اگر بزم انسان میں عورت نہ ھوتی

خیالوں کی رنگین جنت نہ ھوتـــــی

ستاروں کےدلکش فسانے نہ ھوتـے

بہاروںکی نازک حقیقت نہ ھوتـــــــی

جــــبینوں پہ نور مسرت نہ ھوتــــــا

نگاھوں میں شان مروت نہ ھوتـــــی

گھٹاؤں کـی امد کو ساون ترستـــــے

فضاؤں میـں بہکتی بغاوت نہ ھوتــی

فقیروں کو عـــرفان ھستی نہ ملتـــــا

عطـا زاھدوں کو عبــادت نہ ھوتــــی

مسـافر سدا منزلوں پــر بھٹکتـــــــے

سفینوں کوساحل کی قربـت نہ ھوتی

ھرایک پھول کا رنـــگ پھکا ساھوتا

نسیم بہاروں میـں نگہت نہ ھوتـــــی

خــدائی کا انصاف خـاموش رھتــــــا

سنا ھے کسی کی شفـاعـت نہ ھوتـی

ارسالی  رجنی کمار  پران  

انجمن حقوقدانان افغان در اروپا به مناسبت هشتم مارچ روز زن و همبستگی بین المللی زنان، بهترین مراتب تبریک و شاد باش خویش را به تمام زنان جهان و به خصوص به زن افغان تقدیم میدارد. در تجلیل و تبجیل از هشت مارچ ضرور است تا یک بار دیگر به مقام والا و شامخ زن که نیمی از پیکر جامعه است، ادای احترام نمائیم. خوشبختانه علی الرغم تمام مصایب و ناگواری ها زن افغان با تأمل قربانی های زیاد، اکنون در موقعیتی قرار دارد که انکار از حضور آن در ابعاد مختلف جامعه فقط در ذهن افراد متحجر و لایعقل متصور است. شجاعت و استواری زنان که در بغرنج ترین و دشوارترین شرایط کماکان مسوولیت تربیه طفل، نظم درخانواده و فامیل و اشتراک در حیات اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و سیاسی را عهده دار می باشند، نشاندهندۀ این حقیقت است که میتوان به باور آنان در احقاق حقوق شان اطمینان داشت. در حالیکه ما از هشتم مارچ تجلیل می نمائیم بسیار ضرور است تا به خطراتی بایندیشیم که از طرف بنیادگرایان و اخلاف ملای لنگ به خاطر طالبانی ساختن جامعه و بر ضد حقوق زنان گسترش می یابد که با وقیعانه ترین نوع آن در اعلامیه سوپر ارتجاعی به اصطلاح شواری علما بازتاب یافته که مورد تمجید رئیس دولت نیز قرار گرفته است (از کوزه همان تراود که در اوست). به یاد باید داشت که روشنفکرنمایان و حامیان دروغین حقوق بشر همیشه مانع تأمین حقوق زنان بوده و می باشد وسازش و کرنش شان آب به آسیاب بنیادگرایان می ریزد. اظهرومن الشمس است که همچواعلامیه های نفرت انگیز نه تنها درمغایرت با اعلامیه جهانی حقوق بشر و میثاق های قبول شده ناشی از آن می باشد بلکه در تناقض کامل با ارزش های مندرج در قانون اساسی و قانون مدنی کشور قرار دارد. انجمن حقوقدانان افغان در اروپا از تمام نیرو ها و نهاد های مدنی و مترقی می خواهد که صدای شان را در تقبیح این اعمال ضد حقوق زنان رساتر بلند نمایند و بر علیه بنیادگریان و بنیادگرائی، اعم از دیوبندیها، قمی ها و ارعابیون عرب اعتراض شان را به خاطر برابری و تثبیت جایگاه شایستۀ زن در جامعه بلند نماید.

زنده باد هشتم مارچ روز زن و همبستگی بین المللی آن!
پیروز باد مبارزه به خاطر احقاق کامل حقوق زن!

با احترام

پوهاند دوکتور غلام سخی مصئون

رئیس انجمن حقوقدانان افغان در اروپا

  سلام برتو  ای  زن  ای  مقدسه  روزگاران .. وای  پیشتاز  انسانیت … ای  کسی  که  همه زاده  دامان تست .  ای  مادر… ای  مولای  بشریت… ای  کسیکه  از  تو بدنیا آمدیم  و در دامانان  پرمهرت … از شیر پاکت  و از لطف  وصفایت انسانیت  را آموختیم. ای  کسی که  جهان  با وجود  تو  پایدار  مانده  است  ُ ای  کسی  که  تهداب  زندگانی  بشریت  را  گذاشتیُ ای  کسیکه باغ   زندگانی  را  شگوفان  کردی .  ای  مادر  … ای  قدسیه  جهان …سلامم  را  بپذیر!!
 من  ز تو  زاده  شدمُ در جهان  پیاده  شدم … زتو  فروغ  هستی  گرفتم…. ای  نور  فروزان  جهان برتو سلام برتو!!!
 بتو  مینازم … بتو  میبالم… زتو  میآموزم زتو  نور  میگیرم  و  روشن  میشوم و بیتو  هیچم.
 مرا از  خود  مران …مرا محبت  تو  نیاز  است. مرا  لبخند  تو  شاداب  میسازدُ  تو شراب  هستی  و نور  زندگانی  هستی  …من بتو  نیاز دارم… مرا  چو تخم  در بیضه  وجودت  پروردی…. مرا تو زاده  شدی  بتو  نیازمندم.  بتو سلام  ای که  نام  مقدست  در زبان هر انسان  یکسان  توصیف  شده…. تو نیاز  همگانی  … تو  سرور  خوبانی  ….  تو  مادر جهانی …بتو  سلام .  بتو ای  زن  بتو  ای  مادر  و  بتو  ای  خواهر که  شما  محور  انسان  و انسانیت  هستید  برهمه شما سلام.  بتو  سلام  بتو  ای  فرشته  زمان  و جهان  سلام .  ای  زن  …ای مادر بیتو جهان  هیچ  استُ مقام و منزل تو  نزد خدااز همه  پیش است… بتو  سلام.  بگیر دستم  تو  ای  مادر  که  بیتو زپا افتاده  ام… بگیر  دستم  تو  ای  زن  که  بیتو  کانون  خوشبختی  را  زدست  داده  ام…بتو  سلام  بتو ای  فرشته  جهان  سلام. با  توم  سلول سلول  بدنم  موجودیت  ترا  در جهان  شاد باش  میگویم.
گلهای  را  که  در سرزمین  قلبم  کاشتی  در  مقدمت  میریزم .
                         شپوژمی  «  بها » از  هالند

از نظر پژویشګران یونانی(پلوتارک ) در زمان بر بریت ، مردها نسبت  به زنان شان ، بسیار حسود و به شدد مواظب  بودند  تا چشم بیګانه به زنهای شان  نیفتد وحتی از کنیزان خریده شده ی خود نیز حراست میکردند ، زمانیکه قبیله ها از یکجا بجای دیګرانتقال میکردند ، زنان شان در حصار چادر ، بالای چارپایان قرار داشتند ۰ اما پژویشګران ایرانی در دوره هخامنشی ها، مسآله حصارت زن در چادررا حقیقت ندانستند  و اضافه می کنند که از بررسی شرایط دستمزدها دیده می شود که مرد و زن در کنار همدیګر کار می کردند و از حقوق برابر ، برخوردار بودند و بعضآ حتی کارهای دشوارتر را هم به عهده داشتند ۰ مثلآ : ګروهای عظیم از زنها  دوشادوش مردها در کار کشاورزی ، دام پروری ، سنګ سایی ، سنګ تراشی و صیقل کاری که به  ظرافت  بیشتری ضرورت داشت ، توسط  دستهای ظریف  زنها ، انجام  میشد ۰در زمان قدیم  ، برمی خوریم  به این که پیشه بیشتر زنها ، د وخت و د وز لوح های تخت جمشید بوده که از آنجا به خیاطی ودوخت  لباس های ساده و پر زرق وبرق و سوزن کاری های بسیار هنرمندانه ، اشتغال پییدا کردند۰تاریخ نویسان نګاشته اند که در عصرامپراتوری داریوش ، امکانات آموزش های هنری ومهارت های  حرفه ای برای  زن ومرد یک سان و حقوق آنان نیز برابر بوده است

ادامه خواندن موقعیت زنها در عهد باستان: به پیشوازهشتم مارچ روزجهانی زن

بازرژیم آلوده بافساد و زن ستیزکابل ، زیرنام اسلام ، گلی را ازطریق وزارت اطلاعات و فرهنگ به آب داده است و آن اینکه زنان درجریان اموررسمی درپرده پوشیده باشند. درزمان سیاه طالبان شعری بهمین مناسبت سروده بودم که نشرمکررآن ، سفله گی های امروزی را هم جوابگو می باشد :

بــنـده گــان ســـرکـشـت راای خـــــدا !!

ایــن چــه بیباکی و ایـن چه خودسریست

ایــن چــه آقــائی وفـــرمــانـــداری است

این چـــه بـــی دردی واین چه داوریست

این چــه نا فـــرمانی ، ازفـــرمان توست

این چه خود خواهی واین چه سروریست

ایــن چــــه بــیـداد است بـر جنس لطیف

ایـن چـــه زورآزمــائــی و زورآوریست

نـــازک انــــدامــی بــــه زیـــر این فشار

این چه پیش آهنگی ، این چه رهـبریست

بــــر ظـــریـــفـی ایــنـهمـه قهر و عتاب

نــی بـــه شــرع مــا ، نه رسم کافریست

مــــانــدن زن ، در قـــفـس آخـــرچــــرا

تـــاکــی ایـــن بــلــبل بـه زندان زریست

سـلـب آزادی زن کــــردن ، زچــیـســت

در حــصـاردیـــو ، تــاکـی این پــریست

بــاورم نـــایـــد کـــه درحــکـــم خـــدای

زن ز اســـتـحــقـاق انســانــی بــــریست

زن گـــل رنــگـــیـن بـــاغ زنــد گـیسـت

قــدرایــن نـعــمـت نــدانی کـهــتـریسـت

زن یـگـــانـــه پـیـشــتـاز جـامــعه است

نـــی بـــرای نـــوکـــری و چــاکریست

زن بـــه وقــت رنـج سـنگ خاره ایست

زن به وقت ناز ، نازک چـــون پریست

درحصارخـــانــه مــانــدن بهـر چه ؟؟؟

چـــنــد زیــرپـــرده ، نـامش چادریست

حـــرمــت  زن را نـــدانسـتـن خطاست

حـــرف نشــنـیـدن ازو عــیـن کـریست

مـــرد مــی گـوئی ؟ ، چسان مردانگی

ماده می خوانی ورا ، این چه نـریست

جنس زن کـهـتـر نه ، بلکه مهتر است

مـــرد را نــی مــهتری ، نی بهتریست

ازجــلال وعــظـمـتش غـــا فـل مـباش

زن بـــزرگ است ومـقامش مادریست

دیـــو مـــردی کــــو نـــدانــد قـدر زن

بـــد تــراز کـفـر « جهود خیبریست»

پــنـجــه دادن بـــا چــنین جنس لطیف

کـــافـــری بــاشــد ، به والله کافریست

م.نسیم «اسیر»

اپریل 1995م

بن المان

  پرسش : جناب داکتر صاحب! به اجازۀ شما، می آييم به بحث روی انکشاف اوضاع سياسی و اجتماعی درافغانستان، در سالهای  آغازين دهۀ پنجاه خورشيدی، وصحبت را پيرامون يک رويداد بزرگ تاريخی ديگر که تغيير و تحول را باخود به همراه آورد و منجر به  سقوط نظام سلطنتی گرديد، ادامه می دهيم: صبح روز 62 سرطان 2536 مطابق 21 جوای 2715، سردار محمد داوود صدراعظم كشور،طی سالهای 2556 تا2536خورشيدی ، كه مدت ده سال بعد را درکنج عزلت گذرانيده  بود؛ ازطريق راديو افغانستان،  سقوط سلطنت 34 سالۀ محمد ظاهر پسرعم خويش را توأم با استقرار نظام جمهوری، اعام داشتُ  شما بمثابۀ عضو هيأت رهبری ح. د. خ. ا و رهبرسازمان دموکراتيک زنان افغانستان، عايمی را درجامعه مبنی بر نياز سقوط نظام سلطنت و استقرار رژيم جمهوری ، احساس می کرديد؟ همچنان شما اين تغيير و تحول را با درنظرداشت سابقۀ زمامداری و کار های ديگر محمد داوود دربخشهای اقتصادی ـ اجتماعی درمقايسه به موجويت برخی آزادی های مدنی  دردهۀ قانون اساسی ودموکراسی نيم بند سلطنتی ، به نفع نهضت و جامعۀ افغانستان می ديديد يا خير؟

