته اند و شماری هم به نام شعرکوتاه سرگرم ساختن کاریکلیماتور، چستانکها و معماهای کوچک اند.
ادامه خواندن سهگانی سعیدی بر «جانماز چینی» : استـاد پـرتـو نـادری