تن آلود به فساد ومکروبی این نظام استنبدادی دیگر با نسخه های مقالات انتقادی وپیشنهادی شفا پذیر نیست.مقالات انتقادی احساس را بیدار ووجدان را متأثر میسازد واما جائیکه احساس مرده ووجدان پوسیده باشد باید به واکسین قهر آمیزقیام ومبارزه قاطع ودندان شکن واثر گزار مداوا گردد.حال دیگر زمان واکسین قیام مسالمت آميز مردم رسیده است.میدانم کام ملت ما از شورش ونا آرامی تلخ است اما تاکی؟.روشنفکران ، سیاسیون ومدافعان حقوق بشر وجامعه مدنی در هر هفته صد ها مقاله انتقادی وپیشنهادی در برابر چشمان خیره این خیره سران بی آزرم میگذارند اما پاسخ این است هنوز کم است میگویند ما ظرفیت داریم وما حوصله داریم وجود دو صد عیب دیگر در وجود ما کمی میکند هر چه میگویئد مثلیکه به دیوار بی حس وبی درک گفته اید.بلی اینها بی ننگ وبی عار اند ودر برابر عیب ونقص چون پایه دیوار اند .اگر واکنش عالی ترین مسئول کشور این باشد دیگر برای نجات از مصیبت واصلاح نظام کدام نسخه باقی مانده است جزء اینکه به
دسته: مقالات عمومی
تحلیلی برخبر… سیاهنامه ِ تازهء احمد رشید برای سیاه روزتر کردن افغانها
درینجا میخوانید:
– امپراتوری غرب و احمد رشید
– قصه نامه ی سرگشادهء احمد رشید عنوانی پریزیدنت اوباما:
– ISI شاخ و دم نداشته است!
– افشای سند تکاندهنده در ویدیوی مستند بوسیلهء زید حامد پاکستانی(اعلام عمق استراتیژی پاکستان)
– علمای نامنهاد دینی افغانستان که ابزاری بدست دشمنان اند
– نتیجه گیری…. تذکار لازمی:
ارچند من هماره طی چند سال اخیر، چه با نامهای مستعار، چه بدون تذکر نام و چه با تذکر نام، نوکرکان زرخرید، حلقه بگوش و مزدور و حلقات استخباراتی دشمن افغانستان و دشمن حیات و منافع طبیعی و خدادادی مردم مان را به افشاء گرفته ام؛ اما انگیزه ِ اصلی این نوشتار، جلب توجه جدی تر و لازمهء درک خطر بازهم از ناحیه همان مهره های سبز و فعال با امکانات محیرالعقول میباشد که من در مورد به قول خودشان« او اچه طراح بلا اداکار هی » این کرنیل ها و جرنیل ها و جنرال های پنجابی و نشنلیست های مزدور شان، بسیار هوشدار داده ام. اینبار خواستم موجز و کانکریت در مورد این چشم مهره ( احمد رشید ِ ژورنالیست مشهور ِ پاکستانی!!!!) از زاویه متفاوت تر بنویسم. (با اینهم تصور میکنم مطالب حجم یافته است ولی چه باید کرد که امر سرنوشت و آزاد بودن یا غلام بودن است!)
ادامه خواندن تحلیلی برخبر… سیاهنامه ِ تازهء احمد رشید برای سیاه روزتر کردن افغانها
برو ؛ قوی شو و اسرار اقتدار ؛ آموز که در نظام طبیعت؛ ضعیف پامال است! «ارزش یک آمریکایی ۱۱ میلیون دلار و یک افغان ۵۰ هزار دلار»
جمله بالا ؛ تیتر خبرگونهء تبصره دار بود که چندی قبل؛ برخی از سایت های انترنیتی انتشار دادند.
لطفاً باری متن را مرور بفرمائید:
“دولت به حادثه دیدگان قندهار غرامت پرداخت کرد”. این خبری بود که رسانه‌های غربی روز گذشته بلافاصله در صدر اخبار خود قرار دادند.
بر مبنای این خبر دولت با پولی که عنوان میشود ارتش آمریکا در اختیارش قرار داده به ازای هر فرد کشته شده در این حادثه ۴۶ هزار دلار و به مجروحان نیز ۱۰ هزار دلار پرداخت کرده که جمعاً رقم این غرامت بالغ بر ۸۶۰ هزار دلار میشود.
صمیمانه ترین تبریکات برای تمام هندوان جهان نسبت جشن خجسته ویساک
سایت ماریا دارو – روز خجسته ویساک را برای تمام هندوان تبریک و تهنیت میگوید هموطنان گرامی هندو باور افغانستان و سایر هندوان جهان ویساک تان مبارک باد.
همه روز و شب تان مانند ویساک پرُ نور و شادمان باد
tinkerer builds the first airplane made in Afghanistan – مژده به هموطنان گرامی! اولین طیاره ساخت افغانستان بدستان توانای هموطن گرامی صابرشاه مایه افتخار همه افغانها بوده وبرای محترم صابر شاه سعادت وکامرانی های بیشتر آرزو میبریم .
ارسالی : عنایت الله سادات
Afghanistan’s rural Ghazni Province usually appears on the news radar
only to herald a tragedy: Five Polish soldiers were killed by a roadside bomb days before Christmas. A group of armed men accused a widow and her daughter of adultery in November and stoned the pair before shooting them in front of their home.
‘Everyone was saying… “Do you know anything about airplanes?” I would say, “I have got some recommendations from the Internet.” ‘ – Sabir Shah, builder of the first plane made in Afghanistan
Tom A. Peter
ای خدا من نمیدانم این چه غوغاست – ماجرا ی در شناخت تو چه هاست
دوستان گرامی !
بدبختانه مردم درباره هر چیز مبالغه کردند حالا درباره خدا شناسی و مذهب و عقاید نیز اضافه گویی دارند . تلویزیون ها ساعات طولانی تبلیغات دینی دارند …یکی دیگر خودرا رد میکنند. یکی میگوید خدا چنین گفت و دیگر میگوید چنان گفت ….یکی میگوید قران کلام خداوند است و کتاب مقدس است اما دیگر میگوید تورات ُ انجیل و زبور مقدس است … آیا قران کریم خود نفرموده است که از ابراهیم (ع) تا محمد(ص) همه پیغمبر و بنده خدا میباشند …همه نزد خداوند مقام والای انسانیت را دارند وانسان خلق شده اند …. خداوند بنده گانش را دوست دارد. نمیدانم این ماجرا چراست ؟؟؟ بیاید که با شیندن این ویدیو ُ محبت خداوند را در برابر بندگانش بصدای رسای « عبدالله شادان »استماع نمایم .
از جهالت «علما»ی دربار کابل تا کهنه درد سرطانی در پیکر اسلام
چنانکه مستشعرید؛ «علما»ی دربار حامد کرزی با استناد بر آیهء 1 و 34 سورهء النساء در قرآن (نسخهء حضرت عثمان که عجالتاً متکای مسلمانان «تقریری» و ناخوان جهان میباشد)؛ مرد را اصل و زن را فرع اعلام نموده و به حساب آسمان و ملکوت؛ مدعی شدند که نه تنها زنان موجودات و مخلوقات فرعی اند؛ بلکه حتی مجاز نیستند؛ حرف و سخن و آه و فریادی در برابر این نظام و قوانین آن؛ بروز دهند. آنان مکلف میباشند که فرع بودن خود را مد نظر داشته و به هیچ غلطی ماسوای آن تشبث ننمایند. به عین متن فرمایش و فتوا… دقت فرمائید: «د- در نظر گرفتن صراحت آیات (۱) و (۳۴) سوره النساء که مشعر است در خلقت بشر مرد اصل و زن فرع می باشد و نیز قوامیت از آن رجال است. لذا از استعمال الفاظ و اصطلاحات که با مفهوم آیات مبارکه در تضاد باشد جداً اجتناب شود.»
ادامه خواندن از جهالت «علما»ی دربار کابل تا کهنه درد سرطانی در پیکر اسلام
یاد بود جشن نوروز در ونکوور کانادا
محفل با شکوهی به مناسبت نوروز به ابتکار انجمن زنان کانادا برای زنان افغانستان (Canadian Women for omen in Afghanistan )به اشتراک آقای “توخی” جنرال قونسل افغانستان در ونکوور ، عده ی ازنمایندگان مردم در پارلمان کانادا و نمایندگان انجمن کشور های مختلف در براتش کلمبیا شام هفدهم مارچ 2012 در Royal Banquet Hall واقع در ونکوور کانادا برگزار شد. از اینکه نوروز این جشن فرهنگی و مردمی ما در پهلوی سایر ممیزه های سازنده ملت ما نقش ارزشمند دارد، استاد مجید قیام رِییس خانۀ فرهنگی “مولانا” با صحبت کوتاه در رابطه ، جشن نوروز باستانی را به اشتراک کنندگان مبارک گفته و با نواختن ساز رباب اشتراک کنندگان را به حیرت آورد.
