دسته: زنان

شاه امان الله خان فرزند حبیب الله خان و نواسه امیر عبدالرحمن خان، یگانه شاه جوان که در دوره ی آن، توجه اساسی و بنیادی جهت ارتقای ظرفیت و رشد زنان، تلاش و کوشش هایی همه جانبه صورت گرفت. 

چنانچه در جامعه ی افغانستان، زنان سال ها فاقد هویت بودند و از بُردن نام شان در کنار نام همسر، برادر و پدر یادآوری شده و اینگونه به سرکوب کردن آنها ادامه می دادند اما نقش زنان در اصلاحات دورۀ امانیه به گونه یی دیگری مورد بحث و قابل ستایش است.

ادامه خواندن نقش‌ زنان در اصلاحات امانی : نوشته – فرح دیبا انوری

زنان، نیمی از نفوس وطن را تشکیل می دهند و بر خلاف تصورات عقبگرایانه که زنان را عاجز می نامند، همیشه در کنار مردان به صورت مستقیم و غیرمستقیم در حیات سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی، سهم فعال داشته اند.

با وجود محدودیت ها و مشکلات در حوزه های اجتماعی، سیاسی، فرهنگی، اقتصادی و اداری که همواره زنان شهری افغانستان به آن روبرو بوده و هستند، عامل بازدارنده در این مسیر خوانده می شوند که بدون شک یکی از موارد قابل بحث در راستای حقوق زنان، نقش گسترده ای زنان و دختران در امور اجتماعی، اقتصادی و هنری را بر می تابد. 

همچنان حضور زنان روستایی در بخش اقتصادی از موضوعاتی است که همیشه مورد پرسش جوامع بوده است ولی مشارکت آنان در بهبود زنده گی اجتماعی ـ اقتصادی مرئی نمی باشد ولی دوشادوش همسران، برادران و فرزندان شان در همه امور فعال می باشند. با توجه به ارزش های سنتی و فرهنگی، مردان زن ستیز حاضر به اعتراف مرتبط به این مشارکت، نمی باشند.  

ادامه خواندن آینده از آن شماست، پیکار اگر کنید ـ پیروز می شوید! -بهزاد برمک

در پیشرفت‌های جهان امروز نقش مهم زنان غیر قابل انکار است که تلاش برای محدود کردن شان محال‌ترین کار ممکن است چرا که زن این آفریده والا تمام محدودیت‌ها را درهم می‌شکند و راهی برای رهایی بیشتر می‌یابد. وقت آن است تا با دید وسیع‌ تر به زنان نگاه شود.
ارتقای حقوق زن در گرو تلاش و تکاپوی زنان در عرصۀ آموزش و کسب تخصص، تولید کالاها و خدمات و خلاقیت در عرصه فرهنگ و هنر و امور ورزشی خواهد بود. چنانچه زنان از هر فرصت محدودی که حاصل می‌‌‌شود نقش خود را با شجاعت و بدون ترس از دیدگاه مخالف ایفا کنند و به دولت‌‌‌ها بقبولانند که بدون حضور آنها، توسعۀ متوازن و تنش‌زدایی ممکن نیست. دولت‌ها نیز ناگزیر از طرق مناسب، زمینه را برای حضور فعال و بدون تبعیض زنان ایجاد کنند. در زمان حاضر، مهمترین مسأله و مشکل زنان جهان و افغانستان، بحث فرصت‌های شغلی است. باتوجه به تبعیضی که در جامعۀ ما به لحاظ درآمد میان مردان و زنان وجود دارد و از طرف دیگر، حداکثر خانواده‌ها کم عاید و فقیر هستند و فشار آن عاید ناچیز، بر خانم خانه وارد می‌شود؛ لذا اشتغال باید افزایش یابد؛ آن هم پیشه‌یی که ویژۀ زنان باشد. مثلاً: به صورت پارت تایم یا کارهایی که در منزل هم می‌توان آن را انجام داد. از آنجایی که زنان به طبقات مختلف نسبت داده می‌شوند و از سطوح مختلف مهارتی برخوردار هستند، دارای ذهنیت‌های مختلف فرهنگی نیز می‌باشند.

