دسته: شعرونه – اشعار

« ميرزا ابوالقاسم ترمذي »که از سلاله های امام  “ترمذی” استاد مولانا جلال الدین محمد “بلخی” است و صاحب همتي والا در علوم رياضي و نجوم داشت براي طفل نورسيده عبدالقادر فرزند عبدالخالق آينده درخشاني را پيشگويي نموده ارتباط میرزا عبدالقادر “بیدل” به خاندان تورکی چغتایی اوزبیکی را آشکار نمود.  تاریخ نویسان نویشته است ابوالمعانی میرزا عبدالقادر “بیدل” فرزند عبدالخالق از قوم برلاس (اوزبیک)است . در سال 1054 در اعظم آباد پتنه هند تولد یافته و نصبآ ارتباط مستقیم به امیر تیمور گورگانی دارد، و از اقارب امپراطوران سمر قندی یا بابریان به شمار میرفته است و یکی از دلایلی که وی را میرزا گویند ، اصلآ از بقای کلیمه امیر زاده گان تورکان واز خاندان بابر شاه پادشاه میباشند.

ادامه خواندن (بعد از وفات تربت ما در زمین مجوی در سینه های مردم عارف مزار ماست) در بار شناخت مـیـرزا عبــدالــقــادر بــیــدل: امــان مــعــاشــر

چــــــرخ از جلال گردش پیمانه بی قرار   

    چـــــــشم ستاره از نفس باد پر خمار

ادامه خواندن هـــمـــای بـــخـــت : مولانا عبدالکبیر فرخاری

شیــــخ ما را از گنه تر سان مکن

رحمـــــــت حق را زما پنهان مکن

ادامه خواندن تــــرســــان : نـــذیـــر ظــــفـــر

 بابا رحیم مشرب شاعر ؛ عالم ، صوفی ، فیلیسوف در سال 1653 در ولایت نمنگان تولد یافته و در سال 1711 به اساس دسایس ملا های متعصب وکور دل با حکم محمود خان در ولایت بلخ به دار آیخته شده و در پهلوی قبر جوانمرد قصاب دفن گردیده و سپس جسد مبارک آن به شهر اشکمش ولایت تخار انتقال یافته که اکنون زیارت گاه خاص عام است.  شب نشینی های مشرب خوانی با اجرای دنبوره در مهمانخانه ها بشکل دسته جمعی که در افغانستان آنرا جهر میگویند شب های زمستان در بار خلیفه های طریقه ی قادریه را روز میکند. بابا رحیم مشرب غزلسرای معروف و محبوب فارسی و اوزبیکی است و علاقمندان زیاد بین مردمان آسیای میانه و افغانستان دارد.    

ادامه خواندن بابا رحیم مشرب کی بود؟.. امان معاشر

                 بیا ای همـــــــــــوطن شور آفرینیم       یل مـــــــــــــــیدان رزم سرزمینیم

                 چو صیدی بـسته در فتراک دشمن        گرفـــــــــــــــتار جهانخوار لعینیم

ادامه خواندن هموطن : مولانا عبدالکبیر فرخاری

رفته رفته با غم، تکرار عادت می کنم

با قلم وکاغذ وسیگار عادت می کنم

روز وشب آهنگ غم خواهم نواخت

در نوایی سنتور و گیتار عادت می کنم

ادامه خواندن عــادت مــــــــــــــی کنـــم:نـــثــار احــــمـــد کــوهــیـــن ازفیض آباد_ بدخشان.

    یار جان گر مــــــهر ور میبود والله بد نبود

با من همـــــــفکرو نظر میبود والله بد نبود

ادامه خواندن والله بد نبود : نــذیــر ظـــفـــر

زیر ابر جــــــــــــهل پنهان آفتاب فکرتم      در جهالت می رود تا بام گردون شهرتم