پاسخ : از سال ) 2536 ـ  2715 = 2536 ـ  2725 ( يعنی در دهه ی معروف به قانون اساسی، ازجملۀ پنج صدر اعظم افغانستان، چهار تن اول آن به ترتيب و پی درپی، از اثر بی ثباتی وضعيت سياسی ـ اجتماعی درکشور و فايق نيامدن به حل مشکات اقتصادی  مردم که سراپای جامعه را فراگرفته بود، مجبور به استعفاء شدند. موسی شفيق آخرين صدراعظم افغانستان دردهه ی دموکراسی ، زمانی از پارلمان رأی اعتماد بدست آورد و به کار آغاز کرد که کوهی از مشکات اقتصادی و اجتماعی دامنگير  مردم افغانستان بود و چاره جويی جهت حل آنها درپرده ی ابهام قرارداشت.  به علت خود کامگی اوليای امور؛ خودسری حکام و اربابان محلی؛ موجوديت تضاد و تفاوت درگفتار و کردار زمامداران درتطبيق يکسان قانون؛ رعايت نشدن معيارهای عدالت اجتماعی در انکشاف متوازن و عملی ساختن پروژه های اقتصادی دارای خصلت و مشخصه  ی زيربنايی؛ بی پروايی بی سرحد نسبت به احترام به حقوق شهروندی افراد ميهن … ، نظام شاهی مشروطه اعتبار ازم کسب نکرد و نهادينه نشد. باوجود اين که تحقق پان پنج سالۀ  اول ، پاره ی از تغييرات را درسيمای اقتصادی و اجتماعی جامعه وارد آورده بود و حکومتهای دهه ی قانون اساسی می توانستند ازنتايج حاصله از تطبيق پان، بهره برداری سودمند نمايند و درسهای آموزنده را فرابگيرند و به اداره ی مملکت سروسامان دهند. وليک تنها تغﯿﯿﺮات مﺜﺒﺘی به نفع بهبود وضع زندگی مردم صورت نگرفت؛ بلکه زندگی  تهی دستان ميهن بدتر شده می رفت و حکومت های اين دوره درحالی که قاعدۀ حزبی وتوده يی نداشتند؛ محبوبيت ونفوذی درميان مردم نيز کسب کرده نتوانستند.  بنابران ، ناپايداری حکومتهای دهه ی دموکراسی باعث آن شد تا درافغانستان ثبات سياسی و پيشرفت اقتصادی مطابق نيازمندی های مبرم  جامعه، بوجود نيايد و نارضايتی عمومی را به بار آورد و مردم از حالت سياسی حاکم برزندگی و سرنوشت شان ، دل خوش نداشته باشند. انتخابات دوره ی سيزدهم شورا، تصوير اين ناپايداری و بی ثباتی سياسی را بخوبی به نمايش گذاشت:  تعدادی از کانديدهای وابسته به سازمانهای سياسی و شخصيتهای مستقل درپروسه ی انتخابات شرکت ورزيدند؛ ليکن به سبب مداخله ی علنی و مستقيم ارگانهای دولتی، ايجاد موانع آشکار و پنهان ازسوی حکومت و راه اندازی دسايس ، تحريکات و مقاومت نيروهای ارتجاعی، بوسيلۀ شبکه های استخباراتی منطقه و غرب ، ازراه يافتن آنان به پارلمان، جلوگيری بعمل آمد.  بطور مثال کانديدهای مربوط به ح. د. خ. ا : ـ محترم قادر بهيار از ولسوالی خان آباد ولایت کندز برندۀ انتخابات بود؛ اما نه تنها اين حق قانونی وی غصب گرديد؛ بلکه به زندان نيز اداخته شد؛   ـ زنده ياد هادی کريم ازحوزۀ اول و دوم ولسوالی پنجشير با کسب اکثريت آراء ، موفقيت  غير قابل انتظار را برای هيأت حاکمۀ کشور  ، بدست آورد؛ ولی برخاف قانون ، عوض احراز کرسی پارلمان، روانۀ کنج زندان گرديد؛   ـ محترم دستگير پنجشيری، عضو اصلی کميته مرکزی ح. د . خ. ا  و رهبری کنندۀ تيم انتخاباتی هادی کريم را، به اتهام گناهی که اصلا  مرتکب نشده بود، نيز به هشت سال حبس فرمايشی محکوم و روانۀ زندان نمودند؛  ـ مرحوم محمد هاشم ميوند وال، کانديد ولسوالی مقر وايت غزنی ، علت ناکامی خود را درانتخابات دوره ی سيزدهم ، مداخلۀ دولت در پروسۀ رأي دهی عنوان کرد؛   ـ مير محمد صديق فرهنگ درمقابل محمد اسحق عثمان مربوط به جمعيت محافظه کار جبهۀ ملی، از حوزه ی اول انتخاباتی شهرکابل ، شکست خورد.  هدف از ياد آوری اين مطالب، فقط بازگويی يک نمونۀ کوچک از روش قلدرمنشانۀ دستگاه حاکمه در نظام شاهی مشروطه و دهه ی قانون اساسی بود. در رابطه به نيازمندی سقوط سلطنت، سردار محمد داوود درنخستين بيانيۀ راديويی خويش درهمان صبحگاهان روز 62 سرطان 2536 با صراحت لهجه حرف زد و تغيير نظام شاهی را به رژيم جمهوری، ضرورت مبرم زمان دانست .   وی دموکراسی اين دهه را قابی و تهداب آن را استوار برعقده و منافع شخصی و طبقاتی ؛ برتقلب، دسايس، دروغ، ريا و مردم فريبی عنوان کرده و ادعای دموکراسی و حکومت مردم را، جز انارشيسم و رژيم سلطنت مشروطه را، به غير از مطلق العنانی وادامۀ حاکميت خود کامه درسايۀ سياست تفرقه انداز و حکومت کن، چيز ديگری بحساب نياورد.  دربحبوحۀ تشديد رقابتها ميان اعضای خاندان شاهی بخاطر تصاحب و حفظ قدرت ، جنرال سردار عبدالولی زياد فعال بود و تاش به خرج می داد تا بشکل يکه تازانه به کمک شبکه های استخباراتی و نظاميان طرفدار خويش، برمسند حکمروايی تکيه زند و صدای هرنوع ترقی خواهی و عدالت پسندی؛ آزادی و دموکراسی را به زور برچه درنطفه، خفه سازد ، ولی نتوانست تا به اين آرزوی ناروای خود برسد.   اما دراين رقابت ها سردار محمد داوود با استفادۀ  از رشد جنبش دموکراتيک و عدالتخواه جامعۀ افغانستان و وضع زندگيی رقتبار مردم؛ و تأمين ارتباط با افسران ترقيخواه و تحول طلب پايين رتبۀ اردو و جذب آنان به انديشه های تغيير نظام ، بتاريخ 62 سرطان  2536 با انجام کودتای نظامی ، رژيم  جمهوری را درکشور اعام نمود، که درتاريخ افغانستان يک ساختار سياسی بکلی نو، جاگزين رژيم سلطنتی درحال زوال گرديد که اگر انحرافات بعدی رخ نمی داد بدون شک گامهای استواری را جهت تحقق خواستهای مبرم و حياتی توده های مردم بر می داشت و درنتيجه به نفع نهضت عدالتخواه جامعۀ افغانستان تمام می شد.          

     پرسش : محمد داوود با کسب قدرت سياسی، قانون اساسی را ملغی ساخت که اين امر خالی از تأثير گذاری بر فعاليت احزاب سياسی و سازمانهای اجتماعی نبود. اين تصميم رژيم جديد ، باای پروسۀ کار و فعاليت احزاب سياسی و سازمانهای اجتماعی، ازجمله سازمان  دموکراتيک زنان تا چه اندازه تأثير ناگوار بجا گذاشت؟ آيا بعد از آن فعاليت ح. د. خ. ا و سازمان دموکراتيک زنان متوقف شد ويا کما فی السابق ادامه يافت؟

   پاسخ : بعد از پيروزی کودتا ، نظام جمهوری درآغاز مرحله درسراسر افغانستان مورد تاييد و پشتيبانی همگانی واقع شد و ازشمار نيروهای ملی و دموکراتيک و ترقيخواه ، هيچ کسی ازهمکاری با آن دريغ نورزيد.   استقبال بی شايبۀ مردم ازاين تحول، بيانگر بيزاری آنان از دوام رژيم شاهی و حکومت های مربوط به آن بود که نتوانسته بودند به خواستهای مردم پاسخ روشن بگويند.  شايان ذکر دانسته می شود که رهبری نظام جديد جمهوری درسالهای آغازين پيروزی، دربرابر نيروهای مترقی، روش بالنسبه مناسب داشت و الی سال 2533 ـ 2713 و برگشت رئيس دولت از سفرهای طوانی از کشورهای ايران، مصر، پاکستان… و طرح و تصويب قانون جزا و قانون اساسی ضد دموکراتيک در لويه جرگۀ فرمايشی ، به کدام اقدام سرکوبگرانه متوسل نشد که باعث ايجاد فضای خفقان آور سياسی گردد. ازاين رو درشرايط نوين بوجود آمده ، ح. د. خ. ا و سازمان دموکراتيک زنان افغانستان کار ها و فعاليتهای خويش را خيلی ها سودمند و بدون ماجراجويی، به پيش می بردند و رده های صفوف و کادرها، از نظر کمی گسترده تر و از لحاظ کيفی منظم تر و فشرده تر می گرديد. گرچه پس ازالغای قانون اساسی سال 2535 ، کميتۀ مرکزی نوتاسيس نظام جمهوری ، فرمانهای را صادر نمود که بموجب آن صاحيتهای به اين نهاد رهبری ) کميتۀ مرکزی( که در رأس آن محمد داوود قرارداشت، داده شد و رهبرکودتا به عنوان رئيس دولت و صدراعظم با اختيارات مافوق قانون براريکۀ قدرت نشست؛ با آنهم درسال نخست پشتيبانی ازنظام جمهوری چشمگير بود.  

ادامه خواندن مصاحبۀ غفار عريف با رفيق دوکتور اناهيتا راتبزاد بخش سوم

دوسال  قبل  یعنی  بتاریخ  (۳۰ جون ۲۰۰۹) یک  موتر  سیاه در کانال  بزرگ  نزدیک  شهر کنگستون غرق  شده بود .  پولیس  برای  کشیدن  موتر  اقدام  نمو د و تعداد  چهار تن که شامل  یک خانم  وسه  دختر  جوان  از خانواده افغان که در شهر مانتریال  کاناد زندگی  میکردندُ در آن  پیدا گردید. قاتل  این  چهار  نفر  محمد شفیع  نام که  خودرا از اهل  کابل  معرفی  نموه  است  بعداز  چند  سال  سکونت  در دوبی با یک  دوسیه  کاملا مشکوک  بحیث  پنا هنده  بکانادا  آمده بودندُ میباشد.  شفیع  خانم اولش را  بنام  خدمتگار منزل  و بعضاٌ هم بنام  دختر  کاکایش  که بیوه  بوده و کسی در زندگی  نداشت  با سه  دختر ( زینب – ۱۹ ساله- سحر ۱۷ساله و گیتی  ۱۳سال) معرفی  نموده بود.  رونا خانم  اول  محمد شفیع  با  سه  دختر  که  فوقاٌ اسمای  شان معرفی شد یکجا زندگی میکردند  و محمد  شفیع  با حمید  پسر ۱۸ سال  و طوبا یحیی خانم دلخواهش با هم  زندگی  داشتند. زینب  دختر ۱۹ ساله آنها بایک پسر جوان پاکستانی  طرح  دوستی  ریخته  بودُ  دراثر مخالفت  پدرش و خانواده  زنیب  را با یکتن  از خویشاوندان خود بنام « حسین حیدری» به  ازدواج  مجبور ساختند  اما این  ازدواج  بعداز یکسال به  جدایی  انجامید.
محمد  شفیع  یک  انسان  سرتنبه  و عقب  مانده  وسنتی  بود و میخواست  که با دخترانش به همان شیوه  استبدادی  غیر انسانی رفتار نماید . اما درکشور غربی  که  قانون  دموکراسی حاکمیت  دارد  جای  انکه  ازلطف پدرانه  کار گرفته  و باملایمت در تربیت  دختران خود بکوشد هر آن هرسه  شان را لت وکوب  مینمود و حمید پسرش نیز به دستور پدر خواهرانش را لت  میکرد. دختران  برای  معلم  خود  از رویه  زشت  پدر شان  شکایت  کرده بودند.
همچنان از قول  دیبا معصومی خواهر  رونا که در فرانسه زندگی  دارد  و برای  خبر نگاران  گزارش  داده  است: خواهرم  رونا تحت  ظلم وشکنجه  شوهر و انباقش  زندگی  میکرد او از شوهرش که  باخانمش  دلخواهش  صحبت  میکردُ  شنیده بود که برای طوبا یحیی میگفت« خود را از شر زینب راحت خواهد کرد. طوبا از وی می پرسد چگونه؟..  او جواب می دهد که وی را خواهد کشت. طوبا می گوید که با دیگر دخترانت چه می کنی و او گفته است که خود را از شر همه شان راحت خواهد کرد» محمد شفیع  فکر  میکرد  که مانند  افغانستان عمل  مینماید اما در سن ( ۵۶ سالگی  خود و همسر دلخواهش  طوبا  که ۴۲ سال دارد و حمید  پسر جوانش  که ۲۱  سال دارد بتاریخ  سی  جنوری  ۲۰۱۲) محکوم به حبس  ابد گردیدند.  تلویزیون  های  کانادا  مصاحبه  های  زیاد را از مردم  مسلمان کشور های  مختلف  و  از افغانان  ساکن همان شهر  از زاویه  فرهنگی  و وغیره زوایا  انجام  و در تلویزیون  منتشر کردند… یکبار دیگر به  قتل زنان  و پامال  کردن حقوق بشر را  در افغانستان  تائید و در لست  کشته شدگان  افزودند.  قتل آنها  قبلا توسط  سه  نفر  محمد شفیع پدر  فامیل  و طوبا  یحیی مادر فامیل و حمید پسر  بالغ  فامیل  طرح  و به  شکل  خیلی  جاهلانه  عملی  گردید.  در تحقیقات  که در  اوقات  مختلف  انجام  داند. گاهی  این  قتل ریشه  مذهبی  میدادند و گاهی  غرور  افغانی  و فرهنگ سنتی  قلمداد  میکردند. 