سپس خانم لورین(Lauryn Oates) رییس انجمن زنان کانادا برای زنان افغانستان حلول جشن نوروز را مبارک گفته در رابطه به کار و فعالیت های این انجمن خیریه و غیر دولتی که از سال 1996 فعال شده در پانزده شهر کانادا دفتر و نمایندگی دارد و در همکاری و دفاع از حفوق زنان و دختران در نقاط مختلف افغانستان خدمت نموده توضیحات داد که با گرمی از طرف اشتراک کنندگان مورد استقبال قرار گرفت.
خانم لورین Lauryn Oates’’)گفت: مبلغی که از مدرک فروش تکت و اعانه دوستان در این محفل جمع آوری میشود برای آموزش دختران جوان که از نعمت سواد و کسب در افغانستان بی بهره مانده اند مصرف خواهد شد.
سپس پروگرام جالب (Fashion Show) نمایش لباسها ملی مردم افغانستان برگزار شد که با کف زدن های ذایدالوصف از طرف تماشاه چیان بدرقه گردید.
خانم سیور یکی مسؤولین این بر نامه یاد آور شد:در برنامه نمایش لباسهای ملی افغانی ،لباسهای مربوط به اقوام و ملیتهای مختلف مردم افغانستان به نمایش گذاشته شده است. محفل با اجرای اتن ملی و صرف غذا های مختلف افغانی که بدین مناسبت تهیه شده بود خاتمه یافت.
علاقمندان میتوانند جهت معلومات بیشتر با فعالیتهای این انجمن به ادرس زیر مراجعه دارند.
HYPERLINK “http://www.cw4wafghan.ca/” http://www.cw4wafghan.ca/
امان معاشر، خبرنگار آزاد
ادامهء رسوایی توطئه ها و توطئه گران در «بازی شیطانی»
ادامهء رسوایی توطئه ها و توطئه گران در «بازی شیطانی»
اصل و فرع در«دیدگاه شرعی وطن» حامد کرزی!
سخن از «بازی شیطانی» است ؛ ولی در کجا و با کی ؟
خیلی ساده؛ کسانی خواهند گفت؛ چون مطلب به زبان فارسی دری است؛ حتماٌ مخاطب افغانستانی ها و (به درجه دوم) ایرانی ها و بخش های پراگنده این دو؛ به اقصا نقاط عالم میباشد.
با اینکه این مفهوم به مراتب وسیعتر است و درست 1400 ملیون «مسلمان» دنیا؛ پر ها و پرزه های همین بازی اند؛ معهذا عجالتاً صرف افغان ها و افغانستانی ها را مد نظر داریم؛ بنی آدم های ژنتیکی که اغلب به لحاظ فرهنگی؛ در قرون اولیه ؛ زیست و معاشرت و مهتر از همه تفکر و خرد و منطق دارند.
توجه کنید: حامد کرزی گویا رئیس جمهور کشور است؛ پس وی زعیم و رهبر و پیشوا و – به لفظ قلم شرعی- امام افغانستان حساب میشود. جناب با دفاع از فیصله به اصطلاح “شورای علما” که مرد را اصل و زن را فرع اعلام میدارد؛ میگوید: «این یک دیدگاه شرعی وطن ماست وما تمام مسلمانها و افغانستان به آن پابند استیم»
خوب ؛ دقت کنید: دیدگاه شرعی وطن ما!
لذا وطن ما تافته جدا بافته از جهان هست که هست؛ تافته جدا بافته از عالم اسلام هم است و از خود و منحصر به خود «دیدگاه شرعی» دارد.
ادامه خواندن ادامهء رسوایی توطئه ها و توطئه گران در «بازی شیطانی»
دوستان گرامی حلول سال جدید «۱۳۹۱» رااز صمیم قلب برای تمام هموطنان عزیزم و کافه مردم دنیا که سال شمسی را تجلیل مینمایند تبریک عرض میدارم .
روز نو و سال نو، به شما و به همه مبارک باد!
این گرامی داشت، بهانه ایست برای بازنگری لحظه ها، روز و شب ها، ماه ها و سالی که به عمر خود افزودیم. در دم آخرین ساعت های سالی که از نظر مان دور و دور تر می شود، می ایستیم و به کرده ها و ناکرده هایمان می نگریم. با خود می اندیشیم، اگر چنین می بودم و چنان می کردم، شاید بهتر می بود. اما نباید فسوس و دریغ کرد، زیرا نو روز فرصتی است که می توان سال در پیش رو را، چنان که دلمان خواهد، آرایش داد. شاید تعهدی، قولی و قراری، برنامه ای، تحفه ای، لبخندی، دست فشردنی و بوسه ای، سالی را که آغاز می کنیم، نیکو تر از پار گرداند. اگر امسال این فرصت را داریم، بایستی آن را به کارگیریم، کی می داند، سال دیگر بمانیم، نمانیم….
نفس هردم ز قصر عمر خشتی می کند “بیدل”
پی تعمیر این ویرانه معمار این چنین باید.
همین!
آرزو نایبی از کابل
سال جدید « ۱۳۹۱» را برای تمام دوستان وعزیزان تبریک وتهنیت عرض میدارمُ گلهای بهاری نثار تان باد . مسعوده بها از هالند
من یک جوان انتحاری را کمک کرده ام
آنشب یکی از سرد ترین شبهای زمستان اروپا بود.هوا کم سابقه سرد و تار و طوفانی بود. باد تند باهمه نیرو، سردی اش زوزه میکشید و شهر را درآغوش کبود تیره اش میفشرد. باد چنان سرد بود که گویی گلوی چراغها را نیز فشرده و انوار آن را یخبندان روی دستانش نگاه داشته است. عقربه ی ساعت، هشت شب را نشان میداد و من از فاصله ی دوری، در مسیر خانه در حرکت بودم. فقط 25 کیلو متر از خانه فاصله داشتم. تصمیم گرفتم تا روزنامه ی مورد نظر را برای مطالعه از نزدیکترین محلی که دران مسیر در حرکت بودم، بدست آرم. به طرف ایستگاه ریل حرکت کردم. در پارکینگی که مربوط به ایستگاه ترن بود موتر را متوقف کردم. میخواستم که روزنامه را از« کیوسک» یا قرطاسیه فروشیی که در ایستگاه ترن موقعیت دارد، بخرم. وقتی از موتر برون شدم احساس کردم که سرما نفس گرمم را میبلعد و میخواهد در داخل وجودم نفوذ نماید. بطرف کیوسک به راه افتادم.
در جریان گرفتن روزنامه متوجه شدم که شخصی عقب ترن میدود گویا میخواهد ترن روان را متوقف سازد.
ترن حرکت کرده بود .و در هر ثانیه، سرعت میگرفت و بعد از لحظه ی کوتاه از نظر ناپدید گشت، مثل اینکه سرما آنرا قورت کرده باشد. اما آن شخصی که از پی ترن میدوید،بجایش ایستاد و بعد از مکثی ، بی نتیجه و نفس زنان برگشت. بطرف کیوسک ایکه من مقابل آن ایستاد بودم، راه خود را پیش گرفت. وقتی نزدیک شد. با خود غُم غُم میکرد. آنچه زیر زبان ردو بدل میکرد، به گوشم آشنا میآمد. جوانی در حدود 18-16 سال، که چهره ی افغانی داشت توجه ام را به خود جلب کرد. پرسیدم: – از افغانستان هستی؟ او در حالیکه گوشی های واکمن یا سی دی پلییر را از گوشهایش بیرون میکرد، پاسخ داد:
مردم افغانستان : زیر دست و پای بازیگران « بازی شیطانی »
در هفتهء گذشته نظری بر خبری داشتم. و به هرحال زیانمند نبود که آنرا خدمت عزیزان بیشتری پیشکش نمایم؛ منتها بنا بر تیتروار بودن متن نظر؛ ایجاب میکرد؛ کمی باز شود؛ ولی پیش از اقدام به این امر؛ مسئول محترم یکی از ویب سایت های جوان؛ متنی را با اقتباس از شبکهء اطلاع رسانی افغانستان؛ توسط ایمیل برایم فرستادند تا در مورد تبصره نمایم. با عرض سپاس ویژه به ایشان؛ تمنا میکنم نخست به این متن توجه فرمائید:
********************
یک روزنامه انگلیسی با ارائه تحلیل جالبی از آموزش‌های نظامی سربازان آمریکایی، کشتار غیرنظامیان در افغانستان را نه نتیجه جنون شخصی یک سرباز، بلکه ماحصل طبیعی نظامی می‌داند که کشتار همنوع را عادی جلوه میدهد. روزنامه انگلیسی گاردین در مقاله‌ای به تحلیل آموزش‌هایی پرداخت که کشتار به دور از تعقل ورزی طبیعی را در سربازان آمریکایی تقویت کرده و رسم همنوع‌کشی را به آنها آموزش میدهد.
