شمشیر قلم گرفته ، فرزند وطن
دلبند عزیز میهن و ما در من
راند زدیار و ” زخم خونین ” جهان
خصم وطن مردم بی گور و کفن
” فروغ هستی ”
مسخ – ( بفتح میم ) ، واژه ی عربی است . ودر فرهنگ مفصل و مصور عمید : ” د گر گون کردن صورت وبرگرداندن آن بصورت زشت ” باشد (1)
با آگاهی ژرف ، ازین آموزشها ، فرزندان همه اقوام وقبایل برا بر حقوق افغانستان مستقل وتجزیه ناپذیر ما ،میتوانند و باید ، بار نگ وبو و زبانهای ویژه ی خود ،درکنار همدیگر آزادانه کار وپیکار نمایند ودرغنامندی گنجینه های خرد وزبانهای ملی کشور ، تلاشهای آفریننده وخلاق کنند اگر که احکام مواد شانزدهم ، چهل سوم وچهل وهفتم قانون اساسی دولت اسلامی ، سیاست فرهنگی ضد دموکراتیک دوران استبداد استعماری امارتی وسلطنتی افغانان را منسوخ کرد ( ازبین برد ، فسخ کرد )
در چنین حالتی مسئولیت حکومت ، پارلمان ، شورای ، علما ، و مراجع امر ونهی چیست اگر مردم را بحال خود شان بگذارند در مدت نه چندان دور نه فر هنگ نه کلتور ونه هم آثار دین وعیقده خواهد ماند..
هفتهء پیش با دوست فرهیخته ایرانی ملاقاتی در فضای سبز دهلی جدید داشتم. این روز ها دومین بهار این سرزمین عجایب است و به یمن باران های مونسونی؛ حتی درختان و بته های سوخته وآتش رسیده؛ از برگ های انبوه پرآب و روغنی و قسماً از گل و شگوفه سرشار شده اند.