پولیس  در اثر  تحقیقات  از  همسایه  هاُ  معلمین  هرسه  دحتر  و  همصنفان  پیدا کرد  که در خانه  حق  تلفون  و اجازه  بیرون  رفتن  را نداشتند…در اثر  لت  وکوب  روزها  دختران  در مکتی  غیر حاضر  میبودند  و برای  دوستان  و هم صنفان  شان  هر سه  دختر  گفته بودند  که از پدر  شان  در هراس  اند.  دیروز  تلویزیون های  کانادا فیصله  قضایی مبنی  بر قتل  چهار  نفر را که  از ماه  جون  سال  ۲۰۰۹ آغاز  گردیده  بود  با  اعلان  حبس  ابدی  برای  هر سه  شانُ  به  دوسیه  جنایی  آنها  خاتمه  داد.
دوسال  قبل  یعنی  بتاریخ  (۳۰ جون ۲۰۰۹) یک  موتر  سیاه در کانال  بزرگ  نزدیک  شهر کنگستون غرق  شده بود.  پولیس  برای  کشیدن  موتر  اقدام  نمو د و تعداد چهار تن که شامل  یک خانم  وسه  دختر  جوان  از خانواده افغان که در شهر مانتریال  کاناد زندگی  میکردندُ در آن  پید کردند. قاتل آن چهار  نفر  محمد شفیع  نام که  خودرا اهل شهر کابل کشور  افغانستان معرفی  نموه  استُ میباشد. محمد شفیع  بعداز چند سال  سکونت  در دوبی با یک  دوسیه  کاملا مشکوک  بحیث  پنا هنده  بکانادا  آمده بودند.
شفیع  خانم اولش را  بنام  خدمتگار منزل  و بعضاٌ هم بنام  دختر  کاکایش  که بیوه  بود و کسی در زندگی  نداشت  با سه  دختر ( زینب – ۱۹ ساله- سحر ۱۷ساله و گیتی  ۱۳سال) معرفی  نموده بود. رونا خانم  اول  محمد شفیع  با سه  دختر  که  فوقاٌ اسمای  شان معرفی شد یکجا زندگی  میکردند  و محمد  شفیع  با حمید  پسر ۱۸ سال  و طوبا یحیی خانم دلخواهش با هم  زندگی  داشتند.
زینب  دختر ۱۹ ساله آنها بایک پسر جوان پاکستانی  طرح  دوستی  ریخته  بودُ دراثر مخالفت  پدرش و خانواده ُ زنیب  را با یکتن  از خویشاوندان خود بنام « حسین حیدری» به  ازدواج  مجبور  ساختند اما این  ازدواج  بعداز یکسال به  جدایی  انجامید.
محمد  شفیع  یک  انسان  سرتنبه  و عقب  مانده  وسنتی  بود و میخواست  که با دخترانش به همان شیوه  استبدادی  غیر انسانی رفتار نماید . اما درکشور غربی  که  قانون  دموکراسی حاکمیت  دارد  جای  آنکه  ازلطف پدرانه  کار گرفته  و باملایمت در تربیت  دختران خود بکوشد هر آن هرسه  شان را لت وکوب  مینمود و حمید پسرش نیز به دستور پدر خواهرانش را لت  میکرد. دختران  برای  معلم  خود از رویه  زشت  پدر و برادر شان  شکایت  کرده بودند. همچنان  از قول  دیبا معصومی خواهر  رونا  که در فرانسه زندگی  دارد  و برای  خبر نگاران  گزارش  داده  است: خواهرم  رونا تحت  ظلم وشکنجه  شوهر  و انباقش  زندگی  میکرد او از شوهرش  که  باخانمش  دلخواهش  صحبت  میکرد  شنیده بود که برای طوبا یحیی میگفت« خود را از شر زینب راحت خواهد کرد. طوبا از وی می پرسد چگونه و او جواب می دهد که وی را خواهد کشت. طوبا می گوید که با دیگر دخترانت چه می کنی و او گفته است که خود را از شر همه شان راحت خواهد کرد» محمد شفیع  فکر  میکرد  که مانند  افغانستان عمل  مینماید اما در سن ( ۵۶سالگی  خود و همسر دلخواهش  طوبا  که ۴۲ سال دارد و حمید پسر  جوانش  که  ۲۱  سال دارد بتاریخ  سی  جنوری  ۲۰۱۲) محکوم به  حبس  ابد گردیدند.  تلویزیون  های  کانادا  مصاحبه  های  زیاد را از  مردم  مسلمان کشور های  مختلف و  از افغانان  همان شهر  از  زاویه  فرهنگی  و وغیره  زوایای  فامیلی  و فرهنگی انجام  و در تلویزیون  منتشر کردند… یکبار  دیگر به قتل زنان  و پامال  کردن  حقوق بشر در افغانستان  تائید  و در لست  کشته شدگان «قتل  فامیلی » افزودند.  قتل  انها  قبلا توسط سه  نفر  محمد شفیع پدر  فامیل  و طوبا  یحیی مادر فامیل و حمید پسر  بالغ  فامیل  طرح  و به  شکل  خیلی  جاهلانه  عملی  گردید. در تحقیقات  که در  اوقات  مختلف  انجام  داندُ گاهی  به این قتل  ریشه  مذهبی  میدادند  و گاهی  غرور  افغانی  و فرهنگ سنتی  قلمداد  میکردند. پولیس  در اثر  تحقیقات  از همسایه  ها ُ معلمین  هرسه  دحتر و  همصنفان آنها پیدا کرد که در خانه  حق  تلفون  و اجازه  بیرون  رفتن  را نداشتند…در اثر  لت  وکوب  روزها  دختران  در مکتب  غیر حاضر  میبودند  و برای  دوستان  و هم صنفان  شان  هر سه  دختر  گفته بودند  که از پدر و برادر شان در هراس  اند.

ادامه خواندن بتاریخ سی جنوری ۲۰۱۲ قضاء کانادا حکم حبس ابد سه نفر افغان را که چهار تن اعضای فامیل خودرا کشته بودند ُ علان نمود.

در هشتم مارچ ۲۰۰۴ شعار فوق از طرف سازمان ملل متحد و سازمان عفوبین المللی رسماً اعلام ګردید۰ که خوشبختانه کشور عزیز م افغانستان نیز یکی از اعضای  این سازمان می باشد، ولی با تاسف طی سال های جنګ تحمیلی از جانب بیګانګان بخصوص طی دهه اخیر در موجودیت جامعه جهانی ( ناتو) قوای آیساف وقطعات نظامی ایالت متحده امریکا ، مانتوانستیم ګراف خشونت را که یک پدیده منفور جنګ است وبرای جامعه ما مضراست پایین آورده ومحوه سازیم۰ اګرچه  قانون منع خشونت علیه زنان از جانب ریس جمهورکرزی توشیح شده ولی بنابه ملحوظات منسوخ عقید تی ، سنتی ،عرف و عنعنه ملی از تطبیق باز مانده است ۰شور بختانه در کشور جنګ زده و عقب مانده ما زنان در نتیجه اثرات نا مطلوب جنګ به شد ت متضرر شده اند۰ بیکاری بیسوادی اکثریت آنان را بطور جدی به حاشیه جامعه  رانده است،در آنجا محافظت نمی شوند و مورد بدرفتاری قرار می ګیرند ۰وجز ملکیت پدر ویا شوهر شمرده شده که ګاه بازمین  فروخته می  شوند  و ګاهی با حیوانات  تعویض  می ګردند ۰البته نبود استقلا ل اقتصادی،عدم برخورداری از حق مالکیت شخصی ،نداشتن سرپناه و در نهایت ترس از دست دادن کودکان،این همه فکتور های است که زنان نمیتوانند خود را از تهد ید خطر  خشونت خانوادګی واجتماعی نجات دهند۰در این صورت احتمال  هر ګونه خشونت وتن فروشی بعید نخواهد بود سازمان عفوبین الملل    تقا ضا دارد تا دولت ها از این ګونه زنان حمایت کنند ۰ غا لبآ مرد سالاران با استفا ده از فرهنګ  منفور  خشونت  بنام  دفاع  از شرافت ،نجابت ، حرمت و عزت  زنان ۰ آزادی  های زنان را از قبیل  تحصیل ، کار بیرون از منزل ،انتخاب زندګی شخصی ، حق انتخاب  ،حق طلاق و حتا حق  انتخاب لباس رابا قوانین  منحط  طالبانی محد ود می  سازند ۰و در صورت مقاومت  و سرپیچی  با  شکنجه و خشونت های  چون :  توهین ،تحقیر ، لت و کوب ،  شکستن اعضا ی بدن  و سایر شکنجه های جسمی مواجع می شوند۰ البته  شکنجه های فزیکی به  مرور  زمان  میشود مداوا  شود ، چنانکه   متل   مشهور  و عا میانه  ی  مردم  ما  است :( زخم شمشیر  جور می شود اما زخم زبان نی ) زخم  زبان  تخریب روح وروان و بد ترین  خشونت روانیست ، مثل  یک  نګاه تحقیر آمیز، ،یا چون و چرا های که از احساس عشقی به میان می آید  بخصوص عشق های  که  بعد آ به ابزار  کنترول  منتهی می شود :از  دست  دادن قدرت  اعتماد به نفس ، بی باوری ،زیرپا کردن غرور و کم ګرفتن شخصیت  زن ، این  نوع  خشونت ها صدمه  شدید   روانی دارد که  هیچ وقت  ترمیم  نمی شود ۰ما از خشونت های  خانوادګی مثال های زیاد  داریم  مثلا : خانم شکریه  میګوید : شوهرم  دستانم را با زنجیر می  بست  و از موهایم مرا آویزان می کرد ۰ تنها وقتی دستانم  را  باز  می کرد  که میخواست  برایش  غذ ا بپزم مجبور شدم از خانه فرار کنم وبه خانه ی امن ، که از طرف  دولت  ګشایش یافته ، پناه  ببرم ۰ درب  این  خانه ها را  که بګوشایی  با چی  واقعیت  های تلخی روبرو  می شوی  که این درند ګان  دو پای ( انسان اشرف مخلوقات )  در حق  زن، ما در و خواهر هم  وطن ماچه وحشتی راانجام  داده اند ؟ ۰  بسیار  دور نمی رویم  به رسانه های  تلویزونی واخباری داخل کشوربرمیګرد یم، خشونت که بالای خانم  سحرګل تحمیل شده ،شما  از طریق رسا نه  های تلوزیونی دید ید البته بسیار وحشتناک بود ؟؟ هر انسان که این جنایت راتماشا کرده  برای مرتکبین آن اشد مجازات مطالبه کرده است ۰ درد و رنج  سحرګل  درد هزاران  زن و  دختری هست  که زیر پاشنه  های  خشونت  مرد سالاران  جان دادند  وتسلیم  نشدند   اکنون  مردم  از دولت  عدالت می خواهند برای سحرګل نیز عدالت ضرورت است .! باید  هیچ مجرمی بدون مجازات  نماند۰فکر می کنم  بر سر این جنایت نیز مانند (۲۴۳۵)جرم وجنایت د یګر سرپوش ګزاشته اند،ګویا کسی را در این قضیه دخیل نیافتنند که مجازات کنند! ! ؟  

بغیر از خشونت های خانوادګی،خشونت اقتصاد ی، اجتماعی ،فرهنګی خشونت زن بالای زن و خشونت که از جنګ ها ناشی  می ګردد  ،جنګ خود ش  خشونت است !که نه تنها زنان صدمه می بینند بلکه در قدم اول مردها و اطفال نیز آسیب  پزیر هستند۰ در جنګ ها اکثرآ ریکارد خشونت و جنایت بلند  می رود  اکثرآ ګروه  های مسلح  در جریان جنګ برای پایان آوردن مو رال دشمن  از اشکال  خشونت ،هراس ، وحشت و تجاوزات جنسی به عنوان بخش از تاکتیک های جنګی استفاده می برند ۰ چنانکه  استخبارات  بد نام پاکستان آ ، اس ، آ۰برای کاشتن تخم هراس و  وحشت در میان مردم ما با تجهیز ومسلح ساختن طالبلن و فرستادن ګره های انتحاری،انجامدان      انفجارات ، قتل های زنجیری و پیاده کردن اشکال متنوع  خشونت : تجاوزات جنسی به زنان و دختران  خورد سال ،اختطاف زنان و کودکان، سهم پاشی در مکاتب دختران ، پاشیدن تیزاب بروی دختران  مکاتب و ژورنالیستان ، ترویج  کشت خشخاش  پروسس و قاچاق  مواد مخدره که بالا ګرفتن خشونت های : ملی ، منطقوی  ، قو می ، نژادی ، مذهبی و زبانی را باعث می شود و کشورما  را به سوی انحتاط  وسقوط  پیش می برد ومتآسفانه ګروه  های  دحشت افګن را قوت می بخشد ۰                                                                                                                                                                                                     

خانم سیمین بارکزی با اعتصاب خود از قشر مظلوم تاریخ برای مردم و بالاخص زنان افغانستان فهماند که یک زن ولو در حالت اعتصاب و فلج بودن، میتواند کاخ قدرمندان و غارتگران عدالت و حقوق را بلرزاند و فریاد کند که آه مظلومین روزی شما قصر نشینان را به گودال نیستی فرو خواهد برد و عدالت و آزادی از آن مردم است. من به عنوان یک دانشجو، مبارزه و پیکار خانم بارکزی را به عنوان بزرگترین حماسه و آشکارترین ندای عدالت و آزادی میدانم.