ادامه خواندن راه پُر سنگلاخ و دُشوار گذار زنان افغانستان : نوشتهء – بهزاد برمک

اندیشه را زبان گواراست پارسی
هر واژه یک نگینه گویاست پارسی

از هر دهن ز بس که دل‌انگیز می‌چمد
گویی سروش بردن دل‌هاست پارسی

شب‌ها نیوشه، کودک گهواره ی مرا
شیرینی ترانه فرداست پارسی

آوازه‌ساز بلخ و سمرکند و دامغان
شیراز و غزنه، توس و هریواست پارسی

ادامه خواندن به مناسبت روز بین المللی زبان : شعر زبان پارسی از بهار سعید

https://www.facebook.com/100010166882330/videos/624480684567489/UzpfSTEwMDAwMTcwOTk5ODU0MToyNTIyODYzMjU3NzgwNjQ5/

  الکا سادات از مشهورترین زنان فیلم ساز افغانستان است که با وجود سن کم کارنامه درخشانی دارد. چندی پیش بی بی سی فارسی فیلمی از او با عنوان «در دهکده ای که ناقص العقلم می دانند» پخش کرد که زمینه ای شد برای آشنایی بیشتر من با خانم سادات. خانم سادات با وجود مشغله های فراوانی که داشتند پاسخگوی پرسش های من شدند که در ادامه می توانید متن گفتگو را بخوانید.

پرسش: خانم سادات لطفا کمی از بیوگرافی خود برای خوانندگان ما بگوید؟ ادامه خواندن معرفی خانم الکا سادات
 فیلم ساز افغانستان ٬ مصاحبه کننده: مریم رحمانی


امشب به باغ خلوت رؤیا بخوان مرا

تنها ز خویشتن شو و تنها بخوان مرا

با صدهزار جلوه به دیدارت آمدم

با صدهزار شور و تمنا بخوان مرا ادامه خواندن بخـوان مـرا : شفـیقـه یارقـین

  روز پنج شنبه بیست و نهم حمل طی مراسمی ۱۲۰ دانشجوی (مهارتهای تکنیکی رسانه ای) به جامعه رسانه معرفی شدند در این برنامه فلم مستندی از مجموعه کارها، چگونه‌گی روش تدریس و نمونه‌های کاری دانشجویان نمایش داده شد. در ادامه‌ی برنامه آقای فاضل سنچاركی معین نشراتی وزارت اطلاعات و فرهنگ، آقای عالم فرهاد رییس دانشکده‌ی هنرهای زیبا،آقای عزیز رویش رییس مکتب معرفت، خانم مریم ساحلی مدیر بخش زنان در اقتصاد، خانم حدیثه انوری از دانشجویان و رویا سادات رییس خانه ی فلم رویا صحبت نمودند، سپس پس تقدیر از اساتید دو دور و نشر نمونه‌های کاری کارآموزان، تصدیق نامه‌های شان اهدا گردید.این برنامه ازطرف خانه فلم رویا در سالون دیپارتمنت سینما– دانشکده هنرهای زیبا، پوهنتون کابل برگزار شد.

“خانه فلم رویا” به هدف بلند بردنِ سطح کیفی مهارت‌های تکنیکی رسانه‌ای، رشدِ ظرفیت‌ها، ایجاد اشتغال برای جوانان، به ویژه بانوان؛ در دو دوره آموزشِ مهارت‌های تکنیکی– رسانه‌ای را برای (۱۲۰) تن از بانوان جوان در چهارچوب آکادمی “RFH” برگذار نموده‌است. طی این دوره‌ها که بیشتر بصورت عملی بوده؛ دانش‌آموزان در بخش‌های مختلفی از مهارت‌های تکنیکی رسانه‌ای؛ مانند عکاسی، فیلمبرداری، ویرایش– تدوین، طراحی گرافیک، گرافیک تصویری، نورپردازی، رنگ آمیزی، و ترکیبِ صدا آموزش دیده‌اند ودر این دو دورِ اول دانشجويان دانشکده های ژورناليزم، هنرهای زيبا، كمپيوتر ساينس و انيستيتوت هاي هنر شركت نموده بودند. ادامه خواندن آموزش مهارت‌های تكنيكی رسانه‌ای برای ۱۲۰ بانوی دانشجو تکمیل و از خانه فیلم رویا فارغ گردیدند

در زیارتگاهء دل، هر روز روز مادر است
نشهء هستی در این میخانه از یک ساغر است

این زمان بر یاد او دل را چراغان کرده ایم
زندگی بی نام او، یک تودهء خاکستر است ادامه خواندن بمناسبت روز مادر ٬ یک شعر زیبا از شـادروان محـمد یـوسـف کـهزاد

مرگ  مینه  منگل  یک  ضایعه  بزرگ  درعرصه  مطبوعات  و پارلمان  افغانستان  است.