ادامه خواندن مردم افغانستان : زیر دست و پای بازیگران « بازی شیطانی »
پیام شورای همبستگی با جبهۀ ملی افغانستان بمناسبت هفدهمین سال روز شهادت استاد عبدالعلی مزاری
اروپا نهم مارچ 2012 میلادی
ارسالی : داکتر عبدالله رحیمی
آن سرنوشت شومی را که تاریخ حوالت تقدیرخلق های محکوم وستمدیدۀ افغانستان نموده، وحیات انسانی درآزادی وعدالت زیستن را بدیشان حرام ساخته بود، با شرح وروایت های الهامبخش وهدایت کنندۀ شارح وراوی بزرگی همچون شهید استاد عبد العلی مزاری به تعریف درآمد، وخلق های ستمدیده را به راه پیکار بی امان تا حاصل آزادی ورسیدن به عدالت بشارت داد، تا شیوه های عملی رزمیدن وحق خواستن را با منطق حق وعدالت همگام سازند. درس های ماندگار شهید مزاری که از نخستین روز های شکل گیری جنگ مقاومت ورهایی بخش مردم افغانستان برعلیه اشغالگران روسی وایادی ایشان آغاز، وبا الهام ازحقیقت چندین ملیتی بودن جامعۀ افغانستان، موجودیت عمیق وریشه دار نا برابری ملی رادر مناسبات باهمی اقوام وملیت های مختلف، دریک دور تسلسل حاکمیت های قبیله سالاری برملا ساخت، آن درسنامه های گویا ونامکرری اند، که با منطق عدالتخواهانه ازاشتراک متساوی الحقوق چهار ملیت ازبیک ، تاجیک، پشتون وهزاره، با رعایت همه جانبۀ حقوق دیگرگروه های اتنیکی، درساختاریک دولت فدرال سخن گفته، واز پیروان راه آن شهید بزرگوار میطلبد که، راه آن داعی عدالت را بفراموشی نسپارند ومبارزات خودرا تا شکست آخرین سنگر بیداد وستمگری همچنان با اتحاد وهمدلی، صادقانه وهدفمند ادامه بخشند.
فروش معادن کشور خنجری در سینه ی ملت
در مصاحبه ی با محترم پروفیسور عبدالصبور فروزان سابق استاد دانشکاه کابل و فعلآ پروفیسور بر حال در یکی کالیج های شهر نیوجرسی ایالات متحده امریکا داشتم. موصوف در رابطه به ارزش معادن و نقش آن در اقتصاد آینده ی کشور مفصلآ صحبت نمودند که متن آن صحبت را در قالب یک مقاله علمی و تحلیلی حضور خواندگان محترم پیش کش میدارم.
سوال:استاد محترم !در رابطه به ارزش های معادن و نقش آن در آیندۀ اقتصاد کشور ما افغانستان معلومات بدهید.
جواب: فروش معادن کشور خنجری است در سینه ملت
خدا آن کشوری را سروری داد که تقدیرش بدست خویش بنویشت
بدان ملت سرو کاری ندارد که دهـقانش برای دیگری کشت
باز خیانت دیگری انجام شد و معاهدۀ ننگین به ننگینی معاهدۀ دیورند توسط دستگاه بد نام حامد کرزی به امضآ رسید.این بار معدن حاجیگک بامیان را که اساس صنعتی شدن افغانستان را در آینده تشکیل میداد برای کشور هندوستان بفروش رسانیدند و امکانات صنعتی شدن افغانستان را برای ابد از بین بردند.سه سال قبل در یک زدو بند خاینانه دولت حامد کرزی معدن مس عینک لوگر را که یکی از بزرگترین معادن مس در جهان کنونی شناخته میشود بدون ارزیابی مفاد آن برای چینایی ها بفروش رسانید.دراین معامله ننگین وزیرسابق معادن حامد کرزی اقای ابراهیم عادل متهم است که در یک مجلس رشوه ستانی که بین او و چینایی ها در دوبی منعقد گردید سی میلیون دالر کمایی نمود. اینکه خود حامد کرزی چه مقدار پولی را در این معامله از چینایی ها اخذ نموده است تا اکنون معلوم نیست.ولی یک مسآله واضح است که قبل از امضا و بفروش رسانیدن این معدن حامد کرزی بصورت سری و بدون اجازه امریکایی ها به چین سفر میکند که حتی سفارت امریکا در کابل از این سفر آگاه نمیشود و اسباب ازردگی مقامات امریکایی را بوجود می آورد.
ترحم برحال کودکان: ای وای که زمستان بلای جان است – کی صندلی گرم و جلغوزه بریان است
اطفال افغانستان
ترحم بر کودکان کشور وظیفه وجدانی هر فرد افغان است. زمستان سرد در هر کشور حوادثی را در قبال دارد اما در افغانستان جان شیرین کودکان و مردم بی بضاعت را میگیرید. کشور جنگ زده و ویران در طی ده سال جز چطور وچپاول ُ ربودن مال و پولهای مردم از بانکها و سرقت سرمایه ملی وعایدات مالیه وگمرکات و تقسیم بین شرکا ُ مسوولین هیچگاه در فکر تدابیر و پیشبینی از آفات و حوادث طبیعی برای کسانیکه از خانه وکاشانه شان نبست جنگ های قدرت طلبانه از دست داده و بیجاه گردیده اندُ نداشته است. کودکان ُزنان وپیرمردان در زیر خمیه های پینه پینه بدون هیچ گونه کمک اولیه با شکم گرسنه و تن برهنه میخوابندُ لطفاٌ سخاوت نموده هرآنچه از دست تان برآورده میشود ُ دربرابر مظلومان و کودکان دریغ نکنیدُ به سایت ذیل تشریف ببرید و کمک ارسال نماید.
.http://www.aschiana.com/ لفطاٌ لطفاٌ کمک نماید.
پیرامون نوشته آغای آریانفر در باره « فتنهء طالبان…»
دوکتور جهش
در این شکی نیست که آغای آریانفر یکی از تحلیلگران انگشت شمار مسایل افغانستان و منطقه است که نکات عمده سیاست و ستراتیژی امریکا در قبال افغانستان ومنطقه درمقالات وپژوهش های شان بازتاب روشن دارد وایشان ازآینده وطن و مردم نگران اند. اما با حفظ احترام به شخصیت ونظریات آغای آریانفر لازم می بینم تا پیرامون بخشی از این مسایل نظرات مشخص خودرا برجسته و بیان کنم :
آریانفر در مقالهء« فتنهءطالبان : یک توطئه بزرگ و خانمانسوز است» دو سناریوی عمده و یک سناریوی احتمالی سیاست امریکا را در مسئله افغانستان مطرح میکند که ناشی از یافته ها و تصورات نویسنده بوده و بعضی مندرجات آن ضد و نقیض به نظر می آید. اکنون به هیچ کس پوشیده نیست که حضور نظامی و استخباراتی امریکا در افغانستان و منطقه عنصر اساسی تامین اهداف ستراتیژیک آن در آسیای میانه میباشد که این اهداف را به کمک آی اس آی پاکستان، عربستان سعودی و متحدین غربی خود با استفاده از ابزارهای طالبانی و دیگر تروریست های به اصطلاح اسلامی پیاده می نماید ، به باورم که تحلیل های ما باید به اساس این فورمول عمومی استوار باشد.
اکنون به متن مقاله آغای آریانفر روجوع میکنم که :
1 – رژیم کابل را اولترا نشنلیست میخواند در حالیکه در علم سیاست رژیم نشنلیست واولترانشنلیست به رژیم هایی اطلاق می شود که از منافع یک ملیت خاص به شکل معتدل و یا افراطی دفاع نموده و حامی آن باشد و در رشد و ارتقاء تمام ظرفیت های اقتصادی ، تخنیکی ،عمران و معارف ملیت خاص مساعی و تلاش نماید. درحالیکه ملیت پشتون ودیگرملیت ها در ولایات پشتون نشین افغانستان درطول ده سال اشغال مورد توهین ، تحقیر ، کشتار ، بمباردمان های وقفه ئی و متواتر قوای خارجی وحملات طالبان و رژیم کابل قرار گرفته سرومال ، خانه و کاشانه خود را از دست دادند ، بناا رژیم کابل نه یک رژیم نشنلیست و اولترانشنلیست بلکه یک رژیم مزدوراست که اکثراعضای آن در پی منافع شخصی و گروهی خود بوده و در نهایت از مملکت فرار خواهند کرد.
2 – در سناریوی اول آغای آریانفر می فرمایند که امریکا میخواهد تا دولت مقتدری در کابل بوجود آورد که توسط آن اسلام اباد را تحت فشار قرار دهد اما واقعت چنین نیست زیرا قرار اصول یک دولت وقتی میتواند دولت دیگر را تحت فشار قراردهد که ظرفیت های اقتصادی ونظامی آن بالاترازدولت طرف مقابل باشد؛ درحالیکه افغانستان تا سالهای زیادی فاقد چنین امکانات خواهد بود و پاکستان امروزامکان رقابت حتی با هند را دارد. برعکس سیاست امریکا ایجاب مینماید تا در کابل یک رژیم وابسته ، ضعیف و تجرید شده از مردم را داشته باشد ، رژیم را درمحدوده کوچک محصورکرده دست نگر و محتاج نگهدارد. چه اگرآن طوری میخواست ده سال وقت کافی بود تا یک افغانستان دیموکراتیک و قوی بوجود میآورد.
