روی سخنم با کسانیست که در حال و گذشته پیوند نا گسستنی با حزب دمکراتیک خلق افغانستان یا به عباره دیگر به حزب وطن داشته اند، عده ای در خارج از کشور از این یک انار شفای چهل بیمار را می طلبند روی یک اتحاد همبستگی سر تا سری نمی اندیشد گرنگی این گناه بزرگ بر شانه های کیست و حامل این پیام های خنک و کرخت کی ها اند و چه گذشته ای داشتند در این نوشته روی ملامت و سلامت صحبت نمی کنم در این نوشته تلاش می نمایم تا چرا های عدم همبستگی این نیرو ها را موشگافی کنم درست است که این نیرو ها در زمان قدرت خویش زر اندوزی نکرده اند ولی اشتباهات را نیز مرتکب شده اند که از کنار آن به آسانی گذشتن کار درست نیست عده ای از این نیرو ها مهاجر اند و تعداد دیگری در داخل کشور پشت لقمه ای نان سر گردان اند حالا پرسش اساسی این است که چرا، با در نظر داشت موجودیت گروه های سیاسی ملی و در حال حاضر دموکراسی خواه افغانی در درون و برون مرزهای ،کشور عزیز ما افغانستان از اروپا تا آسیا از امریکا تا استرالیا و نقاط دیگری دنیا فرهیخته ترین، اندیشمندترین و برگزیده ترین قشر جامعه افغانی هستند، با تلخ کامی های که چشیده اند و تجارب که آموخته اند هنوز به این خرد و بینش سیاسی نرسیده اند که باید زیر چتر یک استراتژی واحد برای رسیدن به آرمان مشترک بخاطر زدودن بحران موجود همبسته و متحد شوند؟ برخی از ما، با وجود تجربه شکست برخی روش ،های غیر علمی و عملی باز اسرار داریم آن روش های ناکارآمد را تکرار و زمزمه کنیم، و در برنامه های کاری خود بگنجانیم در شرایطی که احساس خطر ناشی از تهدیدات نظام حاکم هنوز تحمل پذیر است، باعث شده که گروه هایی کماکان به امکانات گذشته بی اندیشند و از راه دست به دامن نظام زدن خود را مطرح سازند اینها انگشت شما و محدود اند . گروه هایی دیگر برای شاخص شدن از دیگران به سراغ ایدئولوژی ها و فلسفه های شکست خورده مارکس و انگلیس لینن تا کنون آستین بر میزنند .
ادامه خواندن خود باوری نخستین راز رسیدن به کامیابی است : احمد سعیدی