دگر جنرال داکتر سھیلا صدیق در سال 1327 ه ش، در ساحہ ی باغ نواب شھر کھنّہ ( کابل قدیم ) در دامان یک خانوادہ ی منور چشم به دنیا گشود.
پدرش سردار محمد صدیق خان، سالیانی والی قندهار، فراه و هرات بود. مدتی ریاست سره میاشت و سمت شاروالی کابل را نیز به عهده داشت.
مادرش که مکتب امانیه خوانده بود، دختران را درس می داد و به فراگیری هنر برادر خویش، استاد برشنا، نقاش زبردست کشور، عشق می ورزید.

سهیلا صدیق یکی از دو دگرجنرال اناث در اردوی کشورهای منطقه است که به این قله شامخ نظامی رسیده و با همت و درایت عالی توانسته بر این تلقینات پوسیده که زنان مخلوق عاجز و ناتوان اند، خط بطلان بکشد.

سهیلا صدیق سال 1345 خ محصل سال دوم فاکولته طب کابل بود که از اثر دعوت بورس های تحصیلی اتحاد شوری وقت، به مسکو رفت و شامل انستیتیوت طب اول مسکو شد و در سال 1353خ منحیث دوشیزه پیشگام با نمرات و نتایج عالی به اخذ دیپلوم PHD در رشته جراحی عمومی فارغ التحصیل و به کشور بازگشت و کمر خدمت به وطن بست. در شفاخانه ( اکادمی علوم طبی اردو/ چهارصد بستر) شروع بہ کار کرد. در اجراآت وظایف محوله از خود شایسته گی، لیاقت و کفایت کاری تبارز داد . ادامه خواندن مختصر ٬ زندگی نامه دگرجنرال سهیلا صدیق

 او میګوید (( رادیو تلویزیون هر ملت ، در اصل زبان همان ملت است )).آرې!پس از افتتاح تلویزیون در افغانستان او نیز یکي از همان نطاقان پیشګام ما بود ، او نیز تلاش داشت زبان ملت واحد ما ګویا و رسا باشد .از فوزیه جان میګویم ، فوزیه جان میترا .آن همکار عزیز مان که حتی در زمان نوجواني و تعلیم ،در آوانیکه متعلم مکتب بود به نطاقی علاقه فراوان داشت و ګاهي خواب میدید که عقب میکروفون رادیو و تلویزیون نشسته ،اخبار ، جریانات و حالات کشور و جهان را برای هموطنانش میخواند ، وقتی بیدار میشد ، عطشش فزونی ګرفته تا اینکه براستي هم یک روز ، یک روز آفتابي روشن به دفتر نطاقان رادیو تلویزیون آمد و پس از امتحانات زیاد ، چانس کار در یګانه رادیو و تلویزیون افغانستان را بدست آورد (۱۳۵۷ )و بدین ترتیب همه خواب هایش به حقیقت مبدل شد،

با دل و جان صبح تا شام در آن موسسه فرهنګي مصروف نطاقي ، برنامه سازي و نوشتن مطالب برای برنامه های مختلف بود ، ګویي به عشقش رسیده باشد ، عاشقانه کار میکرد، بلې ! او عاشق میکروفون و میز عقب کمره تلویزیون بود .او را همه همکارانش دوست داشت ، چون خوش اخلاق ، نیکو برخورد و در کارش هوشیار بود .صدای ګیرا اش و سواد نطاقی اش او را زود به پله های بالای شهرت رساند .فوزیه جان میترا اولین کار های نطاقی را از خوانش برنامه های رادیویي و تلویزیوني آغاز ادامه خواندن فوزیه میترا خوبترین نطاق رادیو تلویزیون افغانستان : م – یوسف هیواددوست