ادامه خواندن پیرامون نوشته آغای آریانفر در باره « فتنهء طالبان…»
ایدیولوژی ملی؛ یا نظرات و راهکار های مشترک برای ملت بودن
بقلم – دوکتور جهش
درست سی وهشت سال قبل در سنه 1352که تازه سند فراغت دانشکده طب را بدست آورده بودم هر روز مقوله آیدیولوژی ملی را که به تاسی از گفته رهبر سردار محمد داود خان صدها بارازرادیووجراید پخش می شد می شنیدم و نظر به شناختیکه از آیدیولوژی های معاصر و مکتب های سیاسی داشتم مرا وا میداشت تا آنچه را که در جهان ، در وطن ما ، در دولت و شهر ما میگذشت تعقیب نمایم و در مورد آن نظری داشته باشم مخصوصا دو کلمه آیدیولوژی وملی که به نظرم خیلی ها مهم جلوه میکرد مرا خیلی آزار میداد . با خود و دوستان خود شکایت میکردم که این دو کلمه میان تهی چه معنی دارد . دولت و یا کسانیکه این کلمات را هر روز در نشرات تبلیغ می کنند چرا آنرا تعریف نمیکنند ، چرا محتویات و اجزای مرکبه آنرا واضح واساسات آنرا مشخص نمی سازند و در مورد آن کتاب و یا مقاله نشر نمیکنند و به مردم تبلیغ نمی نمایند و وظایف و مکلفیت مردم را در قبال آن روشن نمی سازند… روز ها گذشت در آنوقت مجال بلند گفتن وتبادل نظر در نشرات وجود نداشت بالاخره جمهوری وآیدیولوژی ملی به تاریخ سپرده شد و فراموش گردید. اینک نویسنده و متفکر عصر ما آغای عالم افتخار گرد و خاک را از روی ایدیولوژی ملی پاک کرده طی مقاله خردمندانه آنرا به میدان کشید و همه را متوجه ساخت. بناا لازم می بینم تا در مورد سخنی چند گفته شود:
ایدیولوژی یعنی چه ؟
ادامه خواندن ایدیولوژی ملی؛ یا نظرات و راهکار های مشترک برای ملت بودن
نگو کاین ریش؛ چه معنی دارد؟
به اقتفای «ریش نامه»ء ابوالمعانی بیدل
و به استقبال ازبحث «ذلیل سازی مردم افغانستان با ریش و ریشخند»(1)
فتانه «شمع» جرمنی /17 دلو 1390
نگو کاین ریش؛ چه معنی دارد؟ غیر از این؛ کیش چه معنی دارد؟
سخن اصلاً به «معنی» نیست! معنی داریش ؛ چه معنی دارد؟!
سر و آخر«بهشت»مقصودست! «واسکت»ی بیش؛ چه معنی دارد؟
ریش تا ناف؛گشته است؛ سیاف! راهبر میش ؛ چه معنی دارد؟
کئ خدا ؛ «با سواد» بگزیده؟ خوان! و اندیش! چه معنی دارد؟
چون جهاد است «فی سبیل الله» چرت بندیش(2)؛ چه معنی دارد؟
سرحد و ملک ندارد ؛ دین ! وین«فروشیش3»؛ چه معنی دارد؟
هرچه یابی ؛ خدات بخشیده فکر و تشویش؛ چه معنی دارد؟
نعمت است پوند، دالر و کلدار گیر ؛ نگیریش ؛ چه معنی دارد؟
روبل هم گر برای دین گیری چرک و پاکیش ؛ چه معنی دارد؟
برگ؛ بی اذن او نمی افتد! “جرم جنگی”ش؛ چه معنی دارد؟
بندهء او ست «اسرائیل» صیهونیستیش ؛ چه معنی دارد؟
پیش الله مهم «نیت»هاست ما که داریم دیگیش؛ چه معنی دارد؟
بر خدا ؛ نیست «نیت» کافر آدمی و خوبیش ؛ چه معنی دارد؟
برترین خدعه گر؛ خداوندست پرسش از خدعه بیش چه معنی دارد؟
ذل وعزت به هر که او داده داره – درویش ؟؛ چه معنی دارد؟
جانی خوانندی جهاد گر ها ؟ امر لاللهیش ؛ چه معنی دارد؟
باز«طالب» که شد قدر قدرت جز سبب سازیش؛ چه معنی دارد؟
«آی.ایس.آی»و«سی.ای.ای» جز «سبب» بیش؛ چه معنی دارد؟
هست «تقدیر»؛ هرچه پیش آید این کم و بیش ؛ چه معنی دارد؟
بی قتال و جهاد و چور آئین خویش ؛ چه معنی دارد؟
اینکه منعست خوانش و دانش از پس – ازپیش؛ چه معنی دارد!؟
با «تیمم» هم “طهارت” هست ! معجزه ؛ بیش ؛ چه معنی دارد؟
با «کلوخ» پاک « مخرج» کن! گاز و پنبیش ؛ چه معنی دارد؟
“تی وی” و”دیش”کارشیطانست این؛ زمانییش؟؛ چه معنی دارد؟
ناقص عقل است؛ مثل دیوانه! زن – تساویش ؛ چه معنی دارد؟
پس بباید گشت در زمان «صدر» پیشرو ؛ پیش!؛ چه معنی دارد؟
کرده کامل نعمتش بر ما ؛ بیشتر خواهیش؛ چه معنی دارد؟
چون بدانی؛ غیر از«این» نیست غیر تشویش ؛ چه معنی دارد؟
شک و تشویش؛ آخرش کفرست پس”بیاندیش!”؛چه معنی دارد؟
تند و عاجل سرود « فتانه »
وزن و قافیش؛ چه معنی دارد؟
*=/*=*/ *=/*=*/ *=/*=*/ *=/*=*/ *=/*=*/
1- انگیزهء این شعر بسیار ارتجالی بحث بیحد تکاندهنده و بیداری بخش بالا شد و البته در آن قرائت و طرز تلقی بلاهت آمیز و سفیهانهء نوکران مسلمان نمای «آی.ایس.آی» و«سی.آی.ای» در منطقهء ما و همانند های خشک اندیش و دینسوز و معنویت کش شان در سایر بلاد اسلامی و غیراسلامی ؛ از دیانت مقدس نیاکان ما منظور است و بس!
2- بنده ایش
3- منظور چیز هایی مانند وطنفروشی ؛ خاک فروشی ، ناموس فروشی ، شرف فروشی است.
کابل ؛ (مهمترین پایتخت دنیا) ؛ به چه معنی ؟!
محمد عالم افتخار
خبر – نظر
خبر ؛ وزیر خارجه پاکستان: کابل مهمترین پایتخت دنیا برای پاکستان استوزیر امور خارجه پاکستان ضمن بیان این مطلب که با پیام صلح و حسن نیت وارد کابل شده است گفت که جاده ثبات و امنیت در منطقه از افغانستان میگذرد.حنا ربانی کهر بعدازظهر روز گذشته در یک نشست خبری مشترک با زلمی رسول وزیر خارجه گفت که میخواهد بااین سفر این مساله را بیان کند که پاکستان از هر تاش و ابتکاری برای صلح که رهبری آن را حکومت افغانستان به عهده داشته باشد، حمایت میکند. وی افزود که پاکستان به دنبال هیچ برنامه مخفی در افغانستان نیست، بلکه پاکستان صلح و ثبات در افغانستان را به نفع خود می داند. وزیر خارجه پاکستان گفت: »این باید مشخص شود که مسیر ثبات این منطقه از کابل عبور میکند. از این رو نمیتوانیم در تاش برای نایل شدن به صلح و پیشرفت جدی باشیم و در عین حال در زمینه تامین صلح و ثبات در افغانستان همکاری نکنیم. هر تهدیدی نسبت به اتحاد و تمامیت ارضی افغانستان، تهدیدی نسبت به پاکستان نیز بهحساب میآید«. حنا ربانی کهر، کابل را مهمترین پایتخت دنیا برای پاکستان توصیف کرد و گفت اسام آباد خواهان روابط عمیق ودرازمدت با کابل است. وزیر خارجه پاکستان گفت که افغانستان و پاکستان برای به وجود آوردن یک آینده بهتر برای مردم این دو کشور به همکاری بیشتری نیاز دارند. همچنین حنا ربانی کهر در پاسخ به سوالی درباره انتشار گزارش محرمانه ناتو که مدعی حمایت استخبارات پاکستان از طالبان شده است، آن را رد کرد. در ادامه داکتر زلمی رسول وزیر خارجه، نقش پاکستان در تأمین صلح افغانستان را برجسته خواند .زلمی رسول افزود که همکاری صادقانه پاکستان به امنیت و ثبات منطقه کمک میکند. وزیر خارجه گفت که گفتوگوها با مقامهای پاکستانی با سفر رئیس جمهور کرزی در آیندهای نزدیک به اسام آباد، پیگیری میشود .حنا ربانی کهر که پیش از ظهر روز گذشته وارد کابل شد، ضمن دیدار با رئیس جمهور و وزیر خارجه با برخی از نمایندگان احزاب سیاسی و اعضای ولسی جرگه نیز ماقات کرد.