فـــــــکر بیدارم ندارد در دل غولان اثر     هرچی کارم در زمین شوره سوزد زحمتم

ادامه خواندن زمین شوره : مولاعبدالکبیر فرخاری

آتش درین چـــمن شده یارب تو چاره کن

بر باد خاک مـــن شده یارب تو چاره کن

ادامه خواندن یــارب تــو چـــاره کـــن نوشته : نـذیـــر ظـــفــر

ای  طالبی که  دعوی عشق  خدا کنی

در غیر او نظر بمحبت  چرا کنی

ادامه خواندن طــــالـــب عــشـــق : خـــــواجـــــه عــبــدالله انــصــاری

گاهى به شهر گاه به صحرا گريستم

ادامه خواندن سروده ى از واقـــف لاهـــورى : تــــور اچـــکــزی

از ســفره ای  ایام همــــــه تلخ چشیدیم

از خــــوان فلـــک فیض گرانمایه ندیدیم

هر چــــند که از نیـش سر خار ملول ایم

شــــکر است که بویی ز رخ یار شمیدیم

ادامه خواندن اجـــــر : نوشته – نذیر ظفر

آید اگر طــراوت پر جـــوش نوبهار         افــتد نظام کهنه و فـــرتوت از دیار

گیرد مقام خسرو گل بر سریر باغ           جغد ازدیار بلبل وگل می کند فرار

ادامه خواندن نظام کهنه : مولانا عبدالکبیر فرخاری – ونکوور- کانادا

بر عمر ما به دور جهان اعتبار نیست

این زنده گی برای کسی پایدار نیست

ملا و شیخ هر چه که گفتند گوش کن

گفــتار شان بدون عمل استوار نیست

ادامه خواندن قافله عمر : نوشته – نذیر ظفر

دیـــوانـۀ خـمـوش بـه عـــاقـل برابرســت

دریـــای آرمــیـده بـه ســاحـل برابرســت

در وصـل و هجـر سـوخـتگـان گـریـه می‌کنند

ادامه خواندن شعر از – صائب تبریزی

نه درهم از عرب گیرم، نه کلدار از عجم خواهم

بتو ای میهن رنجور، دلی فارغ زغم خواهم

به چشمم سرمه میسازم ز خاک کوه و صحرایت

ز هر مهدِ دیگر ،ای مهد! ترا من بی رقم خواهم

ادامه خواندن وطن رنجور : مــسـعــود حـــداد

خدا گر پرده بردارد ز روی کار آدمها

چه شادیها خوردبرهم چه بازیها شود رسوا

یکی خندد ز آبادی ، یکی گرید ز بربادی

یکی از جان کند شادی ، یکی از دل کند غوغا

چه کاذب ها شود صادق،جه صادق هاشودکاذب

چه عابد ها شود فاسق ، چه فاسق هاشود ملا

ادامه خواندن خدا گر پرده بردارد ز روی کار آدمها : شعر از شادروان رازق فانی

 

“بیا تا گــل بر افشانیم و می در ساغر اندازیم“

هرآنچه بی ادب گوید دو گوش خود کر اندازیم

الا صـــــــــوفی بنوش اینـجا ز آب تلخ میخانه

“که از پای خمت یک دم به حوض کوثر اندازیم“

ادامه خواندن ارباب ستمگستر : مولانا عبدالکبیر فرخاری – ونکوور – کانادا

جـــهان ز غــصه سراپاست ما نمی دانیم

چه نقشی واقــــعه از ماست ما نمی دانیم

امــــید زنده گی تصـــــــــویر کودکانه بود

تلاش هـــــا هــمه بی جاست ما نمی دانیم

ادامه خواندن ما نمیدانیم : نوشته نذیرظفر

هر کی رهبر شد، ما چک چک کدیم

بی صدا و با صدا چک چک کدیم

هرکجا با نام حزب و انقلاب

شیشته و ایستاده پا چک چک کدیم

با رفیقان وبرادر های خود

در عروسی و عزا چک چک کدیم

عاقلان بالای چوب دار رفت

بر سر دیوانه ها چک چک کدیم

چون که طالب بر در کابل رسید

شکر کردیم از خدا، چک چک کدیم

کرزی آمد همره… خود

خشتکش دیدیم ما، چک چک کدیم

پای ناتو تا به ملک ما رسید

از هری تا پکتییا چک چک کدیم

تا که بشنیدیم ناتو میرود

خوش شده بی انتها چک چک کدیم

هر کی طنزی گفت اگر خوب و خراب

ما شنیدیم، ازحیا چک چک کدیم

«هارون یوسفی»