 ای خانم ها و جوانان دلیر این سرزمین!

فریاد و آه خانم سیمین بارکزی نه بخاطر مقام و شهرت بوده ، بلکه این فریاد ملکوتی بخاطر پامال شدن عدالت و حقوق بشری و لبیک گفتن به مصلحت سیاسی و قربانی نمودن دیموکراسی و حقوق شهروندی و آزادی خواهد بود. همه باید بدانند که بزرگترین دستاورد تکامل بشری در طول هزاران سال عدالت و آزادی است و بخاطر این دو واژه میلیون ها تن جان شیرین خود را در طول تاریخ از دست دادند. اگر آه خانم بارکزی بتواند بزرگترین سعادت بشری که همان عدالت – حقوق- آزادی و دیموکراسی بوده – بتواند این انعام الهی را به این ملت به ارمغان بیاورد چرا همه خاموش نشسته اید، بیایید ما به عنوان انسان عصر امروز حداقل عدالت و آزادی را  نه بخاطر خود بلکه برای نسل های آینده خواهان هستیم. بشریت امروز دوران نظام های سرواژی – فیودالی – برژوازی – سوسیالیستی و حتی نظام سرمایداری انحصاری را پشت سرمیگذارد و دارد به قله اوج خود آگاهی میرسد و میداند که این نظام ها بیشتر بخاطر استحمار- استعمار- استکبار و زبون کردن بشریت بود و باید این همه را به زواله انداخت. آه خانم سیمین بارکزی در حقیقت شکستن مرز مصلحت های سیاسی بوده ، آه بارکزی در حقیقت نابود کردن قلدران عدالت ستیز بوده آه وی تمسخر به حکومتیکه فساد و مصلحت و قاچاق مواد مخدر نام افغان ها را در تماما دنیا به عنوان افراد فاسد و قاچاقچی معرفی نموده است- افشا مینماید…!  آه بارکزی به جهانیان این است که بگوید “تماما سرمایه گذاری شما بخاطر حکومت داری و دیموکراسی و نابودی ایکستریمزم جز یک شعار رسانه ای و تبلیغاتی و دروغ محض نیست. شما غارت گران عدالت و آزادی بخاطر منافع ملی تان هرجنایتیکه افغان ها را  بتواند توجیه اغفالگرانه نماید دریغ نمی نمایید. آه بارکزی به ملل متحد این است که بگوید ” شما سردمداران عدالت و حقوق بشر و آزادی (بادار کشور های فقیر ” تنها و تنها مدافع منافع کشور های پساصنعتی هستید این که چی جنایت در کشورهای خاور میانه- عراق- افغانستان و دیگر ملت های مظلوم اتفاق میافتد خاموشی انتخاب میکنید. آقای کرزی به عنوان رییس جمهور افغانستان بزرگترین بحران غیر قابل پیش بینی را در پارلمان براه انداخت که نتیجه اش احتمالا یک بحران غیر قابل کنترول خواهد بود- امیدوارم که مسوولین هرچه عاجل بتواند به دوسیه خانم بارکزی رسیدگی نماید در غیر آن جلو این تراژدی بزرکتر از آن خواهد بود که تا حال در تاریخ افغانستان تکرار نشده باشد. ملل متحد عرچه عاجل در زمینه اقدام نماید در غیر آن در این جنایت شریک خواهد بود. جامعه مدنی باید صدای خود را بلند نموده آخرین تلاش خود را در زمینه به خرج دهند، خانم ها و جوانان مستعد میتوانند با مظاهرات گسترده در سطح مرکز و ولایات اهداف خانم بارکزی را اعلام بدارند  و قطعنامه ها صادر کنند. به امید روزی که این ملت مظلوم با آن فداکاری و شهامت خانم بارکزی عدالت و آزادی را حد اقل لمس کنند.

عبدالکریم فهیمی – دانشجو در دانشگاه پیام نور

شیرین نظیری 

چادری نماد تعصب وقيود برزنان:
درهند نیزبرقع یا چادری بعد ازلشکرکشی های اعراب درامپراطوری های فارس و قسطنطنیه ” استانبول ” بوجود آمد واین پدیده جدید به جبر واکراء بالای زنان درین کشور تعميل شد. قيود وتعصب دربرابرزنان هندی؛ دانشمندان ، منورین ونویسنده گان هند را وادارساخت تا مقالات زیادی درزمینه بنویسند واعتراض خود را علیه آن بیان نمایند.
چنانچه جواهر لعل نيرو يکی از بنيان گذارن هند نوين در کتاب معروفش بنام “نگاهی بتاريخ جهان ” در مورد حجاب چنين مينويسد  ” برای من حيرت انگيز است که هنوزهم بعضی ها اين رسم وحشيانه را می پذيرند وبدان عمل ميکنند”( اشاره وی از برقع وچادری است) به ادامه ميگويد: ” هروقت فکر ميکنم که زنان در پرده حجاب هستند واز دنيای خارج جدا ميباشند، بی اختيار منظرهء يک زندان در نظرم می آيد، چگونه ملتی به پيش برود، در حاليکه نيمی از مردمش دريکنوع زندان مخفی نگهداشته شوند”.  در مورد پيشينه ء چادری در افغانستان بایدگفت: چادری اساسا ًلباس ويا حجاب افغانستان نبوده ، بلکه بوسیله استیلاءگران به افغانستان انتقال داده شده بود.چنانچه مجسمه های دریافت شده از کندز، هده، کاپیسا و سایر نقاط افغانستان نمایانگر حضور زن در اجتماع بوده که هرکدام آنها بدون چادرو چادری، ولی با لباس های مفشن و همراه با زیورات مقبول تراشیده شده بودند. هم چنان دریافت زیورات گران قیمت از طلا تپه جوزجان گواه برین حقیقت است. زنان ده و قریه کشورما درهر زمان و درهر حالت صرف از یک رو سری « چادرساده» استفاده کرده و می کنند. تا کنون هیچ فردی در باره زمان آغاز پوشش برقع درکشور ما چیزی نمی داند ، بعضی ها انتقال این رسم و رواج ناپسند را به لشکر کشی های متواترعرب ها به افغانستان نسبت می دهند و آن را یکی از خصوصیات اسلام و جامعه اسلامی می دانند. زیرا عرب ها درسرزمین های مفتوحه خود با فشارزیاد حجاب را بالای زنان قبولاندند وزنان را ازاجتماع مردان جدا و منزوی ساختند ومردان را نیزدرتحت فشارهای اقتصادی خرد و خمیرنموده و تا پای مرگ مجبوربه سخت کارکردن و به تنهائی بار سنگین خانواده  خود را به دوش کشیدن نمودند. تا به اصطلاح یک زنده گی بخورو نمیری را مهیا ساخته وکاروان زنده گی را درحرکت نگه دارند. اما به آروزی خود که یک زنده گی لا اقل انسانی است هیچگاهی رسیده نتوانستند. ضرب المثل ما افغانهاست که میگویند:” ازیک دست صدا برنمیخیزد”  آقایان و دولتمردان ما با این مانع بزرگ درسرراه زنان نه تنها اینکه کشتی شکسته خود را به ساحل مقصود برده نتوانستند ، بلکه نیم کمیت یک جامعه را به حاشیه رانده واسیرچادری نموده، جامعه را به بدبختی های فراوان سوق دادند. طوریکه درصفحات قبل خواندیم در باره پوشش زنان ایران باستان ،  ویل دورانت محقق امریکائی چنین می گوید :« زنان طبقات بالای اجتماع جرات آن را نداشتد که به جز در تخت روان رو پوش داراز خانه بیرون برآیند وهرگز به آنان اجازه داده نمی شد که آشکاررا با مردان آمیزش « اختلاط » کنند . زنان شوهردار حق نداشتند هیچ مردی را ولو که پدر و یا برادر شان باشد، ببینند.  بنا به همین علت بود که مسافرت شاه امان الله خان با ملکه ثریا ” درقرن بیستم میلادی” دراروپا مورد استقبال همه قرار گرفت. تنها حکومت ایران از ابراز گرمی و حرارت خود داری نمود، زیرا ملکه افغانستان همراه با زنان معیتی شان بدون رو پوش به آنجا رفته بودند، درحالی که زنان ایران آن روزدرقید حجاب بسرمی بردند و شاه ایران ورود ملکه افغانستان را بدون نقاب ، مخالف عنعنهً کشور خود شمرد.

سفرشاه امان الله ، ملکه ثریا و همراهان به ایرانشاه امان الله خان پس از باز گشت از سفر اروپا و ایران ، با ملاحظه پیشرفت های حیاتی جامعه اروپایی دست به یک سلسله ریفورم های مترقی و روشنفکرانه زد که ازجمله آن یکی هم رفع حجاب زنان بود ، که آنرا شامل پرو گرام های اصلاحی خود نمود. ملکه ثريا پس از بازگشت ازسفر اروپا، مقاله اى بتاريخ ٢٥ جولاى ۱۹۲۸میلادی در اخبار امان افغان منتشرساخت که درآن در مورد چادرى گفته شده بود: “چادرى زن را از تنفس هواى آزاد مانع می‌گردد و به همين سبب اکثريت زنان به مرض مبتلا شده اند. عنعنه پوشيدن چادری که معلوم نيست از کجا وارد اسلام شده، رفته رفته شکل مذهبى را بخود گرفت که درهمه اديان و کشورها ديده می‌شود، طوريکه برقع و دولاق امروز در وطن ما يک عمل عنعنوى بوده وبه مرورزمان جاى خود را دردين ومذهب تاسيس نمود و به آن صبغه مذهبى دادند.”  قبل از نشر مقاله، ملکه ثريا باعده ئى از زنان صحبت کرد.نخست دختران مکاتب را ملاقات نمود و با آنها در مورد چادرى صحبت نموده و آنهارا تشويق نمود تا در از بين بردن آن سعى و کوشش نمايند، اما مجبور نيستند. سپس ملکه ثریا تعدادى از زنان را درقصردلکشا ملاقات نمود و به آنها گوشزد کرد که با مردان در کارها سهم مساوى بگيرند، بخصوص در انکشاف کشور و درچهار ديوارى خانه بقسم محبوس نباشند. او متذکرشده بودکه زنان اروپائى درفابريکه‌ها کار می‌کنند، لاکن زنان افغان که جسماً قوى تراند، اما در انکشاف کشور سهم نمى گيرند، زيرا علت آن پرده چادرى است که درهيچ جا قابل قبول نيست.