نظر : با عرض سلام خدمت خانم وزیر که غالباً مادر هم استند. بنده امیدوارم اینکه ایشان وزیر خارجه پاکستان تشریف دارند؛ هم به مقصد سوء استفاده از سیمای جذاب و مقام زنانه و مادرانه شان در اهداف شوم و شیطانی ایکه ملیتاریست های پاکستانی داشته اند و دارند و به پیش می برند نباشد ؛ و در واقع هم وزیر ذیصاح باشند و توانایی در ایفای نقش و سهم که عاطفه و وجدان یک زن روشن و یک مادر معاصر متقاضی آن است ؛ از خویش نشان دهند. منجمله در ترجمه و تفسیر این سخن شان که کابل برای پاکستان مهمترین پایتخت جهان است . چرا که مردم افغانستان و پاکستان و جهان به حد غایی از سیماهای پشم الود و خشن و وحشی مستخدمان و اجیران درونی و بیرونی ملیتاری کشور متبوع شان مشمئیز شده و به جان آمده اند و چنین سخنان را از دهان های مغاره مانند آنها جز به همان معنی نمی فهمند که در اسناد پیشین و اوراق ننگین تاریخ و کارنامه های آی ایس آی و مزدوران بی غیرت و بی ننگ و بیشرف افغانی شان در سه و نیم دهه اخیر ثبت شده است ؛ یک مورد را از کتابگونه بنده به نام » جنگ صلیبی یا جهاد فی سبیل الله!« که بر اساس »تلک خرس« دگروال محمد یوسف قوماندان اعلی جهادی های افغانی و غیر افغانی »آی اس آی« و اسناد پاکستانی دیگر نوشته شده خدمت خانم وزیر تقدیم میدارم:
»عساکر خدا«! کابل را به آتش بکشید:
فصل نهم » تلک خرس…« عنوان دارد : }کابل ، فتح الباب یا شهر کلیدی{ و مقالت این فصل با این امریه برید جنرال اختر عبدالرحمن رئیس عمومی (I.S.I) پاکستان )7891-7891( آغاز میگردد که : »کابل را باید به آتشکشانید«! و در شرح انگیزه های جنرال در زمینه اینطور میخوانیم: » جنرال اختر با کابل عقده فطری و روانی داشت . وی به این امر که حمات در کابل باید چندین برابر سایر حمات باشد خیلی جدی بود. اگر کدام قوماندان از وی در ارتباط به زدن کابل هر نوع اسلحه ثقیلی طلب مینمود ، وی حتی در صورت مخالفت من نیز حاضر به صدور آن میشد. فشار بر کابل هدف اساسی استراتیژی مارا تشکیل میداد. سقوط کابل به معنی فاتح آمدن ما تلقی میشد. این بود سرمنزل مقصود ما. در اثرهمین علویت ) اولویت( کابل بود که بیشترین گروپ های مشاورین پاکستانی بر علیه آن شهر گماشته میشدند . طوریکه قباً نیز اذعان داشته ام من شخصاً در توظیف چنین پاکستانی ها به داخل افغانستان موافق نبودم ولی در اثر هدایت جدی جنرال اختر )7891( دایر بر فشردن بیشتر کابل، درگماشتن آنها بیشترین سعی را نمودم. چنانچه هفت تیم از جمله یازده تیم فرستاده شده ما در آن سال صرف بر علیه کابل فعالیت داشتند. آنها از ماه اپریل تا نوامبر حمات متعددی را سازماندهیوهدایت کردند که هر کدام برای شش هفته دوام میداشت. « آیا اهمیت کابل حاا برای پاکستان غیر از این است ؛ مردم افغانستان سپاسگذار خانم وزیر میشوند اگر این معنی راروشن فرمایند!ا
گر آن ترک شیرازی بدست آرد دل ما را
به خال هندویش بخشم سرو دست و تن و پا را
هرآنکس چیز می بخشد زمال خویش میبخشد
نه چون حافظ که میبخشد سمرقند و بخارا را
ذلیل سازی مردم افغانستان با ریش و ریشخند
درینجا میخوانید:
– کارل مارکس و فریدریش انگلس هم ریشو بودند
– ریش و لباس در معادلات استخباراتی
– حربه ی روانی موثر بعد از ریش و پشم
– روانشناسی لباس و پوشش ظاهری
– نتیجه گیری
انگیزه ی این نگارش و پژوهش، تعیین محترم اشرف غنی احمد زی1- فعلا مسئول کمیسیون انتقال مسئولیتهای امنیتی در کشور بوده است که با انتصاب ایشان به این پست مهم، شاید صدور حکم گذاشتن ریش را نیز حاصل نموده باشند. زمانیکه در سال 1992 پس از شکست حکومت دوکتور نجیب الله، که با برنامه و تفاهم دقیق رهبران دو ابر قدرت وقت( ریگن – گرباچوف) به سر رسید و در نتیجه، بعد از چهارده سال جهاد!؟ نیروهای جهادی به قدرت رسانیده شدند، ؛ به قول اسناد موثق و انکار ناپذیردر کتاب «خاموش مجاهد» (افغان جهاد دپردی ترشاه مدبر شهید جنرال اختر عبدالرحمن / لیکوال محمد یوسف)،جهاد فی سبیل الله!؟؛ من در وزارت امور خارجه ی افغانستان ایفای وظیفه مینمودم. دران زمان آقای حامد کرزی پست معینیت وزارت امور خارجه را عهده دار بودند. آقای حامد کرزی که شاید این نبشته را بخوانند، ویا احیانا” اگر در وزارت امور خارجهء افغانستان نظم دیپلوماتیک رعایت شود!؟ بدون شک که این نبشته در اختیار ایشان قرار داده خواهد شد و روی میز ایشان قرار خواهد گرفت. اما منظورمشخص من آگاهی آقای رئیس جمهور نبوده، بل حصول آگاهی هموطنان عزیزم از چند و چونی در گستره ء ریش و عبا و قبای ملی و رسمی در کاربرد ابزاری، معاملات، معادلات و تعاملات ریاضیکی شبکه های استخباراتی منطقوی و بین المللی در کشور مطمح نظر است که طی دو قرن تمام ادامه دارد، میباشد.
– کارل مارکس و فریدریش انگلس هم ریشو بودند
روزی، دوست بسیار عزیزم برایم خاطره ی جالبی را از ریش بازگو کردند که برای هر خواننده عزیز نیز حتمن جالب می افتد.: – در زمانیکه مصروف تحصیلات و دفاع اسپرانتوری خویش در کشور بلغاریا بودم، روز های امتحانات مان فرارسید.در جریان سپری نمودن امتحان ها؛ این روز؛ روزی بود جالب. در همان روز و برای سپری نمودن امتحان وقتی داخل صنف شدم، استاد و هیئت من را به نشستن روی چوکی دعوت نمود. به چوکی مقابل استادان نشستم.ایشان در مورد نتایج پاسخ های محصل قبلی گفتگو داشتند. منکه دلهره ی امتحان در دلم موج میزد، به یکبارگی متوجهِ دیواری شدم که باعکسهای کارل مارکس، فریدریش انگلس، لینن و تودور ژیفکوف رئیس جمهور برحال کشور بلغاریا مزین شده بود. عکسها در پهلوی هم قرار داشتند. وقتی به آن عکسها ژرف شدم بدون اراده خندیدم.استادان متوجه من شدند.که به عکس ها میدیدم و ناگهانی خندیدم. آقای پروفیسوری از جمع استادان پرسید: چرا؛ به عکس ها خندیدی؟ خود را جمع و جور کرده گفتم به عکسها نخندیدم، بل برایم جالب بود اینکه، مارکس دارای ریش انبوه و پهنی است. عکس دوم یا انگلس ریشش سبکتر شده است. لینن در زنخ خود ریش دارد و در اخیر رئیس جمهور تودرور ژیفکوف اصلا” ریش ندارد. زمانیکه مصروف این توضیحات بودم همه به عکسها میدیدند و به توضیحات من سراپا گوش بودند. همین آقای پروفیسور به خنده پرسید: مطلب بسیار جالبی را متوجه شده اید. خوشبختانه که من هم درین مورد اندوخته هایی داشته ام و چه جالب است که میخواهم برای بار اول این معلومات را برای شما ارایه بدارم. مرد ها بصورت طبیعی از ابتدای ظهور بشریت ریش داشته اند. اما بعد ها ی بسیار پس، خواسته اند تا برای تفکیک شان از حیوانات، چون گوریلا و غیره, ریش را بچینند ( مثل اینکه زنان معاصر ما امروز ابرو ها را میچینند). بدون شک که این شیوهء کار جنجال برانگیز و عذابدهنده نیز بوده است. این رویکرد بیشتر از همه در بین نجبا، درباریان و اشرافیان معمول بوده است. چون ایشان امکانات مادی (سلمان موظف) و وقت کافی برای این کار داشته اند. این را نباید فراموش کرد که استفاده از یک تیغ ریشتراشی دران زمان که به شکل چاقوی امروزی ازان استفده میشد، و آن هم برای صدها نفر، خالی از درد سر ها، به ویژه انتقال امراض گونه گون از یکی بدیگری، نبوده است. اما در شرایط امروز که هرکسی میتواند با یک تیغ ریش تراشی، خود به صفایی و نظافت روی خویش بپردازد و آنهم با صرف وقت کم ، بنا” مشکل در کجاست؟ در دین شما گفته نشده است که نظافت جزء ایمان است؟ مارکس درقرن هژده و آنهم که در حالت بد اقتصادی بسر میبرد و وقت چیدن یا تراشیدن ریش، و مراجعه به نزد سلمان نیز برایش بینهایت کم بود، چرا باید ریش نمیگذاشت؟ یا اینکه انگلس هرچند تجارت پیشه بود، ولی وقت نزدش سخت ارزش داشت و مثل امروز سهولت ریش تراشیدن میسر نبود، بنا” داشتن ریش مختصر را ترجیع میداد. حالا آقای تودور ژیفکوف برخلاف رهبرانیکه از اندیشهء و راهکار ایشان پیروی میکنند، خود ریش ندارند. اما امروز برای برطرف ساختن این پروبلم اصلا مشکلی وجود ندارد. از طرف دیگر طوریکه طب امروز به نتیجه رسیده است، آدم ریشدار، فقط با تنفس عادی خویش که منتج به بروز رطوبت الوده ای میشود که ریش، این رطوبت را جذب کرده و زمینه را برای جذب و جابجایی میکروبهای متعددی مساعد میسازد؛ که صد درصد مضر اند و تعفن ساز. ….- کجای این خنده دار بود؟
احیای ملوک الطوایفی
منظور از اصطلاح ملوک الطوایفی ، خودکامگی و حاکم بودن اشخاص بر جماعتی از مردم ، قوم ، قبیله و گروه میباشد . قبل از پیدایش دولت های ملی این مناسبات در تمام جوامع وجود داشته و هنوز هم در کشور های عقب نگهداشته شده ، منحیث مانع رشد اقتصادی و اجتماعی در برابر مردم قرار دارد . بعضی ها سرنوشت ملوک الطوایفی را درجوامع شرقی با فیودالیزم اروپائی مرادف دانسته و عوامل مختلف ، بخصوص نبود باران های دایمی (کمبود آب) را که از وفور محصولات میکاهد و مسلط شدن قدرتهای استعماری در مشرق زمین را نادیده میگیرند . با تسلط استعمار در مشرق زمین ، ملوک الطوایف ها منحیث همکار و دستیار استعمارگران در خدمت آنها قرارگرفتند. اگر یکی ازین حاکمان در زیر فشار مردم از خواسته های استعمارگران سرپیچی میکرد ، آنها فوری حاکم منطقۀ مجاور را تقویت کرده و پس از سرکوب حاکم نافرمان ، جانشین او را از حلقۀ ماحول خودش تعین و بجای اوانتصاب مینمودند. تا مناسبات موجود محفوظ بماند . مثال های از چنین عملکرد استعمار در تاریخ دو قرن گذشتۀ افغانستان و مناطق همجوارآن به کثرت دیده میشود . هدف آنها ایجاد موانع در راه رشد این جوامع و جلوگیری از پیدایش “دولت ملی” بود. زیرا دولت های ملی توانمندی بسیج نیروهای وسیع مردم علیه استعمار را داشته وبا نظم بخشیدن به اقتصاد ملی ، از منافع همگانی و ثروت های ملی خود دفاع می توانند. در سال 1747 سران قبایل افغان به پیروی از نیاکان آریایی شان که بخاطر اتخاذ تصمیم جمعی در سیمیتی (جرگه) جمع میشدند ، دور هم آمده و در پایان یک جرگۀ سرنوشت ساز، سنگ بنای دولت مرکزی افغانستان را گذاشتند. این دولت میکوشید تا پس از دونیم قرن آشوب و تجزیه ، مردم را از شر ملوک الطوایفی برهاند. ولی میان این قدرت مرکزی که بالاثرتفاهم سران قبایل ایجاد شد و یک “دولت ملی” که بالاثر رشد طبعی جامعه بوجود میآید ، فاصله های طی ناشده زیاد بود. درآنوقت ، اقتصاد مونوفکچر وجود نداشت و اضافه تولید در عرصۀ مالداری و زراعت هم در آن سطح نبود که به بازار های سرتاسری عرضه شده و موجب رشد تجارت و بالنتیجه زمینۀ بروز طبقۀ بورژوازی شود. شهرها رشد نیافته بودند و استحکام دولت ، مرهون همکاری قبایل بود. بناء” دولت مجبور میشد تا به سران قبایل متکی شده وبه کمک آنها لشکر های قومی را بخاطر تأمین امنیت داخلی و اشغال متصرفات جدید ، جمع آوری کند . آن سران قبایل که به خودکامگی و حفظ قدرتهای محلی خود تاکید میورزیدند ، سرکوب میشدند. برخی ازآنها ، بادادن القاب و امتیازات در مرکز نگهداری میشدند تا مردم از شرآنها در امان باشند. به گفتۀ ” تاپر” (1938)” قبایل و دولت بحیث سیستم واحد با وجود عدم استقرار ذاتی خود به همدیگر هستی بخشیده و یکدیگر را حمایت نمودند”. شرایط خارجی هم برای پیداش یک افغانستان نیرومند مساعد بود . دولت های مجاور افغانستان (ماوراالنهر ، ایران و هند) دچار معضلات داخلی بودند. این وضع قریب نیم قرن ادامه یافت و سپس با مرک تیمور شاه در سال 1793 فرزندان کثیرالتعداد او به جان هم افتادند و بعدا” خانه جنگی ها میان آنها و اولاد های سردار پاینده خان شعله ور شد. این وقتی بود که استعمار انگلیس با استفاده از پراگندگی قدرت مرکزی افغانستان ، خودرا به سرحدات وطن ما نزدیک ساخته وبا تعقیب “سیاست پیشروی” در جهت استیلای کامل آن دست به کار شد. انگلیس ها با استفاده از اختلاف میان شهزادگان و سران قبایل ، مدعیان تاج و تخت را پناه داده و با دادن حمایت های مالی و تسلیحاتی، آنها را برعلیه همدیگر شان در میدانهای جنگ مقابل می ساختند.همزمان با پیشروی انگلیسها ، روسها نیزجلو آمدن شآنرا درآسیای میانه سرعت دادند و موقعیت جیوستراتیژیک افغانستان در محاسبات هردو کشور بالاگرفت. بالاثر این وضع ، ساحات وسیع وطن ما از پیکرآن جدا شد و به اسارت استعمار درآمد. همینطور مردم افغانستان در داخل کشورشان ، متحمل خسارات دوامدار شدند و سرتاسرقرن نزدهم در جنگ و کشمکش میان شهزاده ها سپری شد. چیزفهمان و شماری از شهزادگان که عقب ماندگی وطن و دسایس پشت پرده را درک میتوانستند ، بخاطر خاتمه دادن این وضع وحشتناک در کشورشان دست بکار میشدند ولی دسایس الحیل استعمار، زمینه ها و فرصت ها را از ایشان میگرفت . پس ازآنکه سیاست پیشروی انگلیسها درجنگ اول افغان و انگلیس به شکست مواجه شد و روسها هم تا دریای آمو تقرب کردند ، موافقاتی میان روسها و انگلیسها (1873 م) صورت گرفت که بر اساس آن میبائیست افغانستان منحیث حایل در میان هردو قدرت رقیب وجود میداشت. این وقت بود که بخاطرحفظ یک “دولت حایل” در افغانستان ، هردو قدرت از حمایۀ مخالفین دولت دست کشیدند. به عبارۀ دیگرعرصه برای متنفذین محلی و خانهای قبایل محدود گردید و قدرت مرکزی توانست در عهد امیرعبدالرحمن خان ، در سرتاسر افغانستان منبسط شود . انگلیسها ، جنبش مشروطیت را که بخاطر پایه گذاری یک “دولت ملی” مبارزه میکرد وپس از مرگ امیرحبیب الله خان در دفاع ازدولت و زعامت غازی امان الله خان(1919-1929) قرارگرفت ، بوسیلۀ عمال خود سرکوب کردند . پس از دورۀ اغتشاش ، رژیم روی کار آمدۀ سلطنتی دریک سازش و معامله با خوانین و متنفذین محلی قرارگرفت تا خودرا در قدرت نگهدارد . طرحها و مرام جنبش مشروطه خواهان کنار گذاشته شد و در راه آماده ساختن زیربنا های اقتصادی وتوسعۀ یک فرهنگ ملی ، کدام کار قابل توجه صورت نگرفت . تا اینکه در فضای جنگ سرد وبروز فضای رقابت میان هردو ابرقدرت ، برخی پروژه های انکشافی بکمک هردو جناح رقیب در بخش زیربنا ی اقتصادی اعمار گردید. متأسفانه این فضا هم پس از دو دهه برهم خورد و کشمکش ها به گونۀ دیگر از سرگرفته شد.