خانم راحله یار ازآن دست شاعرزنانی است که اگرکسی مجموعه اشعارش را هم نداشته باشد سروده های پر سوز و گداز و دلنوشته های او را حتمن ازطریق نشرات روزنامه ها و مجلات ، سایت های انترنتی، فیس بوک وغیره شنیده است.  او در سال ۱۹۶۱ میلادی درشهر کابل متولد شد.

پس ازطی تحصیلات ابتدایی و متوسطه، تحصیلات عالی را دررشتۀ ادبیات در دانشگاه کابل تا ختم سال سوم موفقانه ادامه داد و اما تشدیدجنگ و ناامنی های کشور مانع ادامه تحصیل وختم سال چهارم شد . راحله یار استعداد و قریحه شعرسرایی را از دورانیکه هنوزشاگردمکتب بود در وجود خود کشف کرد و نوشتن شعر و قطعات ادبی را ازهمان دوران با علاقه بی پایان آغازکرد و با تلاش مداوم خلاقیت‌های ویژه‌ای را از خود بروز داد تا اینکه رفته رفته با انتشارغزل های دلنشین او در روزنامه ها و مجلات کشور به سرعت در کانون توجه قرار گرفت.

ادامه خواندن گــــذری و نــظــری بر زنـــدگـــی و شعـــر راحــله یـــار : زلــــمـــی رزمـــی

خـــاک  آریــانـــا٬ از پـیـکر تـو جــان رفت

تا چــشم بازکـــردیم٬ ازدســت ما عــنان رفت

تاریخ  خون چکان شد٬ فرهنگ بی زبان شد

تا عقده ها روان شد٬ هر چیز از میان  رفت

ادامه خواندن رنـــــگ شـــکــسـتـــه : استــاد یــوســـف کــــهـــزاد

  غني خان په خپلو اشعارو كې دالوتونكو ،خزنده وو اوحيواناتو په اړوند يو لړ طنزيه اومزاحيه شعرونه هم لري·   ددغه طنزونو شاته ژوره مانا هم پرته ده · په دې شعرونو كې اساطيرو اوعرفاني مسايلو ته هم اشاره شويده · خو دا ټولې څرگندونې دغني دهستوونكي فكر په انداز اودهغه دمشخص نظر تابع دي·دغني خان په اشعارو كې يو شعر دملا چرگك په نوم هم شته چې دشعر پيل ،منځ اوپای دپوره غور اودقت وړ دي · ددی له پاره چی دشعر محتوا ته داخل شو اړه ده چې دملا چرگك په هكله دافسانو په بنياد څه ووايو ·

په عرفاني اوتصوفي فرهنگ كې دملا چرگك تعبير اوتفسير ډير ځله راغلي اويادونه يې شوی ده ·خو دغني په شعر كې ملا چرگك سمبول هم اواسطوره وي مرغه هم دی · ملا چرگك مشهور مرغه دی چی د سر له پاسه د ارې په څير قرقره لري · دا دسليمان دمرغه په نوم هم ياديږي · په كلاسيك عرفاني ادب كې بيلابيلي ماناوي اودمختلفو حالاتو اوشيانو كنايه اوسمبول دی · په منطق الطير كې دسير وسلوك كنايه ده اوهم په سلوك كې دسيمرغ په لور دمرغانو لارښود دی ·

مرحبا ای هُد هُد هادې شده

درحقيقت پيك هر وادې شده

ای به سرحد سبا سير تو خوش

با سليمان منطق الطير خوش

ادامه خواندن غنې خان ملاچرگك يا د سير وسلوك مرغه : م – اکبرکرګر

گویند مرا چو زاد میهن

جنگ و جدل و شکستن آموخت

جای قلم و کتاب و کاغذ

چاقو و تبر گرفتن آموخت

ادامه خواندن وطـــــن دوســتــی : هـــــارون یـــوســـفـــی