فرهنگیان گرانمایه و سروران عزیز !
امروز یک شاعر بذله گو ، حاضر جواب و طنز گوی را که اکثریت مردم با ایشان آشنا نبوده به معرفی میگیرم.
با عرض و معذرت بعضی نکات عریان و سخنان بدون پرده داشته اما نمی توان نادیده گرفت برای اینکه جز فرهنگ است. در فرهنگ یک جامعه جهات مثبت و منفی همه مدنظر گرفته میشود. حاجی اسماعیل را تنها بدون القاب که برای خود داده یاد کنید کسی نمی شناسد، اما اگر بگوئید !
اسماعیل سیاه، ، گوزک ، و سیاه سپید اندرون که در ذهن مردم آشناست ، خصوصا” مردم هرات ما شناخت کافی دارند. حاجی اسماعیل سیاه مشهور به گوزک فرزند آخوندزاده ملا عبدالاحد درسال ۱۲۲۶ خورشیدی در ولسوالی کرخ ولایت هرات بدنیا آمده است. شاعر ، سیاستمدار ، مبارز ه با حکومت های نابکار وقت ،شعرگویی و شوخی و بذله گویی داشت. حاجی اسماعیل تولدش همزمان دربار و پادشاهی امیر حبیب الله خان است، ولی علوم متداوله را در مدارس خصوصی فرا گرفت و به علوم دینی آگاهی کامل داشت.
چون اشتیاقی به افشاگری و انتقاد های اجتماعی داشت و زمانه را از نگاه سیاسی مختنق و سیاه می نگریست. به شعر و آنهم از نوع هزل ، هجاء و مدح پناه می برد.
اسماعیل سیاه در آوان جوانی حاکم ولایت غورات بود. بعد از ایام جوانی به یک شخصیت محبوب بذله در میان حاکمان دولتی و مردم مبدل شد.
نمونه از کلامش !
ای جگر تا چند ریزد آسمان خون ترا
تاکی افشاند به مژگان اشک گلگون ترا
چشم خونین گوش سنگین سرگردان از بهر جاه
درد این سودا پریشان کرد شمعون ترا ؟
بذله گویی از عمده ترین ویژگی های خاصی حاجی اسماعیل سیاه گوزک ، بذله گویی و حاضر جوابی او در شوخی ها و مزاح ها بود. تا آنجاییکه شخصیت شوخ و بذله گویی او در دوران معاصر در افغانستان نظیر ندارد.
ادامه خواندن حاجـی اسماعیـل سیـاه کیست : امان کبـیـری