دوستان  محترم !                                                     چند سال  قبل نظر خویش را در باره کتاب  تحت عنوان « سرنوشت خانه وخانواده در غرب » اثر گرانبهای  محترم  عنایت  الله  سادات٬  در سایت  های انترنتی  بصورت  خیلی  مفصل  نوشته بودم.  اکنون که هیاهوی  تجلیل از هشتم مارچ در سراسر جهان  از طریق  رسانه بر پا گردیده  است ٬ خواستم از  متن همان نوشته ٬ چند  سطر  خیلی  مهم  آنرا جهت  توجه  دوستان  بنویسم .  تا از نام بیناد ها و انجمن  های  مفید که بخاطر  بهبود زندگی  انسانی  ایجاد میگردد٬ سوء  استفاده  کور کورانه  نکرده٬ آرامش  و محبت  خانواده  های  سالم  را برهم نه نزنند.  

  بمناسبت  هشتم  مارچ  که  ماهیت  اصلی  آن  از  ذهن ها فرار کرده  است و جای آن  رقابت  های بیمورد و سوء  استفاده  از این  بیناد خیلی  معقول نه  تنها به  نفع زنان  امروز نیست٬ بلکه به ضرر  زنان ( مادران) تمام میشود.  همچنین  کانون خانواده ها را در جهان به  مخاطره  اندخته  است بخصوص  وضع  زنان در جهان غرب  سوال  برانگیز  است.                                               

    یک  دانشمند  فرانسوی  بنام « ایمل دورکهیم » (۱۸۵۸–۱۹۱۷) انقباض  خانواده بشکل  فامیل های  معاصر و تغیر موقف  فامیلها در جامعه چنین نوشته  است ٬ میخوانیم  که  دینامیزم  «تحرک» اقتصای  ناشی از  انقلاب  صعنتی  باعث تقسمات فامیل  های  حجروی  گردید. از این رو بر اساس  جامعه شناسی ُ اصطلاحات فامیل های  بورژوازی  یا شهری ُ فامیلهای  کارگری  و فامیلهای دهقانی  پدید آمد. ادامه خواندن بمناسبت هشتم مارچ که ماهیت اصلی آن از ذهن ها فرار کرده است : ماریا دارو

زنها همه خوبند؛ ســـــــتایم زن افغان
کو شیر صفت باشد و افــتاده به زندان
در محرکه چون مرد ســــتیزد نهراسد
در خانه بود مــــادر اطــــفال پر یشان
از چکــــــــمه ایام جفا دیده ز گر دون
از درد ننالیده و افـــــــــتاده به جو لان
                 هفت شهر هنر بســـــته شده برخ ماهش              ادامه خواندن زنها همه خوبند؛ ســـــــتایم زن افغان : نـذیـر ظـفـر

  هشت مارچ نماد آشکار پویایی و بالنده گی زن در سیمای پیروزی داد برضد بیداد و غلبهء زنان خشمگین برضد تاجران خون و سرمایه و درست برابر به روزی است که زنان امریکا توانستند تا پس از مبارزات خستگی ناپذیر و شجاعانه در برابر سرمایه داران ستمگر و خون آشام به دست کمی از حقوق انسانی شان نایل آیند. زنان امریکا در آن روز با مقاومت تسلیم ناپذیر توانستند تا بعد از تظاهرات و اعتصاب های شدید پوزهء سرمایه داران بیرحم و منفعت جو را به زمین بسایند و آنان را وادارند تا در زمان کار روزانه  تقلیل به عمل آورند و دست مزد های آنان را بیشتر سازند. زنان امریکا در این روز با قرار گرفتن در سکوی نه، مشت محکم و آهنین بر فرق سرمایه داران و صاحبان کارگاه ها و صنایع تولیدی و ماشینی امریکا زدند، دهن کج و خونخوار سرمایه داران را راست کردند و برای آنان ثابت کردند که زن دیگر برده نیست تا سرمایه داران از آنان هرچه بخواهند کار بکشند و بهره کشی نمایند؛ بلکه زنان توانستند تا با قیام های خیابانی حماسه بیافرینند و رویای سرمایه داران را برای به اسارت کشاندن زنان به یاس بدل نمایند. ادامه خواندن روز زن نماد تحرک برای پویایی و بالنده گی های بیشتر زنان جهان و بویژه افغانستان زن نخستین موجودی که شک آدم ( مرد ) را به یقین مبدل کرد: مـهـرالـدین مـشـید