نفاق داخل سلطنت ، موجب سقوط آن شد و پس از اعلام جمهوریت، نیروهای چپ و راست در برابرهم به مقابله برخاستند . این تقابل ، زمینه ای آنرا بوجود آورد تا شخصی معلوم الحالی بنام حفیظ الله امین ، پیش دستی کرده و بدون کدام فیصلۀ جمعی از نام حزبش ، امر سرکوب خونین رژیم را به افسران تحت قوماندۀ خود صادر نماید . پس ازین حادثه ، تقابل نیروها وسعت بیشتر یافت و افغانستان به کانون داغ تشنج میان شرق و غرب مبدل گردید. قطعات نظامی شوروی سابق به افغانستان سرازیر شدند و در دو کشور همسایۀ ما (ایران و پاکستان) لانه های تربیۀ شبه نظامیان که بخاطرمقابله با دولت جمهوری افغانستان در تحت نظر استخبارات هردو کشور بوجود آمده بود ، از کمک های سخاوتمندانۀ دول غربی برخوردار شدند . تضاد شرق و غرب در افغانستان بشکل مبارزۀ ایدولوژیک منعکس شد ودرین کشمکش ها ، تعدادی از سران قبایل و متنفذین محلات ازبین برده شدند . جای آنها را افراد و اشخاصی که پیش ازین ، مردم از آنها شناخت نداشتند ، گرفتند . افراد جدید بنام قوماندان (قوماندان جهادی ویا قوماندان ملیشای وابسته به دولت) بر مردم محل ، تحمیل شدند. بخاطر تداوم قدرت آنها ، بازهم اهالی هر منطقه ، قربانی های زیادی دادند . این افراد در زشتی و قساوت با متنفذین گذشته هم ، قابل مقایسه نبودند. زیرا این ها محصول مداخلات اجانب بوده ، تنها دساتیر تمویل کنندگان خودرا می پذیرفتند و کوچکترین رعایت در برابر خواسته های با شندگان محل شان نداشتند. تا هنوز هم هدف این ها ، ثروت اندوزی و تحکیم پایه های اقتدار شخصی خود شان می باشد. به همگان واضح است که اینها حتی به نورمهای اخلاقی قبایل هم وقعه نگذاشته و هروقتی که منافع حامیان شان باهمدیگر در تقابل قرار میگرفت ، ایشان نیز به دستور حامیان خود ، علیه همدیگرخویش ، جنگ های خانمان سوزی را براه می انداختند. نمونۀ چنین عملکرد آنها ، ویران کردن شهر تاریخی کابل می باشد . طی سالهای 1992-1996 تمام ولایات ، دهات و قصبات وطن ما به ساحات نفوذ همین جنگ سالاران ، سرحد بندی شده بود و مردم بائیست خطرات جانی وصد ها گونه آزار را متحمل میشدند تا از یک محل به محل دیگر میرفتند . جناح های متخاصم ، هرکدام واحد پولی خودرا داشتند و دو نوع واحد پولی در چلند بود. درمناطق همسرحد با ایران و پاکستان ، واحد های پول ایرانی و پاکستانی تبادله میشد . عواید گمرکات از طرف جنگسالارها تحصیل میشد و تمام تنظیم ها در شاهراه ها و راه های عامه از مردم حق العبور میگرفتند. مفهوم وطن و وطندارهیچ نوع اثری در ذهن آنها نداشت . “رهبرحزب اسلامی” ، همصدا با خواست های مکرر اسحاق خان (رئیس جمهور آنوقت پاکستان) از الحاق افغانستان با پاکستان در قالب کنفدریشن حمایت میکرد . و تنظیمهای رقیب اودر مناطق تحت نفوذ شان ، تشکیلات خودمختار را بوجود می آوردند. با پیدایش و قدرت گرفتن گروه جدیدالولادۀ طالبان ، افغانستان عملا” به دو قسمت (ساحات تسلط طالبان و تنظیمها) منقسم شد. در هردو ساحه دروازه های علم و فرهنگ مسدود گردیده و مؤسسات تولیدی و منابع انرژی از کار بازماندند. مردم در تاریکی و فقر دایمی شب و روز شان را میگذراندند. تا اینکه پس ازحادثۀ سپتمبر یازده ، قوای نظامی ایالات متحدۀ امریکا به تسلط طالبان پایان داد و بار دیگر زمینۀ احیای اقتدار به جنگ سالاران شکست خورده ، داده شد. آنها نه تنها با پولهای باد آورده و تسلیحات جدید در محلات مورد نظر شان مسلط شدند ، بلکه قدرت به ظاهر مرکزی ،حاکمیت قانون ، استقلالیت قضایی ، رزمندگی پولیس و اردوی ملی را به محاصره گرفتند. افغانهای که درلباس “کارشناس” بخاطر دولت سازی با قوای بین المللی به وطن شان برگشته بودند ، سیستم ” اقتصاد نیولیبرالیستی” را وصف الحال افغانستان معرفی کرده و آنرا کورکورانه بر مردم ما تحمیل کردند. حالا می بینیم که چطور پس از بحران اقتصادی ، در خود ایالات متحدۀ امریکا سیاست های نیولیبرالیستی حتی در سنا و کانگرۀ امریکا ، انتقاد شده و ادامۀ آن مورد سوال قرار دارد. با عملی شدن این سیستم در افغانستان تمام تصدی های دولتی در معرض فروش قرارگرفت. همینطور کمکهای خارجی از طریق غیر دولتی به مصرف رسید. این کمکها به حال مردم مفید واقع نشد. زیرا یک بخش آن دوباره به خارج انتقال یافت و بخش دیگرش موجب تقویت جنگسالارها گردید. نظریات این “کارشناسان” غلط از آب برآمد . آنها میخواستند که با “غیردولتی ساختن اقتصاد”، سیستم سرمایداری را به گونۀ دلخواه خود شان در افغانستان قایم سازند. این کار نشد و درعوض یک “سیستم مافیایی” در جامعۀ افغانستان مستولی گردید. آنها این واقعیت را نادیده گرفتند که : سیستم اقتصادی صادر شده نمیتواند. باید ابتداء سنگ پایه های رشد آن طوریکه در بالا اشاره شد ، بوجود آید. در پرتو همین تدابیر نابخردانه و غیر وطندوستانه ، سوء استفاده و فساد به یک سیستم مسلط اداری مبدل شد. گرچه جنگ سالارها بالاثر فشاربین المللی دریک اتحاد جبری و ظاهری با همدیگردر ترکیب دولت شریک اند. ولی آنها بخاطر روز مبادا ، یعنی وقتی که فشاربین المللی مستقیما” در کشورنباشد ، تلاش مینمایند تا قدرت نامشروع خودرا در محلات شان حفظ نمایند. بخاطر نیل به این منظور ، میکوشند تا با استفاده ازتعدیل قوانین ، قدرت خود را در قالب فدرالیزم مشروعیت بخشند . طی دهسال ، “دولت جمهوری اسلامی افغانستان” نتوانست تا قانون اساسی و سایر قوانینی که از جانب خودش وضع شده است ، در عمل پیاده نماید. اگر قوانین تطبیق میشد ، جنگسالاران و زورگویان ، امتیازات ماورای قانون نمیداشتند و از نظر حقوق با مردم واقعا” دریک صف قرار میگرفتند. یعنی اصل شایسته سالاری موقعیت آنها را در جامعه معین میکرد. دولت این کار را نکرد و برعکس ، رئیس جمهور با سهم دهی جنگسالاران در رهبری دولت یک شرکت سهامی را بوجود آورد که هر کدام آنها به اندازۀ سهم شان درین شرکت ، مانع تطبیق قانون شدند. امروز همین سهم داران ، پشتیبان با قدرت جنگسالاران و زورگویان درسرتاسر کشور بوده و فرصت نمیدهند که مردم از مزایای دیموکراسی برخوردار شوند.فشار جنگسالاران و متنفذین وابسته به استخبارات خارجی موجب میشود که دولت مستقلانه عمل نتواند. چنانچه گاهگاهی اسمای بعضی مختلسین ازطریق رسانه ها انعکاس میآبد ولی دولت در زیر همین فشار هیچگاهی توان بازخواست قانونی و مجازات آنها را ندارد . “پروژۀ جمع آوری سلاح” از جانب ملل متحد روی دست گرفته شد ولی جنگسالارها ازآن مستثنی ماندند. چنانچه هنوزهم در شمار زیادی از ولایات ، جنگسالارها گروههای مسلح شان را دارند و مردم دریک رعب و ترس از آنها حیات بسر میبرد.