ادامه خواندن پیشینه چادری در افغانستان ُ قسمت دوم

پرسش : داکتر صاحب گران ارج! با تصويب و انفاذ قانون اساسی جديد درسال 313 خورشيدی )3693 ميادی ( تا حدودی فضای نسبتاً باز سياسی در افغانستان بوجود آمد. به تعقيب اين رويداد تاريخی ، حزب دموکراتيک خلق افغانستان درنتيجۀ کار و فعاليتمثمر کميتۀ تدارک و در پرتو ارزشهای دموکراتيک قانون اساسی، با تدوير نخستين کنگرۀ خويش و تصويب خطوط کلی مرامنامه و اساسنامه و انتخاب اعضای اصلی و علی البدل کميته مرکزی و منشی اول و دوم حزب، اعام موجوديت کرد؛ ولی بعضی از اعضای با اعتبار کميتۀ تدارک درکارتدوير کنگره اشتراک نکرده و ازحزب هم فاصله گرفتند ؛ پيرامون اين موضوع نظريات متفاوتی ارائه شده است. خواهشمندم تا جناب شما بمثابۀ شخصيت سياسی مطرح دراين برهۀ زمان و موسس سازمان دموکراتيک زنان افغانستان ، که خود تاريخ زندۀ اين جريانات هستيد؛ چشم ديد خويش را با هم ميهنان عزيز و بويژه نسل جوان کشور شريک سازيد؟
پاسخ :  دراين رابطه دردو دهه ی اخير، در متون کتب و رساله های چاپ شده، مطالب متفاوت و گوناگون درج گرديده است ، که شماری از اين ديدگاهها آنقدر بدبينانه و خاف 3 حقيقت می باشند که خوانش آنها انسان را دلگير می سازد ؛ وليک می توان گفت که رويداد ها درنوشته های شرکت کنندگان » کنگرۀ موسس « بخوبی بازتاب يافته است. محترم سلطان علی کشتمند درکتاب »  يادداشتهای سياسی و رويدادهای تاريخی «، ) ج اول و دوم ، صص 311 ـ 313 ( و محترم دستگير پنجشيری در کتاب » ظهور و زوال…« و درمقال »  نقش فعال ببرک کارمل درتأسيس جمعيت دموکراتيک خلق «  دراين مورد معلومات مفصل ارائه نموده اند.   هردو دوست عزيز اعضای اصلی کميته مرکزی حزب ) منتخب کنگرۀ موسس ( می باشند و با شخصيتهای شامل در” کميتۀ تدارک ” در ارتباط تنگاتنگ بودند؛ بدين لحاظ معلومات داده شده از سوی آنان دقيق تر به نظر می رسد. چون خودم در ” کنگرۀ موسس ” اشتراک مستقيم نداشتم ؛ بنابران دربرابر چشم ديد و نوشته های دو شرکت کنندۀ کنگره ، جايی برای ابراز نظر کردن، باقی نمی ماند.
پرسش : طوری که اکادميسين دستگير پنجشيری در مقالی تحت عنوان ” نقش فعال ببرک کارمل درتشکيل جمعيت دموکراتيک خلق ـ بخش چهارم( نوشته است: »  دکتر اناهيتا، استاد مير اکبر خيبر، محمد اسماعيل دانش وعبدالقدوس غوربندی در جريان کنگرۀ اول به علل تعصب مردسااری، معاذير قانونی وسفر های خدمتی ، اشتراک فعال ومستقيم نتوانسته بودند . « )1(  برمبنای اسناد منتشرۀ حزبی اعضای شرکت کننده درکنگره ازجانب حوزه های سياسی)حوزه ها از حلقات مطالعه ايجاد شده بود(، انتخاب و معرفی می شدند؛  آيا شما هم مسؤوليت چنين حوزه های را برعهده داشتيد؟ آيا درآن زمان ازميان زنان هم تشکل سياسی ای درسطح حوزه وجود داشت ويا خير؟
پاسخ : به تعقيب ايجاد حوزه های سياسی مردان، حلقه های تشکل سياسی جداگانه را بر بنياد خواستهای مبرم زنان ميهن نيز به وجود آورده بوديم و کار و فعاليت ما در مطابقت با اوضاع سياسی و تحليل وضعيت اجتماعی درکشور، به پيش برده می شد ؛ ليکن شوربختانه دراين حصه نيز روحيۀ مرد سااری حاکم بود و امکان تبارز مشخص تر را نداشتيم.
پرسش : علت عدم حضور و شرکت تان را در کنگره ناشی از کدام انگيزه ها می دانيد؟ آيا شرايط تسلط نظام مرد سااری اجازه نمی داد ويا کميتۀ تدارک برخورد محافظه کارانه بعمل آورد؟ ۴

ادامه خواندن متن مصاحبه ی اختصاصی غفارعريف با رفيق دکتور اناهيتا راتبزاد بخش دوم

در پیدایش  وخلقت  بشر  تفاوت  اجتماعی  وحقوقی  درج  هرنوع  قانون  خداوندی  نیست- جزاینکه  مسولستها و مصروفیتهای  نوع  پروری  متوجه  مادران و زنان میباشد.
در صورت یکه  زنان  این  وظابف  خطیر تولید نسل را موفقانه انجام  میدهند آیا از تصور بعید است که امور رهبری  جامعه را بدست داشته باشند؟. نه  هرگز  نه …. زنان از آزمون  جهان بخوبی  بدر شده  اند ….و مردان را در آغوش  شان پرورش دادند …چرا تحت رهبری  مردان  قرار داشته باشند؟.  تنها فرهنگ  متفاوت  دنیاء زن ستیز موجوب عقب نگهداشتن زنان گردیده  است.  اگر به توجه نمایم-  چرخش  زندگی بدون  موجویت زنان متوقف میگردد. بزرگان تاریخ هم روی  همین امر تاکید میدارند…زنان باید  زیاد از این  تحرکت  داشته باشند. روی  ویدیو  فشار  دهید  و به  گفته  های  بزرگمرد تاریخ  عصر رهبر  جهانی صلح  که درهرکشور بخاطر صلح برابری   احترام  بحقوق  بشر صحبت  میدارد-  توجه نماید.

هرگاه  بتاریخ نظر اندازیم  حوادث  بیشمار بخاطر موقعیت  جغرافیای کشور- متجاوزین اجنبی چشم دوختند -تمدنهای و فرهنگ مارا ازبین برده  تعرض  بیگانگان در فرهنگی  اصلی تاثیر  گذاشته است. در مرور زمان  به  تغیر ات فاحش فرهنگی دست یازیده است.
شما  تاریخچه  حجاب  را در همین سایت  مطالعه  میدارد و همچنان فیلم پنچ قسمت  یوتوب رااز حوادث  و روی دادی های  ظالمانه  در برابر حقوق  اصلی هرانسان ( پسر ودختر) برخورد پدران خانوادهُ صورت  اجرات  قضایی و برخورد  زندان بانان در برابر  ایشان تماشاه  میکنید….لطفاٌ بگفته  های هرکدام و بخصوص  پدران  خانواده که از زاویه تعصب و درآمد  پولی بدختر وسپر  نگاه میدارند-بدقت گوش بدهید.

روی  ویدیو  فشار دهید  و  هر  پنج قسمت را تماشا  نموده  ُ قضاوت نماید.

http://youtu.be/-GgYJbaga74

حجاب یا  محبوسیت زن

  حجاب به معنای پوشاندن بدن زن در برابر نامحرم و یکی از احكام ضروري دين اسلام است. در اديان ديگر ازجمله يهودی و مسيحيت نيز اين حكم با تفاوت هایی وجود داشته است. ولی درسرزمينی كه اسلام در آن ظهور كرد. زنان پیش ازآن با صورتی گشاده و گريبانی باز در معابر رفت  و آمد می كردند.                                             معنی لغوی حجاب:
حجاب یکی از احکام اسلامی است ومعنی لغوی آن پرده ، پوشش و هرآن چیزی که میان دوچیزمانع شود، گفته می شود، بعباره دیگر حجاب پوششی است که سراپای زن را از فرق سرتا نوک پا می پوشاند. كلمه حجاب هم به معنی پوشيدن است و هم به معنی پرده و حاجب « مانع وحائل وبازدارنده »؛ اما بيشترین استعمال آن به معنی پرده است. اين كلمه از آن جهت مفهوم پوشش می دهد كه پرده وسيله پوشش است وشايد میتوان گفت كه هرپوشش نیزحجاب نيست. 

مفهوم اصطلاحی حجاب :   

درین اواخر واژهً حجاب معنای اصطلاحی خاصی پيدا كرده و به پوشش خاص زنان اطلاق شده است.
استعمال كلیمهً حجاب در مورد پوشش زن، اصطلاح نسبتاً جديدی است. در قديم و مخصوصاً در اصطلاح فقها ،كلمه ستر كه به معنی پوشش به كارمی رفته است. فقها چه در كتاب الصلوة و چه در كتاب النكاح كه متعرض اين مطلب شده اند،  كلمه ستر را به كار برده اند نه كلمه حجاب را. بهتر اين بود كه اين كلمه عوض نمی شد و ما هميشه همان كلمه پوشش را به كار می برديم، زيرا چنان كه گفتيم معنی شايع لغت حجاب، پرده است و اگردرمورد پوشش به كار برده می شود به معنی پشت پرده واقع شدن زن است و همين امرموجب شده كه عده زيادی گمان كنند كه اسلام خواسته است زن هميشه پشت پرده و درخانه محبوس باشد و بيرون نرود. پوشش زن در اسلام اين است كه زن در معاشرت خود با مردان بدن خود را بپوشاند و به جلوه گری و خود نمايی نپردازد. حجاب از دیدگاه مسلمانان محدود کردن ارضای میل جنسی به محیط خانواده برای جلوگیری از فساد و بی بند و باری در جامعه است.
حجاب درکشور ايران :
طوریکه در تاریخ اجتماعی ایران درج است، پس از داريوش مقام زن درجامعهً ایران خصوصاً در میان طبقه ثروتمندان تنزل پيدا كرد. زنان فقيروناداربرای انجام کارمجبور به رفت وآمد درميان مردم بودندو بناء به همین دلیل، آزادی خود را حفظ كردند. ولی در مورد سایرزنان گوشه نشينی زمان حيض كه بر ايشان واجب بود رفته رفته ادامه یافت و سراسر زنده گانی اجتماعی شان را فرا گرفت… زنان طبقات بالائی اجتماع جرأت آن را نداشتند كه جزدرتخت روان روپوش دار ازخانه بيرون بيايند وهرگز به آنان اجازه داده نمی شد كه آشكارا با مردان آميزش كنند. زنان شوهر دار حق نداشتند هيچ مردی را ولو پدريا برادرشان باشد، ببينند درنقشهائی كه ازايران باستان بر جاي مانده هيچ صورت زن ديده نمی شود و نامی از ايشان به نظر نمی رسد.زنان درین کشور درتجرید ازمردان و جامعه خودقرار داشتند.                                              

پوشش زنان عرب پیش از اسلام:

  ادامه خواندن تاریخچه حجاب

آیا می دانید که اشک ریختن چقدر برای روح و جسم ما مفید می باشد ؟ محققان عقیده دارند که ګریه وخنده هردو دریک بخش مغز ریشه دارند چنان که خنده فواید زیادی برای بدن دارد ،مثلا برای پایین آوردن فشار خون وافزایش قدرت ایمینی بدن مفید است ګریه نیز خواص مشابهی دارد۰ متخصصان مغزو اعصاب که روی ګریه تحقیقات زیادی انجام داده اند می ګویند ګریه میتواند بر هر اثر محرک بیرونی مانند شنیدن یک موسقی،تماشای یک فیلم یا محرک درونی مثل یادآوری خاطرات تلخ یا هرچیز دیګری که شمارا نارام بسازد۰ البته آنچه که اهمیت دارد  تخلیه احساس است ۰ باید بدانید که به طور عادی زنان ۴برابر بیشتر از مردان ګریه می کنند و بررسی های انجام شده نشان داده است که ۸۵٪از زنان و ۷۲٪ از مردان پس از ګریه احساس بهتری دارند ۰البته ګریه مردها و زنان تفات بسیار دارد ۰ به قول دانشمندان  بزرګ  چون ارد که می ګفت: میان اشک مرد و زن فاصله از آسمان تا زمین است۰ و همچنان یکی از تاثیرات اجتماعی ګریه نیز این است که وقتی ما ګریه می کنیم ، اطرافیان نرمش وانعطاف پزیری بیشتری نشان می دهند  ،نکته ی مهم این است که ګاهی اوقات ګریه کردن بسیاری از مسایل نهفته احساس درونی مارا آشکار می کند به قول نویسنده کتاب« راز اشک ها» مااز طریق ګریه کردن  در باره احساسات خود بیشتر می دانیم و می توانیم با این احساسات چطور کنار بیایم شاید بعضی اوقات برای تان اتفاق افتیده باشد که حالتان به ظاهر خوب است ولی با کوچکترین اشاره و جرقه ای به ګریه می افتید، ناراحتی ، عصبانیت،یاس وناامیدی به شما دست دهد ولی شما به آن اهمیت ندهید تاآنکه همه انباشته شود وبالاخره  در جای بروز کند ولی باید دانست که همان طوریکه اشک ریختن مفیداست به همان اندازه انباشتن خشم و نګاه داشتن اشک هم مضر است۰ چنانکه متخصصان مغزو اعصاب از تحقیقات که روی ګریه انجام داده اند : انباشتن احساسات منفی موجب افزایش فشارخون ،مشکلات قلبی سرطان وبسیار از عوارض دیګرمی شود ۰پس از نظر طبیعی وژنتیکی باید در مواردی اشک بریزیم شاید تاکنون با افرادی روبرو شده باشید که یکی از عزیزان خود را از دست داده باشند  اما سعی کرده اند که ګریه نکنند ،این افراد پس از مدتی مبتلا به انواع اختلالات جسمی وروحی خواهند شد  چراکه به تعبیر روانشناسان به موقع سګواری نکرده اند و این احساسات جمع شده از آنجایکه راه تخلیه وبروز نداشته مانند یک دیګ بخار عملکرده و باانفجار خود روح وجسم خودرا ویران می کند ۰از نظر شیمیایی اشکی که در اثر احساسات جاری شده باشد حاوی پروتین بیشتری است ومقداری کورتیزول هم دارد ( کورتیزول هورمونی است که در شرایط بحرانی وتوام با استرس در بدن ترشح میشود) پس این قضیه نشان میدهد که اشک ریختن در چنین مواقعی موجب سم زدایی از بدن می شود ۰برخی از روانشناسان اشک را به کریستال های یخ تشبیه  کرده اند  که در تماس با ګرمای زنده ګی آب ومانند رود از چشم ها سرازیر می شوند  از انجا که چشم ها پنجره ای رو به قلب  انسان هستند، اشک های ما نیز  که از چشمان ما سرازیر میشود  نشانګر حالت ناآرامی، ترس ، نګرانی ،خشم وآسیب پزیری روان ما می باشد پس باید سعی کنیم بر ګریه و اشک ریختن ، واقع بینانه نګاه کنیم  و تصورات اشتباه  آمیزی را که هر فردیکه قوی است تحت هیچ شرایطی اشک نمیریزد را کنار بګذاریم ۰ سخن دانشمند بزرګ  ارد  در این رابطه ګویای واقعیت است : « آدم های بزرګ و اندشمند بسیار اشک می ریزند»

ماخذ ماهنامه پژواک

     هم ميهنان عزيز! 

     سرزمين باستانی مان نيز در  تاريخ پراز فراز و نشيب خود ، مانند ساير کشورهای جهان ، دردامان خود رهبران و شخصيتهای پردرخشش ملی ـ سياسی و اجتماعی را زاده و پروريده، که هرکدام آنان به نحوی از انحا ء نقش معينی را در روند شکل گيری تغييرات و تحوات اجتماعی ، ايفاء نموده اند و عملکرد هريک از اين شخصيت ها را تاريخ در بوتۀ آزمايش قرارداده و بر آنها قضاوت صورت گرفته است. اگر ازگذشته های دور بمنظور جلوگيری از درازای سخن صرف نظر گردد؛ هيچ گاه   نمی توان از نقش رهبران و شخصيتهای مبارز نهضت مشروطيت اول و دوم، در امر براندازی فرمانروايی استعمار کهن  در افغانستان که نه تنها منجر به کسب استقال سياسی آن قبل از هرکشورديگر آسيايی گرديد؛ بل تصوير شکست پذيری سيستم استعمار را برای ساير ملل جهان به نمايش گذاشت؛ همينگونه از hرزشمندی رزم و پيکار حق طلبانۀ مبارزين و شخصيتهای جنبش مشروطيت سوم و نهضت دموکراتيک عدالتخواه جامعۀ افغانستان در سازماندهی ، تشکل و رهبری توده های مردم برضد  فرمانروايی آل يحی    و تغيير سلطنت مطلقه به شاهی نيمه مشروطه و سرانجام گذار آن به نظامجمهوريت و پايان بخشيدن به حاکميت فردی و سلطۀ يک خانواده که افغانستان را ملکيت شخصی و قدرت و فرمانروايی دراين سرزمين را تا ابد ميراث پدری خود می دانستند، انکار ورزيد. ازجمع شخصيتهای مطرح در پنج دهۀ اخير ميهن مان ، يکی هم رفيق دکتور اناهيتا راتبزاد وکيل و نمايندۀ منتخب مردم ناحيۀ سوم و چهارم شهر کابل دردورۀ دوازدهم شورای ملی؛ عضو پيشين دفتر  سياسی کميته مرکزی حزب دموکراتيک خلق افغانستان ؛ بنيادگذار و رهبر سازمان دموکراتيک زنان افغانستان ؛ عضو شورای انقابی و وزير تعليم و تربيۀ دولت جمهوری دموکراتيک افغانستان و رئيس سازمان صلح و همبستگی ودوستی مردم افغانستان در دهۀ هشتاد ترسايی، می باشد که بيشترين و شيرين ترين روزهای حيات پربارش را، در دفاع از آزادی و برابری، سعادت و بهروزی مردم افغانستان ، آبادی و شگوفايی سرزمين مألوفش، سپری کرده و دراين راستا هرگز سر تعظيم و تسليم را دربرابر فرمانروايان جبار و چپاولگر بين المللی و حکمرانان دست نشاندۀ داخلی درطول پنج دهۀ اخير سدۀ بيستم ، فرود نياورده است.   

     هيأت رهبری کميتۀ فعالين حزب دموکراتيک خلق افغانستان تصميم گرفت تا به گرامی داشت از هشتادمين سالگرد اين شخصيت نستوه و مبارز پرشور خستگی ناپذير ميهن و به پيشواز چهل و هفتمين سالگرد تأسيس ح.د.خ. ا. وبمنظور کسب معلومات بيشتر راجع به ابعاد مختلف زندگی ردرخشش وی؛ دسترسی به راز و رمز رخدادهای حزب و جامعۀ مان که تا کنون گفته نشده است؛ مصاحبۀ با ايشان صورت گيرد. بدين جهت  به نگارندۀ اين سطور وظيفه سپرده شد تا با اين فرزند راستين حزب و تهداب گذار نهضت دموکراتيک و برابری خواه زنان افغانستان اين ماموريت انجام و خوانندگان محترم را درجريان قرار دهد.  محتويات مصاحبۀ انجام شده در بخش های جداگانه تقديم حضور خوانندگان گران ارج خواهد شد،  که اينک بخش اول آن به نشر سپرده می شود.

     خوانندگان عزيز !

     جای بس مسرت است که رفيق گران ارج دوکتور راتبزاد پيشنهاد ما را قبول فرمودند و  زمينۀ آن را مساعد ساختند تا دقايقی چند پای صحبت اين شخصيت سياسی و اجتماعی خيلی ها مطرح و نقش آفرين درتاريخ معاصر افغانستان، بنشينيم و در رابطه به مهمترين و حياتی ترين حوادث و رويدادهای سياسی و تحوات اجتماعی درکشور طی بيش از پنج دهۀ اخير، بويژه راجع به پايه گذاری و کار و فعاليت ح.  د.  خ.  ا ، همچنان نهاد های اجتماعی   با اعتبار ميهن مان، يعنی سازمان دموکراتيک زنان افغانستان و سازمان صلح ـ همبستگی و دوستی جمهوری دموکراتيک افغانستان ، از زبان ايشان حرف های دقيق را بشنويم. خاطرنشان می گردد که در جريان اين مصاحبه سعی بعمل می آيد تا معلومات بيشتر راجع به پاره ای از مبرم ترين مسائل زندگی درون حزبی و رخدادهای بزرگ سياسی و اجتماعی دهه های پيشين بدست آيد و باای زوايای تاريک شماری ازمسائل که منجر به ناهنجاری ها و تلخکامی ها گرديده است، روشنی انداخته شود؛ بدين لحاظ ناگزيريم تا پرسش ها را اندکی مفصل تر و با جزئيات ، طرح نماييم.

ادامه خواندن متن مصاحبه اختصاصی غفار عریف با داکتور اهانایتا راتب زاد ۲۱ دسمبر سال ۲۰۱۱ میلادی

آرمان شهر
منتشر شد:
شماره 21
دسمبر 2011 ـ قوس 1390

“Armanshahr”

Published
December 2011, Issue No. 21

شماره ویژه کنفرانس بن (دسمبر 2011):
• صلح با طالبان به چه قیمتی؟
• طالبان؛ کارنامه نقض حقوق بشر
• نگاهی بر قانون اساسی طالبان در مقایسه با قانون اساسی افغانستان
• سرنوشت مغموم صلح و عدالت در افغانستان
• عفو بین الملل: افغانستان پس از 10 سال ـ پیشرفت کند و وعده های اجرا نشده
• بیانیه مشترک کمپین 50% زنان و کمیته مشارکت سیاسی زنان به کنفرانس بن 2
• چرا فرایند عدالت انتقالی با بن بست روبرو است؟
• عفو بین الملل: حقوق زنان را در گفتگو با طالبان تضمین کنید
• عفو بین الملل: دستور رهبر طالبان برای کاهش تلفات غیر نظامی ریاکارانه است
• روزنگار خشونت در برابر روزنامه نگاران در افغانستان
• تلفات غیر نظامی در جنگ (2001 تا کنون)
• پیام نهاد های جامعه مدنی افغانستان برای کنفرانس بین المللی افغانستان در بن
• زنان افغان بسوی کنفرانس بن و فراتر از آن
• پیام موسسه جامعه مدنی و حقوق بشر افغانستان
• بیانیه مشترک سازمان های غیر دولتی به کنفرانس استانبول
• افغانستان به روایت آمار، 10 سال پس از طالبان

بنیاد آرمان شهر یک نهاد مستقل و غیر انتفاعی شهروندی مستقر در کابل است است که به هیچ دسته ی اقتصادی، سیاسی، مذهبی‌، قومی و هیچ دولتی وابستگی‌ ندارد. آرمان این نهاد ایجاد بستر‌ها ی مناسب برای تامین خواست‌های اجتماعی برای دمکراسی، حقوق بشر، عدالت و قانون مداری است و نیز دست زدن به ابتکارات فرهنگی‌ و نشر کتاب در خدمت به شکل گیری آگاهی‌ جمعی‌ شهروندان. بنیاد آرمان شهر در راستا ی تبادل اندیشه و گفتگو در داخل کشور و در منطقه با هدف ایجاد همبستگی‌، پیشرفت و صلح، میکوشد.
برای اطلاعات بیشتر با ما تماس بگیرید
Tel: +93 (0) 775-32-16-97 armanshahrfoundation.openasia@gmail.com
و یا در یکی از گروههای آرمان شهر عضو شوید
http://armanshahropenasia.wordpress.com
http://groups.google.com/group/armanshahrfoundationopenasia?hl=en
FACE BOOK : ArmanshahrFoundation/OPEN ASIA
http://campaign50darsad.blogfa.com/
http://www.fidh.org/-%D8%A7%D9%81%D8%BA%D8%A7%D9%86%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86-
PUBLISHED
„Armanshahahr“

۵/۱میلیون زن بیوه حاصل جنګ افروزی آمر یکا
خبر ګزاری برنا به نقل ازخبر ګزاری رویترز نوشته است : در حالیکه امریکا ازخروج نظا میان خود از خاک عراق تا پایان سال جاری میلادی خبر می دهد
که ا در صد از جمعیت زنان این کشور در پی جنګ افروزی آمریکا بیوه شده اند ګزارش کمیته هلا احمر عراق نشان می دهد: ازحضور نظامی امریکا در عراق در سال ۲۰۰۳ میلادی هزاران سرباز ،نیروی پلیس وشهروند غیر نظامی در حملات ترورستی یا عملیات نظامی جان خود را از دست داده اند ۰حد ود ۲۳در صد از جمعیت ۳۰میلیون نفری عراق زیرخط فقر بسر می برند که بیشتر این جمعیت را زنان بی سر پرست تشکیل می دهد ۰دولت عراق در سال ۲۰۰۹میلادی قانونی برای حمایت قربانیان جنګ تصویب کرد که بر اساس آن به زنان بیوه ماهانه ۸۵ دالر و به هر یک از فرزندان شان ۱۳ دالر داده می شود اما

بهچ صورت این مبالغ برای تامین هزینه های اجاره مسکن و زندګی آنان کافی نیست ۰
ماخذ ماهنامه پؤواک
رررررررررررررررررررررررررررررررررررررررررررررررررررر
ارسالی نجیبه آرش

در غروب عصر، لیلی ازخانه بیرون رفت، « رامش »نیم نگاه ازعقب پنجره انداخت. لیلی در  آن روز که دلش مالاماش غم بود، لباس خیلی زیبا پوشیده بود.  پیراهن نقره ئی رنگش چو جلایش الماس میدرخشید وماهایش طلایی اش که شانه های باریک ودخترانه اش را پوشانیده بود  چوغروب عصر  آهسته آهسته بطرف  تاریک  شام  گاو گم میرفت.(رامش)  اندک ناراحت شد، اما لیلی  مانند همیش خیلی  دلربا و فربینده شده بود. لباسش  اندام او را هربیشتر دخترانه  میساخت، دم یخنش کمی قیچی خورده بود که به هیچ وجه بی تناسب برای سینه برجسته اش نبود  اندکی پایین  گلویش را نمایان میساخت که به گفته دختران جوان کمی بیشرمانه بود  اما در واقع هیچ بی شرمانه نبود فقط دل معشوق را کباب میکرد وبس. سرو وریش را نیز کمی آراسته بود که زیبایی خدا دادش را صد چند زیبا تر ساخته بود.  باعطرحفیفش فضای محیط را معطر نموده بود  رامش  نمیدانست برای چه آنقدر زیبا شده بود؟  آیا میخواست کدام دعوت بروید یا چی؟ اما لباسش  لباس  دعوت هم نبود، فقط  دلربا بود. رامش  که ازچند سال ازعقبی پنجره اتاقش او را نظاره میکرد، آه حسرت میخورد، اما نمیدانست چطور با اواظهارمحبت کند. 
لیلی از خانه برآمد وطرف باغ رفت. آن باغ ازکدام پادشاهی قدیم بود و اکنون دراختیارعامه  قرار داشت، باغ  را بنام هفت عشق  پادشاه یاد میکردند، پادشاه باهفت معشوقه اش درآن باغ برای عشق  ورزیدن میآمد…بعداٌ که دراختار عامه  قرارگرفت جوانان با مشعوقه های شان میرفتند و ازطبعیت آرام و درختان مقبول وگلهای زیبا و پارکهای دیدنی آن لذت میبردند. لیلی عاشق طبعیت بود وهمیشه از دیدن طبعیت الهام میگرفت، مینوشت. 

دیدن طبعیت آرام،  گل وسبزه و آدم های که از آنجاه دیدن میکردند، همیشه الهام بخش برای سرودن و شعر وترانه  او بود. شاعر برای  استفاده ازطبعیت ارام برای سرودن اشعارش میرفت، نویسنده  برای گرفتن “الهام ” ازطبعیت زیبا آن باغ فیض میبرد. عشاق برای بوس کنار در زیر سایه درختان  ناجو، سرو ومجنون بید ازعشق لذت میبردند. 
چون هوا تاریک میشد رامش  درعقب پنجره اتاق چو نسیم صبحگاهی ازتشوشی لرزید.  به تعقیب لیلی خانه را ترک کرد….نمیدانست  لیلی کجا رفت او راازکجا باید  پیدا کند…نگاهی اینطرف وآنطرف انداخت، دانست که جای دور نرفته است  زیرا موترش درروی حویلی پارک بود. همینکه اینسوآنسو نگریست، عطر را که لیلی استفاده کرده بود؛ رامش   را طرف باغ کشانید.  رامش  شینده که در آن باغ هرکس به مراد دل رسیده،  وجفت خود را پیدا کرده است،اندک سراسیمه شد. اما لیلی برای پیدا کردن جفتش نرفته بود…..دل لیلی غم داشت، غم بزرگ مادرش….برای رفع غمهایش به باغ  پر کشید.  باغ رفتن برای لیلی تازگی نداشت، زیرا او همیش برای  الهام گرفتن نوشتن اش به باغ رفته بود اما آن روز رفتنش با روزهای دیگر فرق داشت.  
 در باغ مرد بلند، تنومند را دید با گیتارش ازسوز دل میسرود که دل پرندگان باغ را دل خون کرده بود، پرندگان خموشانه به نعمه تراژیدی مرد گوش میدادند، در درخت بالای سرمرد جا گرفته بودند، اصلاٌ گویی هیچ پرنده ای وجود نداشت، لیلی متعجب اینسو انسو نگاه کرد دید پرندگان در بالای سرمرد درهر شاخ وپنجه درخت جا گرفتند وتکان نمیخورند؛ مرد دیوانه عشق لیلی را میسرود ودر لابالای اهنگش میگریست. ناگهان حالت وصف ناپذیری برای لیلی دست داد، بدون آنکه بداند او کیست وبرای چه مینالد ومیگرید با گام های تند برای فرارش تلاش کرد، نفس سوخته دوید ودرکنده درخت پشتش را داد تا نفس تازه کند….اما مرد پیهم میسرود و بنانمش ترانه عاشقانه میخواند. هوا اندکی تاریکترشد اما هنوزآفتاب  درپشت کوهساران ناپدید نشده بود، لیلی میخواست فرار را بر قرارترجیح دهد. ناگهان متوجه شد مردی  نفس زنان ازپسشت درخت برایش گفت : نترس… آه  من شما را در روز میپالیدم درشام غربیان پیدا کردم.
لیلی به عقب نگاه کرد ….رامش …بلی  رامش  همان مردیکه او را سالها از عقب  پنجره نگاه کرده بود. گفت، من همانم که داستانهایت را دیوانه وار دوست داشتم ودوست دارم. اما نمیدانستم خودت دوست داشتنی تراز داستانهایت هستی…. من همانم که ازشرق به جنوب نقل مکان کردم تا درجوار تو باشم…من همانم که دست به خود کشی میزدنم  اما داستان { داغ جگر لاله} شما را خواندم، از خودکشی دست کشیدم. اگربخاطرداشته باشید در داستان تان ازهمین باغ توصیف کرده بودید. چند سال است که مجاور این باغ و این محیط هستم. لیلی هیچ نگفت فقط یک سفر ذهنی به داستانهایش کرد و دریافت چرا آن داستان{ داغ جگر لاله } را نوشته بود… 
لیلی معشوقش را هنوز نیافته بود…شاید همین روز پیدایش میکرد؟… شاید همین غم بزرگ ودل تنگی  اش او را به دلدارش وصل  میکرد؟ .
..اما نمیدانمست این همان مرد یست که میراسید یا همان  است که خود را معرفی میکرد….اندکی گوش به فضای باغ داد، صدای آن مرد هنوز درگوشش میآمد و بنام لیلی میسرود. اما زمزمه گران همیشگی باغ {پرندگان} خموش بودند. رامش دستش  را بوسید، درشام غریبان از تاریکی باغ  بطرف محیط  خانه روان شدند….. مرد که میسراید، مقابل شان آمد وخود را درپای لیلی انداخت…ازعطربدن لیلی مست ومدهوش شد، میخواست مشخص کند که او لیلی است یانه….. لیلی ازترانه های مرد دانست که برای کی میخواند…برایش گفت من لاله نیستم…اما مرد او  را در آغوش کشیده وگریست لیلی زیبای  من .. 
لیلی نیزبا آو یکجا گریه سر داد وگفت بلی میدانم که شما کی را میپالید…لاله  آواز خوان معرف مادرم  بود؛ اما او گفت نه تو لیلی هستی … من این عطر را میسناسم…..این عطر درمشامم اشناست.  
لیلی گفت  کسی را که شما میپالید او مادرم است…. من لیلی نویسنده داستانهای مجله جوانان هستم. او مادرم  است  و بعد ازکنسرتش ” دو شب پش ” مرد… مرد قبول نداشت زاری کنان گفت فقط  یک امضایت را میخواهم  زیرا من ازعشق تو خواننده شدم…ولی چشمان بینا ندارم که ترا تماشاه کنم،  فقط ترا با چشم دلم تماشاه میکنم .  لیلی متوجه شد که مرد واقعاٌ  نابیناست…
رامش ازخشونت میلرزید که نا بینا احمق را با دندان لیف لیف کند. اما لیلی مهربان او ورامش را با خود بخانه برد… مرد نابینا داستانهای زیاد از کنسرت های مادر لیلی و تاثیر صدایش، وسوز اهنگهایش به حجم کتاب بیان کرد ولیلی همه را نوشت. 
فردا روزدفن جسد مادر لیلی { لاله} بود همه مردم چو داغ جگرلاله سیاه پوشیده بودند  شهرچهره زاغ را کشیده بود، پیروجوان، مرد وزن، دختر وپسرهمه بایک شاخه گل لاله درکنارسرکها برای مشائیت موترجنازه اش صف بسته  بودند.
 درموقع دفن جنازه بعد ازختم گفته های امام” ملا کلیسا” …لیلی رشته سخن را گرفت وسوانح مادرش را بیان کرد. 
لیلی گفت،  قلبی را شکستن،  عشقی را کشتن، شمع را خاموش کردند، داغ جگر لاله است. مادرم لاله که بنام  لیلی در دنیا هنر شهرت داشت، شرح زندگیش چنین است: 
او پدرم را دوست داشت، پدرم با او خیانت کرد و از اثر آن خیانت دوستی شان برهم خورد،  با آنکه مادرم حمل داشت  پدرم با کسی دیگر ازدواج نمود. لاله عاشق پدرم بود و پدرم با عشق دروغینش اورا لاله نه بلکه لیلی صدا میکرد. لاله از فرط عشق وغم جدایی  بیاد او مرا لیلی نامید ولیلی صدایم کرد، البوم هایشرا بنام  لیلی دربازارعرضه کرد. زمانیکه بیاد پدرم میگریست با بوئیدن من خود را تسلی میکرد. 

او ازمرد متنفر شد، از بیوفایی پدرم فریاد میزد و میگرسیت. تا که زنده بود به هیچ مرد نگاه نکرد ونمیخواست لذت آن عشق شیرین رااز یاد ببرد، بالای هیچ مرد اعتماد نداشت، با انکه یک هنرمند بود وصدا ها مرد دیگر آرزوی ازدواج را با وی داشت، اما او نپذیرفت.
 زمانیکه من بزرگ شدم ،افسوس میکردم ومیگفتم ایکاش پدرم را میدیدم، با وجود که پدرم مرا بنام دخترش تحویل نمیگرفت؛ اما مادرم بخاطر من در این شهر کوچید، من ومادرم از پشت پنجره آشپز خانه رفت وآمد پدرم را تماشا میکردیم. 
بعداٌ راز های درون  سینه مادرم را کشف کردم. 
ازاو پرسیدم، مادر چرا شما آهنگ های تراژید میسراید ؟…چرا ازجفای مردها میسراید، عشق وجه مشترک دارد،  هردو”مذکر ومونث” میتوانند بیوفا باشند یا با وفا…. گیلاس اش را روی میزگذشت وطرف آشپزخانه رفت، ازهمان کلکین که همیشه راه پدرم را مینگرست، به بیرون نگاه کرد وبعد ازیک لحظه تفکر برایم گفت : دخترم عشق آتشیست که معشوق  را میسوزاند، اما کسی شعله هایش را نمی بیند… این شعله ها را که تار وپور وجودم را خاکستر ساخته ، ذریعه گیتاروپیانو از وجودم خارجش میسازم، توسط صدا از جحنجره ام از خود میرانم. صدای جفای اورا بگوش آدمها میرسانم ، اما ایکاش با ازدواجش خوشبخت مبیود وخوشبختی او را تماشاه میکردم……
گفتم : مادر خوشبخت …ازکجا معلوم با شما نیزخوشخبت نمیبود…شاید زمانیکه شما باهم ملاقات کردید؛ وقت مناسب برای وصال تان نبود  شاید عشق شما در قلب کسی دیگری باشد وهنوز وقت ملاقاتش فرا نرسیده است، باید درجستجویش بود. 
او نمیتوانست بالای هیچ کس اعتماد کند، تبصره های  مردم درباره زندگی هنرمند،  سوی استفاده ازخانم دختران جوان، بازی با احساسات پاک جوانان، نفرت مردان در قبلبیش ایجاد کرده بود…او میگفت:  نمیخواهم پدرت تخیل کند که به اوج شهرت هنری، معشوق همه گان هستم . زیرا مردها بدگمان ترین انسانها اند.  زندگی هنرمندان همیشه خارج ازمصوونیت است، زندگی هنری مانند صفحه تلویزیون است که همه چیزرا بیننده زیبا می بیند، اما داغ جگر لاله را کس نمی بیند. ازهمین گفته مادرم”داغ جگر لاله” تمام داستان زندگی او را نوستم.
 یک روز مجله جوانان که با آن همکاری  قلمی داشتم، بنام “داغ جگر لاله”  داستان را طبع کردم ، با آنکه تاثیر نوشته هایم را در جامه جوانان زیاد  دیده بودم اما اینبار سروصدای زیاد برپا شد… مادرم فریاد زد وگفت: این داستان زندگی من است، چه کسی این را نوشته است. میخواست نویسده  داستان را با دندان هایش بدرد. اما در واقعیت نویسنده آن داستان  توته جگرش بود،  روی همین دلیل مردیکه بخاطردیدار وبخاطریک امضای مادرم حدود بیست سال کنسرت به کنسرت، شهربه شهر دویده بود، از آه و ناله روشنایی چشمان را درفراق مادرم ازدست داد، مادرم به همان سرنوشت  دچار بود در اواخرعمر فروغ چشمانش  با گریه زیاد از بین رفته بود، حتاٌ در ستیج  که  کنسرت میداد کسی نمیدانست که او روشنایی ندارد. بعد از مرگ پدرم زندگی برایش بی ارزش شده بود، صرف بخاطر من زندگی میکرد. بوی اورا از من استشمام میکرد.
 این دوعاشق” رامش  ومرد نابینا را درهمان”  باغ وصال” درشام غریبان در حالی یاقتم  که غم از دست دادن مادرم بالای شانه هایم سنگنی میکرد.
 درغروب طرف باغ رفتم تا ازچهچه پرندگان باغ غمم را بفراموشی بگذارم، با این دو عاشق سینه سوخته برخوردم. کسیکه مرا با نگاهش از پشت پنجره تماشاه میکرد، کسیکه چوسایه مرا درهرلحظه وخواب وبیداری تعقیب میکرد مگرجرائت اظهارعشق را نداشت، اونیزچو این مرد نا بینا که ازصدای مادرم مجنون است ، مجنون داستانهایم شده بود.
 رامش  دنبال نویسنده داستانها کوبکوه وشهربه شهر  دوید و بالاآخره به شهرما نقل مکان کرد، فعلاٌ درجوارخانه ام زندگی میکند، اماهنوز هم  ذریعه نامه واز طریق جراید باهم حرف میزدنم ویک دگر خودرااز چهره نمی شناختیم.
 اظهارمحبت جرائت نمی خواهد، وقت میخواهد…چون ملاقات ما با ازبین رفتن مادرم با رامش میسرشد، بخاطر شاد ساختن روح مادرم که او چو لاله داغ عشق برجگر داشت، من همینجاه باهیمن لباس سوگ همرای رامش  عقد میکنم  زیرا من او را یکبار ازطریق نوشته هایم از خودکشی نجات داده ام. همهمه مردم در سالون پیچید…اما لیلی یک دخترسنت شکن بود…باید ازهمهمه مردم میترسید؟ …نه هرگز نه کسی که میخواهد برای تغیرمثبت وازبین بردند خرافات قلمش بروی کاغذ بگرید …چرا درحضور مردم با قدم های استوارطرف زندگی که ارمغان نیک درقبال دارد، حرکت نکند… لیلی نمیخواست که چولاله مادرش  قبل  ازعقد زندگی خویش را آغازکند  و همان جاه در لباس  سوگ  با وی عقد کرد.

چندی  قبل  در همین  سایت  در زبان  فارسی  (دری) و  انگلیسی  گفته های  زیاد  از   وکیل  مدافع  حقوق  بشر  که دوسیه  گلناز  را در زندان  کابل  مورد  برسی  قرار  داده  است  ُ شینده و مطالعه  نمودید…. مسوولین  حقوق  بشر  قضایایی  زنان  افغانستان را در زندانهای  مختلف  بررسی  واز  ان  فیلم  مستند  اماده  کرده  اند  که  در فیلم   حق  تلفیُ رشوه ستانی ُ بیعدالتی  دولت  و مسوولین  قضایی  افغانستان را  افشاه  میدارد.

اما  دولت  افغانستان  بازهم  از نام زنان  مظلوم  استفاده  کرده  برای  اتحادیه  اورپا  یک نوع  هراس  منبی  برایجاد « خطر  جانی  زنان »زندانی  بر  نشر  فیلم  به  اتحادیه  اروپایی  ایجاد نموده  است.  واکنون روی  دلایل  دولت  افغانستانُ  اتحادیه  اروپا نشر  فیلم  مستند  منموع قرار داده  است.  این  فیلم عدالت  را در  دولت  افغانستان  که   ریشه  های  عمیق  ُ تعصب  جنسی  ُ و تجاوز  بر خانم های  جوان و کودکان میباشدُ  افشاه  مینماید…. هیچگاه  دولت  بنابر  حلکم  قانون  افراد  را  مورد بررسی  و  قضاوت  قرار نداده است   ُ زمینه  رشوه  و بیعدالتی   ُ خشونت  علیه  زنان  و کودکان  روزتا روز  دامنه  وسیع  پیداکرده  است ُ جلو گیری  از چنین  جرایم  قانونُ دولت مردان  صادق  میخواهد. اما  این  قیلم  عدالت  دستگاه  قضایی و  شرکای  جرم  را  که  کرسی  های  مقتدر  دولتی را در اختیار دارندُ  رازهای  را افشاه  میدارد.  به این  ویدیو  توجه  نمایدُ  دولت  مردان  افغانستان که در چنین  جرایم  شریک  اند باید  از  اعمال ننگین  شانُ  شرم سار باشند.

http://www.youtube.com/watch?v=1BSFpBVoRGA&feature=youtu.be

روی  این  ویدیو  فشار دهید  و  تماشاه  کنید  ُ پاکستانیکه  تولد  کنند طالب بوده  و بخاطر  دفاع  از اسلام  گلو  پاره  میکنندُ  این  شرم را  کجا  میبرند …. مطالب  را بشنوید  وبخوانید  و خود  قضاوت  نماید  …. گفته  اند    ….http://www.bbc.co.uk/persian/world/2011/12/111209_ll_malik_top_photo.shtml

 نوشته از :ماریا  دارو    

    خبر  داغ  این  هفته  تاریخ  دوم  دسمبر  گفتن   واقعیت و قصه  تلخ  ودرد ناکسیت که تجاوز  جنسی  را در افغانستان  بیان  مینماید.  خانم گل ناز  با  گفتن  واقعیت  و دفاع  از  حیثیت  خویش  مورد   توجه  جهانی قرار گرفت. 

خانم  کل  ناز  که توسط  یکتن از پسران (    کاکا  ویا عمه ) شوهرش  مورد  تجاوز  قرار گرفته  است  وی  واقعیت  را برملا نمود پرده  از روی  راز  برداشت  و از طرف  خانواده  شوهرش  نسبت  گفتن  این  راز  تهدید  بمرگ  و مورد ولت  وکوب  قرارگرفت .

سوال  در اینجاست  که  غیرت  مردم  ما در برابر  عدد  (۳۹) یا لاتر  از غیرت  ناموس دار ی میباشد. هرگاه  خانم  مقصر مبیود این  راز  را در  سینه  نگهمیداشت  در آن  صورت اگر افشا میشدُ نیز محکوم بمرگ و یا سنگ  از طرف  فامیل  شوهر و ملا ها میگردید.  در حالیکه  تجاوز بالای  این خانم  مظلوم  صورت  گرفته  خانواده  محترم  شوهر جای  دفاع از ناموس  و اعتراض بالای  متجاوزُ  برخلاف  عروس خویش  را تهدید  بمرگ  نمودند ….این است  شیوه  ناموس  داری  ….

اکنون  یک  وکیل امریکایی  دوسیه  اورا مورد  بررسی  قرارداده  است  وی  میگوید : { این  خانم  بیگناه از طرف  دولت  بدو سال  حبس  محکوم  شده بود و بعد  فامیل  شوهرش  فشار  آوردند که  اگر از زندان  رها  گردُد  بخاطر افشاگری این  قضه  که مسله  آبرو  وغیرت  خانواده  را  خدشه  دار  کرده  استُ  کشته  خواهد  شد.

دولت در اثر فشار فامیل شوهرش حبس  گل ناز را  به  (۱۲ ) سال بلند برد. اما در اثر فشار  بین المللی  اکنون  دولت  افغانستان  قضیه  را جدی  تر بررسی  میکند و گفته  است  که  اگر این  خانم  با شخص  متجاوز  که  طفل  از  او داردُ ازدواج  مینمایدُ  او را  رها خواند کرد  در غیر آن  اگر از حبس  رها  شود از طرف  خانواده  شوهرش  بقتل  میرسد ….بنازم این  اقتدار دولت را که تامین  امنیت  یک  خانم را در توان  ندارد  و خانم را به زور  فشار  به  ازدواج  آقای  متجاوز  وادار میسازد.

خانم گل ناز   اولاٌ   ازدواج  با  آن  شخص متجاوز را  رد نمودُ  او را بنام  شوهر  قبول  نداشت اما نظر به  فشار دولت  که  دیگر هیچ  چانش  برای  ادامه  زندگی  ندارد مجبوراٌ بخاطر  خود  وطفلش  به  ازدواج  راضی  گردیده  است . 

خانم (Kimberley – Motley ) وکیل  امریکایی قضیه  اورا  بررسی  نموده  میگوید  اکثرآ خانم هایکه  مورد  تجاوز  قرار میگیرند بخاطر حفظ  آبروی   فامیل راز  را افشا  نمینمایند  زیرا قضاوت  در افغانستان  بخاطر  دفاع  از خانم  وجود ندارد. این  قصیه را میتواند  در بخش  انگلیسی  بخواند.

2 December 2011 Last updated at 10:11 ET

Share this page

Share this page

• Share
• Facebook
• Twitter

 

Jailed Afghan rape victim freed with no pre-conditions

Gulnaz’s daughter is being kept in jail with her mother

Continue reading the main story

Related Stories

• Taliban peace deal ‘threat to women’s future’
• Acid sprayed over Afghan family
• EU blocks own Afghan women film

An Afghan rape victim who was jailed for adultery does not have to marry her attacker to be freed, her lawyer has told the BBC.

Lawyer Kimberly Motley says this was clarified personally to her by President Hamid Karzai’s office.

Mr Karzai pardoned the woman, named as Gulnaz, earlier this week, but some reports had said this was on condition that she married her attacker.

Gulnaz gave birth in jail to a daughter who has been kept with her.

On Friday, Ms Kimberly said that 21-year-old Gulnaz would be released with no pre-conditions and would then be free to marry whomever she chooses.

“She doesn’t have plans for the future, she just wants to get out [of prison],” the lawyer said.

 

Advertisement

 

Lawyer Kimberley Motley says Gulnaz has a lot to think about

 

She added that Gulnaz had a “safe place” to go after her expected release.

The case has drawn international attention to the plight of many Afghan women 10 years after the overthrow of the Taliban.

Human rights groups say hundreds of women in Afghan jails are victims of rape or domestic violence.

Gulnaz earlier said that after she was raped in 2009 she was charged with adultery.

“At first my sentence was two years,” she said. “When I appealed it became 12 years. I didn’t do anything. Why should I be sentenced for so long?”

The most recent appeal saw her sentence reduced to three years before the presidential pardoning.

‘Marriage with conditions’

Some 5,000 people signed a petition for Gulnaz’s release.

Continue reading the main story

“Start Quote

Her case has served to highlight the plight of Afghan women”

End Quote Vygaudas Usackas EU representative to Afghanistan

• Taliban deal ‘threat to women’s future’

The attack on Gulnaz was brought to light by her pregnancy. Her attacker – her cousin’s husband – was jailed for 12 years, later reduced on appeal to seven.

Her story was included in a European Union documentary on Afghan women jailed for so-called “moral crimes” but the EU blocked its release because of “very real concerns for the safety of the women portrayed”.

The EU’s Ambassador and Special Representative to Afghanistan, Vygaudas Usackas, said on Thursday he was “delighted” to hear Gulnaz was to be freed.

“Her case has served to highlight the plight of Afghan women, who 10 years after the overthrow of the Taliban regime often continue to suffer in unimaginable conditions, deprived of even the most basic human rights,” he said.

“While we applaud the release of Gulnaz, on the orders of President Karzai, it is the hope of the European Union that the same mercy that has been extended to Gulnaz is applied to all women in similar circumstances.”

Human rights workers criticised the EU for withdrawing the documentary, saying the injustice in the Afghan judicial system should be exposed.

Half of Afghanistan’s women prisoners are inmates for “zina” or moral crimes.

The BBC’s Bilal Sarwary, in Kabul, says recent cases of violence against women are embarrassing for the Afghan government.

Many Afghan women’s rights activists say there must be an end to the culture of impunity and police must punish all those behind violence against women, he adds.

 

file://world-asia-16003305.htm

 

لوی درستیز بریتانیا: تثبیت موفقیت جنگ افغانستان به وقت بیشتر نیاز دارد.

و متن را به مرور گرفتم.

لوی درستیز بریتانیا میگوید که کشورش سر انجام بالای نقش خود در افغانستان افتخار خواهد کرد ولی به چند سال نیاز است تا موفقیت در این جنگ تثبیت گردد.
به گزارش آژانس باختر به نقل از رادیو لیبرتی، جنرال دیوید ریچارد در یک مصاحبه یی اعتراف کرد که اشتباهات تکتیکی در جنگ افغانستان صورت گرفته است، ولی از این جنگ انتظارات دارد و تاریخ، موفقیت این جنگ را قضاوت مثبت خواهد کرد.
لوی درستیز بریتانیا گفت که موفقیت در جنگ افغانستان امروز نه بلکه در سال 2020 معلوم خواهد شد.
موصوف همچنان ابراز داشت ما انتظار داریم که ده سال بعد خواهیم گفت این جنگ ضروری بود و با سربلند این جنگ را خاتمه دادیم. خواندن چنین اظهاراتی، آنهم از زبان یک مقام بلند پایه ی انگریزی، اصلا” برایم متعارف و در خور توقع هم بود. با خود خندیدم. البته این خنده سخت تلخ و آگنده از سوز و گداز و درد جانکاه بود . بصورت غیر مترقبه  ذهنم منهمک حوادث مبرم استرا ستراتیژیک اواخر سالهای 1800 م که بنام  « بازی بزرگ» (در شرقمیانه) رقم خورده بود، گردید. “مستر لارد کارزن” (1) نمایده ی رسمی یا ویسرای کشور استعمارگر ( بریتانیای بزرگ) در کشور مستعمره هند در سال 1898 اظهار داشت، که در آینده بازی بزرگی سخت بغرنج و پیچیده بخاطر موجودیت« طلای سیاه» در بحیره ی کسپین و آسیای میانه براه خواهد افتید. این بازی مثل بازی در تخته ی شطرنجی است که هرآنکس که بتواند باهنرمندی این بازی را موفقانه به نفع خویش اختتام بخشد، در آسیای میانه نفوذ خواهد داشت و جهان را رهبری خواهد کرد.
آیا حوادث ده سال اخیرکشور و حضور نیروهای سنگین و آهنین به اصطلاح جامعه یء جهانی در کشور ما زیر نام شعار ها و قیل وقال خطر تروریزم و بنیاد گرایی میتواند چیز دیگری تعبیر گردد؟؛ به جز اینکه نمایانگر تحقق اهداف  پیشبینی شدهء آن مرد متفکر و دیپلومات کارکشته ی بریتانیای کبیر در هند بریتانوی( مستر لارد کارزن) بوده باشد؟    ببینید آن سوراخ و سمبه های خطیر ی که جهان ما را به مخاطره انداخته است، امروز مثل آفتاب کلا” و کاملا”  روشن شده است. مرکز پرورش ، تمویل و تجهیز تروریزم در پاکستان است ؛ که الان مقامات رسمی پاکستانی بصورت لخت و عریان نیز به آن اذعان و اعتراف مینمایند.

آنچنانیکه بر نخبگان امور روشن بائیست باشد، برنامه های متعارف استخبارات جهانی زیر نظر سیاستگذاران کانون توطئه های جهانی بصورت کوتاه مدت، میانه مدت و دراز مدت ( 5 – 10 ..50 سال) زمان کاربرد داشته و مورد پیگیری قرار گرفته و محقق میشوند. در کادر « بازی شیطانی » که فقط یکی از ابعاد و ذرایع  بازی بزرگ مورد نظر لارد کرزن میباشد ؛ ظهور تنظیم های جهادی  کارنامه بزرگ استخبارات امپریالیستی بود ،  این احزاب در پاکستان به هفت تنظیم و در ایران به نه تنظیم پایه گذاری شد و این دوکشور در خدمتگذاری به این کانون سر تعظیم فرود آوردند.

ادامه خواندن «بن» ها و تداوم بن بست ها در افغانستان