    بار اول در دفتر ھنر و ادبیات رادیو دیدمش بلندبالا بود،کشیده و لاغراندام. گیسوان درازش را روی شانه ھای استوایی اش رھا کرده بود. خونسرد و بی خیال به نظر می رسید. می گفتند تازه آمده و گوینده است. او در آن روزھا شاگرد دانشکده ی حقوق بود و در کنار آموزش، گویندگی در رادیو را پسندیده بود. در آن روزھا، رسم چنین بود که گویندگان نو کار را به خواندن اعلانات می گماشتند.گوینده ی نو کار، تنھا اجازه داشت که اعلانات را بخواند یا خبرھای دست دوم روزانه را. میان او و کسی که خبرھای شبانھ را می خواند خط فاصله ی سرخی کشیده بودند. روزگار درازی در کار بود که بخت گوینده ی جدید یاری کند؛ گوینده یی پخته و کارآزموده گردد و آنگاه خبرھای شبانه را به او بسپارند ؛شاید ھم ھیچ وقت به این آرزوی خود دست نمی یافت و چه بسیار کسان که دست نیافتند و چه بسیار کسان که تمام عمر گوینده ی حاشیه نشین ماندندـ گوینده ی اعلانان فوتی و خبرھای مفقودی ـ اما اوـ آن بانوی بلندبالای لاغراندام را می گویم ـ پلکی نگذشته بود که در آن بالابالاھا را ه یافت و یک شب حیرت زده دیدیم که خبرھای ساعت ھشت شب را می خواند. ھمان شب بود که نامش را دانستم. خودش در آغاز خبرھا نامش را گفت : کریمه ویدا. 
ازآن پس کریمه ویدا را گاه گاھی می دیدم . او به دفتر ما می آمد. دوست فریده انوری بود تا ھمین اکنون ھم فریفته ی فریده انوری است. آن روزھا ، روزھای خوب بی غمی، چه کسی را می توانستی یافت که شیفته ی فریده انوری نباشد؟ شیفتهی زنی که گشاده زبان بود و گشاده دست. زنی که در شعر می زیست و شعر در او..
کریمه ویدا. .. من خیلی زود او را یافتم و دریافتم . وقتی او را شناختم پاسخ این پرسش ذھن شکاکم را یافتم که چرا خیلی زود او را برکشیده اند و در صف اول گویندگان رادیو نشانده اند. دانستم که توانایی و سواد و فصاحت او بوده است که صدرنشین مجلس شده است .

او حقوق و سیاست خوانده بود اما سرسپرده ی شعر بود و دل بسته ی ادبیات .از خودش شنیدم که در دوران مدرسه به شعر و ادبیات دل سپرده بود . کتاب می خواند؛ کتاب می خرید . از کتاب فروشی شھرش شبانه کتاب کرایه می کرد و بدین سان شھروند شھر شعر شده بود . از خودش شنیدم که سروده ھایش ـ این نخستین تجربه ھای لرزان نوجوانی اوـ نه تنھا در مجله ی دیواری ماھانه ی مدرسه ی شان، حتی در یگانه روزنامه ی شھر شان نیز اقبال چاپ می یافت.  ادامه خواندن شاعری در آیینه ی یک نگاه
 روایتی از یک زندگی : داکتـر لـطیـف نـاظـمی

  
  « من صبورانه منتظر روزی هستم که کسی درافغانستان بپا خیزد، زنجیرهای تعصب قوم وقبیله و زبان رابشکندوبه این حقیقت معتقد باشدکه (اکثریت) عبارت ازاکثریت فکری یک جامعه است که آرمان های مشترک دارند.»      (ثریا سدید)