خلاصه اینکه خواست تاریخی مردم ما بخاطر اضمحلال ملوک الطوایفی و پایه گذاری یک دولت ملی نه تنها به یأس مبدل شد ، بلکه با اغواکردن ذهنیت مردم رنج کشیدۀ افغانستان ، هنوزهم کوشش میشود ، تا این پدیدۀ عقب مانده در قالب های نوین و طرف توجه جهانیان به مردم ما پیش کش گردد . جای تعجب نیست که این گروههای زورگو و بی اعتنا در برابر قانون ، امروز خواهان تغیر در قانون اساسی شده و نظام فدرالی را مطرح مینمایند. مدعیان فدرالیزم نه تنها خواهان خودمختاری در مناطق مورد نظر شان میباشند بلکه میخواهند این اختیارات در محدودۀ گروه ، دسته و قوم خود شان باقی بماند و سایر ساکنان از هیچگونه حقوق برخوردار نباشند. آنها تصور مینمایند که با چنین خودمختاری ، مناطق شان را به ساختارهای گذشته برمیگردانند و قدرت خودرا برعلیه سایر اقوام و گروهها استعمال میتوانند. همسایه های تجاوزکار افغانستان هم در عقب این خواسته های آنها قرار دارند. آنها میدانند که درشرایط کنونی ، به هر اندازه که قدرت مرکزی تضعیف شده و مناطق مورد نظرشان اختیارات بیشتر بدست آورد ، به همان اندازه امکان تجزیۀ افغانستان متصور است. یعنی همسایه ها قادر خواهند بود تا خواب های گذشتۀ شان را در عمل پیاده نمایند . بناء” به وضاحت دیده میشود که در اوضاع و شرایط فعلی ، فدرالیزم حلال مشکل وطن ما نبوده ، بلکه مشکل آفرین است. با دید مختصر از تاریخ دو قرن گذشتۀ افغانستان و خواست عقب گرایانۀ چهره های معلوم الحال که درین مقال یادآوری شد ، میتوان نتیجه گرفت که فدرالیزم نتایج منفی و خطرناک را برای ملت افغانستان در قبال دارد. زیرا تا هنوز کشور ما از رشد لازم اقتصادی برخوردارنبوده و هنوزهم بودجۀ عادی دولت بخصوص مصارف اردوی ملی و پولیس از کمک های خارجی تمویل میشود. همنطور زیربنا های اقتصادی برای رشد طبعی جامعه بمیان نیامده است تا اقتصاد سراسرکشور باهم پیوند بیآبد و افغانها متکی به خود باشند . همین نارسایی ها سبب شده است ، تا بخش های زیادی از اقتصاد افغانستان در کنترول مافیا و همسایه های حریص ما قراربگیرد . بادرنظرداشت اوضاع و شرایط تحمیل شدۀ که فوقا” یادآوری شد ، چطورهنوزهم مدافعان “فدرالیزم” میتوانند نسخه های فرار از مرکز را جسورانه مطرح نموده و کشور را دچار هرج و مرج نمایند. این ها نمی خواهند درک کنند که فدرالیزم بدون موجودیت یک دولت ملی ، جامعه را به واحد های قومی و نژادی تقسیم مینماید. خوشبختانه تلاشهای مذبوحانۀ آنها وسیعا” افشاء شده و همه روزه از جانب مردم ما تقبیح میگردد. امروزافغانها با گوشت و پوست خود درک مینمایند که باید میراث ملوک الطوایفی را از ریشه برکنند و بجای آن ، همه مساعی را در جهت به میان آوردن یک “دولت ملی” به معنی واقعی آن مبذول دارند . پایان
اعمار وبازسازی قصرهای تاریخی
بی بی سی در پنجم اگست سال پار ترسایی گزارشی را در رابطه به تصمیم شاروالی کابل بخاطر بازسازی قصر های تاریخی ویران شده آن شهربه نشررساند ودرهفته قبل بازهم بی بی سی از افتتاح حساب بانکی توسط شاروالی بخاطرجمع آوری اعانه مردم خبر داد .
درین ارتباط بنابر علاقمندی و احساس مسوولیت در برابر وطن و مردم مراتب آتی خدمت هموطنان عزیز تقدیم میگردد تا با نظرات سودمند شان بحث رادرین موردغنا بخشند .جا دارد در ابتدآ از شاروال کابل و حسن نیت شان در زمینه که « بخاطر ترویج فرهنگ مشارکت مردم در باسازی و توسعه افغانستان انجام یافته » اظهارقدردانی صورت گیرد. طوری معلوم می شود که حتی در آشفته بازار کنونی و دولت فساد ، نیز اشخاص با احساس همانند شاروال کابل میخواهند کار های را انجام دهند. در رابطه با اعمار مجدد و با سازی قصرهای تاریخی شهر کابل این موارد پیشنهاد میگردد:
اول – بسیار خوب وحتی ضرورخواهد بود تا قبل از اقدام به بازسازی ، این سوال در معرض نظر خواهی قرار داده شود ، تا مردم نظر بدهند که این قصر ها بازسازی شوند ویا چنانچه در بعضی کشور های جنگ زده دیده شده قصر ها بحالت فعلی حفظ گردد ، تا از یکطرف مایه عبرت برای نسلهای بعدی باشد واز جانب دیگر در فردای صلح و ثبات توریسم را رونق بخشد. دوم – در مورد قصر چهلستون بازسازی مطرح نیست زیرا چنانچه در گزارش شاروالی آمده است ، بکلی از بین رفته است. و قصر تاریخی دارالامان نیزامکان بازسازی نخواهد داشت . (محاسبه شاروالی در رابطه به سی ملیون دالر وجوه مالی بخاطر بازسازی آن قصر بسیار خوشبینانه و غیر تخصصی است).
بدینرو با حفظ ایندو محل تاریخی بحالت موجود ،عملی و مفید خواهد بود تا در صورت امکان و تدارک وجوه مالی بخاطر اعمارقصر ها مطابق نقشه های اولی اقدام صورت گیرد . البته قصر تپه تاج بیگ شاید قابل بازسازی باشد که من اطلاع ندارم .
سوم- در مورد تدارک وجوه مالی
در پهلوی جلب همجانبه کمک مردم از داخل و خارج کشور ،بسیار ضرور است تا عاملین تخریب این قصر ها که نام خدا از برکت پول های باد آورده صاحب گنج های قارونی وملیاردر می باشند ،بخاطر رعایت حد اقل انصاف ربع دارایی شانرا به همین منظور به شاروالی کابل بسپارند .(البته این موضوع یک سراب خواهد بود ، مگر آنکه مردم از طریق مطبوعات ، رسانه ها و جامعه مدنی نوعی فشاراخلاقی را بوجود آورند). دراخیر یادهانی این مطلب نیز خالی از مفاد نخواهد بود تا برای ایجاد فضای اعتماد ، ضرور است تا شاروالی کابل بخاطرعلنیت و شفافیت در پروسه جمع آوری پول و مصرف آن تدابیر و ابتکارات را بکار گیرد با احترام
معرفی یک شاعر گمنام هراتُ باشنده کانادا
گزارش از : امان معاشر
ارقام اخیر نشان میدهد دربرتش کلمبیا کانادا در حدود چهارده هزار افغان مهاجر حیات به سر می برند و تعداد نخبه گان در عرصه ادب و هنر نیز دیده میشوند که از جمله شاعر گرانمایه ولی گوشه گیر که نمی خواهد به شهره و نام برسد محترم فاروق “غیور” نیز دیده میشود. او شخص با محبت بوده الفت را با یاریان دلخواه خودش خوش دارد و در مجالس غیر کمتر حضور می یابد و اگر یابد هم تحمل زیاد نشستن را ندارد. او از تنهای رنج میبرد همه تشویش های زمانه را نا دیده گرفته به گفته خودش :
مسجد و درس و کتاب و زهد را یکسو بنه
جام می پر کن “غیور” اینها همه درد سر است
این شاعر خوش قریحه در سال 1322 ه ش در هرات بدنیا آمده تحصیلات ثانوی اش را در لیسه حبیبیه کابل ولیسه سلطان هرات در سال 1341 ختم و بعدآ شامل دانشگاه کابل شده در سال 1345 از دانشکده ی حقوق وعلوم سیاسی دیپلوم گرفته است. آقای غیوردر سال 2003 به امریکا و بعدا به شهر ونکوور کانادامسکن گزین شده است.
او در سال 1358 ازدواج کرده دو پسر و دو دختر حاصل پیوند خانواده گی و ازدواج ان است و فعلا با یک پسر نو جوانش امید جان زندگی دارد.باقی اعضای فامیلش در اروپا می باشند.موصوف در سال 1358 حینیکه متعلم صنف پنجم مکتب بود، شروع به سرودن اشعارو مقالات نموده و سرایش های داستانی اش در ادوار مختلف در روزنامه ها و جراید به نشر رسیده است. اشعار دلنشین اش به دل چنگ میزند و سروده هایش زیبا ،دلنشین و اراسته به زیور شعری است .و با نازک خیالی ها به خال، زولف غبغب جلال و روشنی بیشتر می بخشد. شام 22 جنوری همراه با محترم مولانا کبیر فرخاری شاعرمعاصر کشور ما به دیدار غیور صاحب رفتیم و من قطعه شعر موصوف را که در کتاب نوای غربت بچاپ رسیده بود خواندم که به این مطلع آغاز میشود: