در میان تماشاچیان و هوا‌داران هنر هفتم افغانستان سلام سنگی چهرۀ سرشناس است. نادرست نمی‌بود اگر می‌نوشتم: «خیلی سرشناس». هنرپیشگان فراوان – زن و مرد – آرزوی همبازی بودن با وی را در دل داشتند. فلم‌هایش – چه در تلویزیون، چه در سینما – پربیننده بودند؛ گزارشگران برای نمایاندن عکس یا داشتن گفت‌وشنود به دنبالش سرگردان می‌گشتند، دوست‌داران دم دروازۀ دفتر افغان فلم، پیش رادیو–تلویزیون و میان بلاک‌های مکروریان سوم چشم‌به‌راه می‌ایستادند و اگر بخت یاری میکرد، اتوگرافی به یادگار می‌گرفتند.
در یادگارنویسی نیز شیوۀ ویژه داشت: «به نسرین جان نازنین … سلام سنگی شما/ [امضأ]»، «به احمد جان نازنین … سلام سنگی شما/ [امضأ]»، «به هما جان نازنین … سلام سنگی شما/ [امضأ]»، و …
نام گرفتن درست نیست، شماری از آدم‌هایی که رفته رفته کم‌وبیش نشان یافتند، از سلام سنگی خواهش می‌کردند به جای پذیرایی در میان خانه، شامگاهان با آنان در چهارسوی مکروریان گردش کند تا رهگذران رویارو و خانواده‌ها از پشت شیشه ببینند که با چه هنرمند بزرگی نزدیکی دارند. او فروتنانه می‌پذیرفت و هر سو که یاران افزون‌خواه می‌گفتند، می‌رفت. پستکارت‌ها، پوسترها و نشریه‌های دارای عکس سنگی در پشتی با گاهنامه‌های مشهور به «جنتری سلام سنگی» زودازود نایاب می‌شدند و گاه چون امانتی دست به دست می‌گردیدند.
سلام سنگی که دیروز گروه گروه همکاران، پرودیوسران، کارگردانان، برنامه‌سازان رادیو/ تلویزیون و دوستان به او وقت نشستن با خانواده خودش را نمی‌دادند، امروز در بزم هفتادمین سالگرد زادروزش، گواه روگردانی بسیاری از آنهاست. از هنرپیشگان که شمار شان با سنجش ساده به 500 میرسد، یک تن – تنها نصیر القاس – نوشت: «سنگی گرامی! سالگره مبارک». دیگران همه خوش‌داران مردمی وی بودند. البته، از زیرلایۀ همچو برخورد می‌توان دریافت که او همواره هنرمند دلها بوده‌است. ادامه خواندن هفتۀ هفتاد سالگی سلام سنگی «بخش پنجم» : دکتور صبورالله سیاه سنگ