بانوی فرزانۀ وطنپرست ومردم دوست، سرشارازحس کمک به دردمندان و مستمندان وازپاافتادگان وقربانیان جنگ های تحمیلی، ناظرظلم وجفای افراطیون وقدرت طلبان داخلی وتجاوز ودستبرد همسایگان دورونزدیک افغانستان در روندناکامی یا ضعف نهاد های بین المللی درخاتمه دادن به این جنگ های فاجعه بار، خواهرنهایت گرامی ام که ازنزدیک بااووبه زحمات وکارروایی های اصیلش آشنایی دارم، ثریا جان سدید درآغازکتابش که در235 صفحه با ارائه چشمدیدهاوعکسهای تاریخی، به زبان فارسی دری بچاپ رسیده است، ازتلاشهای پیگیر وپرثمرش درساختن یک زندگی آبرومند ومرفه وبکار انداختن یک موسسۀ خریدوفروش املاک با ابتکار وپشتکارخودش وهمسر مرحومش، توضیحات مفصل وپرانتباهی عرضه نموده است، موسسه ایکه بعد ازمرگ نابهنگام همسرش مسدودشد و ثریاجان رابه اقدام شجیعانه بسوی کمک ودستگیری مردم رنج کشیده وآفت رسیدۀ وطن کشانید، وباقبول همۀ خطرات ومحرومیت ها، سالیان متمادی به آن ادامه داد، وبه تاسیس وفعال ساختن وبنیادگذاری مکاتب وکلنیکهای معالجوی وانتقال صادقانۀ کمکهای نقدی ومالی ازدارایی خودش ومهاجرین افغان،کمرهمت بست وکارنامه های قیمتدار خود رابه یادگارگذاشت .

ادامه خواندن معرفی کتاب« درس های ممنوع » نوشته٬ بانو ثریا سدید : از قلم داکتر پروفیسورعبدالواسع لطیفی

رهبرم‌ ستمگار است پشت “گپ‌ چی‌ میگردی”

ظالم‌ است و مکار است پشت گپ چی‌ میگردی 

وعده میدهد بسیار کی کند عمل یک بار 

وعده اش به گفتار است پشت گپ چی میگردی

انتحار و خون ریزی اشک ر دیده ها جاری  ادامه خواندن پشت گپ چی میگردی : م- اسحـاق ثـنا

   مهستی گنجوی بانوی آزاده و شاعر عالیقدر، یکی از جالبترین شخصیت های ادبیات زبان فارسی در قرن ۱۲ میلادی است که متاسفانه در هیچ یک از منابع باقیمانده از آن دوران، تاریخ دقیقی از ولادت و شرح تفصیلی از زندگانی وی وجود ندارد. لیکن با اتکاء به مجموعه اطلاعات موجود از معاصرین او می توان گفت که، مهستی در حدود سال ۱۰۸۹ میلادی  در شهر گنجه واقع در “اران” (جمهوری آذربایجان کنونی) دیده بر جهان گشوده و در ۱۱۵۹ میلادی در همان شهر دیده از جهان فرو بسته است. پدر مهستی که خود باید مرد فاضل و فرهیخته ای بوده باشد با ملاحظه ذهن فعال و هوشیار دختر خود او را در سن ۴ سالگی به مکتب فرستاده است و آن دختر در نتیجه استعداد فوق العاده ای که از خود نشان داده است در سن ده سالگی تحصیل در مکتب را تکمیل کرده به عنوان کودک دانشمند از مکتب بیرون آمده است.

مهستی که بعد از خیام برجسته ترین سراینده رباعیات در بین شعرای فارسی به شمار رفته است، پایه گذار و مبتکر مکتب خاصی از رباعیات است که در اشعار خود کارها و سرگرمی های پیشه وران گوناگون، صاحبان صنایع و بسیاری دیگر از مردم زمان خود را بصورت جذاب و زیبایی آورده است. این مکتب بعد ها در دوران سلسله صفوی به مکتب “شهر آشوب” شهرت یافته است.  جالب است بدانیم که نام مهستی به گفته زبان شناسان، از جمله در فرهنگنامه دهخدا، از دو کلمه فارسی یعنی مه به معنای ماه و ستی به معنای “بانو” (ماه بانو) تشکیل شده است. این اسم در اشعار نظامی، عطار، مولوی و سعدی نیز بکار رفته است. ادامه خواندن مهستی گنجوی بانوی آزاده و شاعر عالیقدر آذربایجان : گرفته شده از سایت (میدونی Midooni )

   لینا روزبه حیدری فرزند انجنیر سرور روزبه هستم و در شهر کابل در یک خانواده هراتی الاصل تولد شدم.

تعلیمات ابتدایی را به دلیل اشغال کشورم در مکتب ملالی نیمه رها کرده و همراه با خانواده ام به ایران مهاجرت نمودم. در ایران بعد از ختم سالیان ابتدایی مکتب، رشتۀ ادبیات را برای ادامۀ تحصیل در مکتب متوسطه انتخاب کردم. به دلیل نا مساعد بودن شرایط برای مهاجرین افغان و تحقیراتی را که منحیث یک افغان با آن رو به رو بودیم، تصمیم به ترک ایران و سفر به کشور پاکستان را گرفتیم. در پاکستان در یک مکتب افغانی دروسم را به پایان رسانیدم. در پاکستان نیز رشوت ستانی روزمرۀ پولیس آن که از هر افغان به بهانه های متفاوت جمع آوری می شد و باز هم تحقیر و وضعیت نا امن آن باعث شد تا به کشور کانادا مهاجرت کنیم. ادامه خواندن بانو لینا روزبه حیدری شاعر نستوه افغان که درد غربت را دیده است .

   عالیه عطایی نویسنده‌ای اصالتا افغانستانی اهل هرات است که در ایران بزرگ شده است. او ماستری تئاتر از دانشگاه هنر تهران دارد و علاوه بر داستان نویسی در حوزه نمایشنامه و فیلم‌نامه هم فعالیت می‌کند. عالیه عطایی برای نگارش رمان کافور پوش، موفق به دریافت جایزه مهرگان ادب شد و باز برای همان رمان برنده جایزه ادبی واو، برای رمان متفاوت سال شد و در زمینه نگارش نمایشنامه نیز جوایزی بدست آورده است. منتقدان فارسی زبان او را از تاثیرگذارترین نویسندگان زن همدوره خودش می‌دانند. عالیه عطایی با محوریت مهاجرت می‌نویسد و از نسل دو مهاجر داستان می‌سازد. آدم‌هایی که خودش را جزوشان می‌داند و می‌گوید « معلوم نیست اگر روزی حس کنم به خانه برگشته ام داستانی برای نوشتن داشته باشم«. او در حال حاضر رمانی با عنوان «سال مرزى» را آماده چاپ دارد که مثل دیگر آثارش در آن به نسل مهاجر افغانستانی پرداخته است.

داستان‌نویسی در افغانستان تقریبا پیشینه یک قرنه دارد و با ترجمه «فاجعه‌های پاریس» و برخی داستان‌های عامه‌پسند اروپایی توسط محمود طرزی، داستان‌نویسی مدرن نویسندگان افغانستان را به سمت خود کشاند. ولی به رغم این پیشینه، دستاوردهای حوزه داستان‌نویسی ما بسیار ناچیز است. چه چیزهایی مانع رشد داستان‌نویسی در افغانستان شده است؟ ادامه خواندن عالیه عطایی- 
قصه گوی مرزها : حمید اکبری

این  داستان  واقعی  ناشی  از  حوادث  جنگ که سرنوشت  صد ها  انسان شریف  کشور مارا تغیر  داد  و فرهنگ  غنی  ما را صدمه  زد٬ در  دو قسمت  بقلم  محترم زبیر پـاداش  تحریز  شده  است.

واژه .. نوشته پاداش by mariadaro on Scribd

https://www.facebook.com/173552726536064/videos/198461220711881/UzpfSTEwMDAwMTcwOTk5ODU0MToxOTE3OTcxODE4MjY5Nzk5/

               لطفاٌ متن را تا آخر  بخوانید:

                           مقدمه: 

تاریخ نشان دهنده این است که خشونت علیه زنان از زمانهای طولانی در جوامع بشری مروج بوده است، در یونان باستان زنان از حق رأی محروم بودند و گاهی به خرید و فروش گذاشته می شدند. رسوم و عنعنات عصر جاهلیت زنان را پست می شمرد و زن بعد از وفات همسرش به مانند اموال به میراث می رفت. جاهلیت عرب به اندازه ای زن و دختر را پست می شمردند که هر گاه دختری در خانه آنها به دنیا می آمد تا مدتی خود را به دیگران از شرم نشان نمیدادند، دختران را زنده به گور می کردند و زن بیچاره ای که در خانه اش دختر به دنیا آمده بود با انواع خشونت ها روبرو بود.

خداوند در سوره نحل می فرماید: «زمانیکه به یکی از آنها مژده دهند که خانم تو دختر بدنیا آورده، (از شدت غم و حسرت) رخسارش سیاه شده و سخت دلتنگ و خشمگین می گردد.» (سوره نحل: آیه ۵۸)  همچنان در آیه دیگر می فرماید: «بخاطر مژده بدی که به او داده شده از قوم و قبیله خود (در جائیکه او را نبینند) پنهان میشود، (و به فکر میافتد که) آیا او (دخترک) را با قبول ننگ و ذلت نگهدارد و یا در خاک زنده به گورش کند؟ آگاه باشید که اینها (نسبت به دختران) چه بد فیصله می کنند.» (سوره نحل: آیه ۵۹)

ظهور اسلام چهره جدیدی از بشریت را جلوه گر شد، پیامبر در اولین اقدامات خویش زنده بگور نمودن دختران را غیر انسانی و اسلامی دانست، سیاه و سفید، زن و مرد را یکی دانسته و برتری را به تقوای الهی خلاصه نمود. آیات و احادیث زیادی موجود است که نشانگر توجه به زن به عنوان کسی که به گفته قرآن از جنس مرد آفریده شده است، می باشد. با مطالعه سیره پیامبر بزرگ اسلام متوجه خواهیم شد که ایشان نیز همواره با همسران خویش و دیگر زنان با مهر و عطوفت برخورد نموده و هیچ نمونه خشونت از جانب ایشان را در متون تاریخی شاهد نیستیم.

1. بررسی متون دینی:

ادامه خواندن ممانعت خشونت علیه زنان طبق دیدگاه اسلام : نور محمدی، دکتر غلام رضا

   سه دختر خانواده ميرابال، پاتريا، مينروا و ماريا ترزا در سال های 1924، 1927 و 1935 م، درمنطقه یی که امروز در جمهوری دومينيکن ایالت سی باس ناميده مي شود، متولد شدند. هر سه تن آن ها تحصيلات متوسطه را به پايان رسانیده، مينروا و ماريا برای ادامه تحصيلات وارد دانشگاه شدند. هر سه خواهر و همسران شان درگير مبارزه با رژيم ” تراجيلو” Rafael Trujillo 1930-1961) بودند، و به رغم پيگرد ها و زندانی شدن های مکرر بازهم در فعاليت های سياسی عليه خود کامه گی های ” تراجيلو” اشتراک می کردند. در جنوری 1960 م، پاتريا رهبری جلسه یی را به عهده داشت که به تأسیس ” نهضت مقاومت سری” منجر گردید.

اوايل نوامبر، ” تراجيلو” اعلام کرد که دو مشکل اساسی او کليسا و خواهران ميرابال هستند. روز 25 نوامبر، هنگامی که خواهران ميرابال در مسير رفتن به ملاقات همسران زنداني شان بودند، در يک “حادثه رانندگی” کشته شدند. اين حادثه خشم و اعتراض عمومی را برانگيخت. قتل فجيع خواهران ميرابال در واقع رويدادی شد که به نهضت عمومی ضد تراجيلو کمک کرد، چنان که پس از گذشت يک سال ديکتاتوری تراجيلو سرنگون شد. خواهران ميرابال که به “پروانه های فراموش ناشدنی” تشبيه شده بودند، سمبول مقاومت ملی زنان دومينيکن تبديل شدند، آنچنان که در شعرها، آوازها و کتاب ها تقدير و تحسين می شدند. شرح زندگی و مبارزات آن ها، الهام بخش تأليف رومانی به نام ” درزمان پروانه ها” توسط “جوليا آموا زر” منجر گردید که همه جهانیان از این واقعه آگاه شدند. رومان مذکور، توصيف رنج ها و آلام خواهران میرابال درآخرين روزهای ديکتاتوری “تراجيلو” است.  ادامه خواندن تاریخ نشان میدهد که خشونت علیه زنان در جوامع مترقی و پیشرفته ریشه عمیق تر دارد.